112016 Yazılarından Seçmeler-2
Bu 2016 yılındaki son yazımız. Bu yazıda, önce kısa bir bu yılı değerlendirmemiz, sonrasında da bu yılki bazı yazılardan derleme bir kolaj yapmak istiyoruz izninizle…
2016 yılı ömrüm boyunca yaşadığım en acı yıldır. Kendi adıma söylemiyorum. Ben yatalağım ama emekli maaşım var, sıcacık evdeyim elhamdülillah. Milletçe zor bir yıl geçirdik. Kaç kez bu son olsun dedik, bit artık 2016 dedik.
Bendeniz özelde sevdiklerim sağlıklı ve mutlu olduklarında mutlu oluyorum. Fakat gerçek anlamda ülkemiz huzurlu olduğunda, herkes gibi çok huzurlu oluyorum.
Bütün yıl boyunca güzel ülkemizde 20’den fazla patlama ve terör eylemlerinde yüzlerce şehit verdik. Sırf hain darbe girişiminde ise, 250’den fazla insan şehit oldu.
2016 hem islam alemi, hem Türkiye’miz için çok zor geçti. İnşallah 2017 güzel geçer.
Bu yıl 53 yazı yazdık, Her pazartesi yeni yazı yayınlamaya Allah ömür verdiğince devam etmek istiyoruz. Bu yılın son yazısını dörde böldük sıkılmadan okunsun diye…
Pazartesiden Perşembeye yayınlayacağız. Şimdi, bu 53 yazının sadece bazılarından yaptığımız kısa kısa alıntıların 2. bölümünü paylaşmak istiyoruz, Buyrun:
ALLAH RAHMET EYLESİN (6 Haziran 2016)
Düğünden üç gün önce 16 Mayıs 2016 Pazartesi kuzenimin kızı Nisa Tekin’in vefat haberini aldık. Şubatta Lösemi tedavisi başlamış, dört ay sonra Hakk’a yürümüştü.
Annemin ablası Fadimana teyzemin torunuydu Nisa… 15-16 yaşındaydı. Birkaç yıl önce Karaman Ayrancı’da teyzemgile gittiğimiz bir bayram ziyaretinde görmüştüm.
Kuzenim Kadriye’nin kızı Nisa hayat doluydu. Kuzenleriyle bahçede koşturuyordu.
İstanbul’da yaşıyorlardı. Çokta zekiymiş, geçen sene Teog sınavında başarılı olmuş ve Denizcilik Lisesini kazanmış, orada okuyordu, şimdi ikiye geçecekti.
Hep gülümserdi. Kuzenim hastanedeyken Facebook’ta paylaştığı resimlerde hep gülümsüyordu. Zaten vefat ettiği ana kadar bilincini hiç kaybetmemiş.
Kuzenim Kadriye başında ağlarken gözünü açamıyor, konuşamıyor ama annesinin yüzünü okşuyor, adeta teselli veriyormuş. Doktorlar Nisa fenalaşınca odadan çıkarmışlar ve az sonra son nefesini vermiş.
Allah rahmet etsin. Daha onun imtihanı başlamamıştı. İnşallah şehittir, ailesine mahşerde şefaat eder ve cennetteki makamı yüksek olur.
Buraya göndermeden önce, cenazeyi İstanbul’daki evlerinin önüne getirmişler. Denizcilik lisesinden sınıf arkadaşları beyaz kıyafetleriyle evin önüne gelmişler.
Kuzenim o ȃnı telefonda annesine anlatıp ağlamış. Cenaze gelmeden annemgil Ayrancı’ya teyzemgile gittiler, orda teyzem bunu anneme ağlayarak anlatmış.
Kuzenim: “Anne beyaz güvercinler geldi, içinde benim güvercinim yok anneee…”
18 Mayıs 2016 Çarşamba Ambar köyünde toprağa verildi. Dayım kına gecesini iptal etti.
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...lu-baslad.html[/URL]
HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLADI (13 Haziran 2016)
Bu haftanın yazısını 10 Haziran 2016 Cuma günü fakiri ziyaret eden ilkokul öğrencilerinden bahsederek bitirmek istiyoruz.
Karşı komşumuz öğretmen Hatice Keleş hanım, öğretmen arkadaşı Nesrin Özelakça Hanıma bendeniz fakirden çok güzel bahsetmiş. Cuma günü yirmiye yakın öğrencisi ile ziyarete geldiler. Allah razı olsun.
Hediye getirdikleri yeşil tişörtü hemen anneciğim giydirdi. Güzel bir sohbet oldu. Öğrenciler hepberaber izci marşlarını söylediler, çok mutlu oldum.
Öğrencilere hepbirlikte ayağa kalkın ve oturun dedim. Şu olay bir saniyenizi aldı. Ben yirmi yıldır hasretim buna, çok çok şükredin, dedim.
Babacım, Celal abinizin göğsüne kemer bağlıyorum, şu vinç ile ayağa kaldırıyorum, klozete oturtuyorum, diye banyodaki vinçi gösterirken bir çocuk ağlamaya başladı.
Meğer anne ve babasında yürüme güçlüğü olan on yaşındaki Yusuf, hünhür hüngür ağladı. Annem ve öğretmeni Nesrin Özelakça hanım da ağladı ve sarılıp teselli verdi.
Anne ve babası engelli olan Yusuf, maşallah empati (kendini karşısındakinin yerine koyma) duyguları çok gelişmiş bir çocuk, Allah yardımcısı olsun.
Bazen hiç tanımadığımız insanlarla biraraya geldiğimizde paylaşacak çok şeyin olduğunu farkediyor insan. Yaşamak herşeye rağmen sevilince çok güzel…
Allah’ım, Yusuf’a ve ziyaretime gelen tüm öğrencilere güzel bir kader çiz. Amin…
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...gur-aglad.html[/URL]
ALLAH’A SÖZ VERDİ (21 Haziran 2016)
Babacığım yirmi yıldır deliksiz bir uyku çekemedi. Geceleri birkaç defa uyandırırım, (Babamın cep telefonunu uyanana kadar çaldırırım.) lazımlık ördekle tuvaletimi yaptırır. Ya Sabır!
Babacığım ve anneciğim benim kıldığım namazların ve oruçlarımın sevabını aynen alıyorlar inanıyorum. Banyo, tuvalet, giyecek, yemek, çay olmadan ibadet edilmez çünkü…
Babacım hayatı boyunca hep sabretti. Ve hastalığımın teşhisi koyulup asla tedavisi yok, yatalak duruma kadar ilerleyecek denildiğinde 1993’te bir söz verdi.
Allah’a verdiği sözü tuttu; engelli evladına sonuna kadar bakma sözünü tuttu. Yiğit oğlu yiğit aslan babacım… Allah razı olsun babacım.
Bu saydığım şeylerin hepsini kendi hastalıklarıyla beraber şikayet etmeden yapıyor. Babamda nefes darlığı astım, kalp, tansiyon, şeker, kolesterol, fıtık var.
Ya sabır! On yıldır berbere gidemiyoruz. Banyo yaptırırken saçımı sakalımı traş eder, -astım olduğu için- maraton koşucusu gibi nefes nefese kalıyor ve sırılsıklam terliyor.
Annem ve babam, kardeş, anne, baba acısına sabrettiler. Sakat bir evlada sadece sabırla değil, aşk ve sevgiyle kenetlendiler... Ya sabır!
Milyarlarca insanın içinden beni, Nuriye – İsa Çelik’in oğlu olarak, üstelik güzel Türkiye’mizin cennet diyarı Ereğli’de dünyaya gönderen Rabbimize binlerce hamdolsun.
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...ozu-tuttu.html[/URL]
ÖNYARGI (18 Temmuz 2016)
Fakat genlerimizdeki bu merhamet hissimizi önyargı ile kaybediyoruz. Dikkat edelim.
Hemşehrilerim kızmasın, kendilerini gözden geçirsin diye bir anımı anlatmak istiyorum:
Geçen sene ramazanda Ulu Cami’de Cuma namazını kıldıktan sonra çarşıya geldim. İftardan sonra çayla içeyim diye Ereğli’nin meşhur Tahinli Çörek’ini almak için bir fırının kapısına yanaştım.
Akülü sandalyemle fırına giremezdim. Giren çıkan epey kalabalıktı. Beklemeye başladım. Fırıncı beni görüyor, fakat görmezden geliyordu.
Fırına girenlerin hiçbiri buyur yardımcı olalım, ne alacaksan biz getirelim demedi. Hepsi fırının kapısına gelen dilenci sandı. Ah bu önyargı, genlerimizdeki merhameti bastırıyor.
Kaldıki dilenci olsam bile 3 TL’ye bir Tahinli Çörek alıp ramazanda sevap kazanırlardı.
Yirmi dakika sonra sırt çantalı bir turist yanıma geldi. Yarım türkçesiyle sana Tahinli Çörek alayım mı, dedi. Evet dedim ve parasını verdim. İsviçre’li turiste teşekkür ettim.
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...ududur_18.html[/URL]
DARBE (25 Temmuz 2016)
Arabeskten zevk almaz oldum ve sanat müziğine meylettim. Artık Türk Sanat Müziği dinliyorum. Yine ağlıyorum ama bu kez merhametten… anlatacağım.
İmanın kalbe yerleşmesi için önce kalpteki putları kırmak ve temizlemek gerekir.
Para, kadın, şehvet, masiva (günah işlemek) , malayani (faydasız işler) gibi…
Ben öncelikle samimi tövbe-istiğfar ederek kalbimi gözyaşlarıyla yıkadım, sevgiyle boyadım ve artık kalbimin zirvesİne Allah’ı yerleştirdim.
Bu yaptığım işi, konuştuğum sözü Allah beğenir mi diye hep teyakkuz halindeyim. Çünkü Allah herşeyi görür, duyar, bize şah damarımızdan yakındır.
Yani 2003’te darbe yaptım ve kalbimin idaresini nefis ve şeytandan geri aldım.
(Nefis vücutta hakim olursa kalp kuyudadır. Ve Kuran’ın ipiyle kuyudan çıkar. )
Kuran’ın Türkçe mealini bitirdikten sonra, Peygamber Efendimizin SAV hayatını merak ettim. Allah’ın en sevdiği kulu O’ydu ama ne çok çileler çekmiş.
Efendimizin SAV ve sahabelerin hayatını empati yaparak okudum ve gözlerim yaşlarla doldu.
Kainata iman gözlüğüyle bakınca her şey farklı görünüyor. Bu hastalığımda benim kusurum yokmuş. Bu hastalık bana Rabbimin bir hediyesiymiş.
Mesela, önceden görmezden geldiğim bir engelli çocuğun yerine kendimi koyarak (empati) onun duygu ve düşüncelerini hissetmeyi öğrendim.
Rabbim istediği için namaz kılıyorum, ibadet ediyorum. Allah sevdiği için Efendimizi SAV ve sahabeleri çok seviyorum.
Anne, baba, akraba, eş, dost, komşu sevgisini Allah istediği için daha bir içten seviyorum. Hatta bilirsiniz ki Allah, ana babaya öf! bile demeyin, diyor.
Namazla, iman kalbimde gitgide pekişiyor. Allah’ın yarattığı tüm kullarına sevgi, şefkat ve merhamet besliyorum.
Namazlarımda sadece ailem değil 250 kişiye ismen –bazen- ağlayarak dua ediyorum. Allah affedip bizi cennetine alırsa hiç ayrılmayalım istiyorum.
Dinden, oruç, namazdan uzak yaşayan sevdiklerime fırsatını bulunca yumuşak dille bildiklerimi anlatıyorum. Ama cehennemle korkutmadan sevdirerek…
İçimde herkese öyle SEVGİM var ki, inşallah hep beraber direk cennete girelim, o alevli ateşe hiç uğramayalım, istiyorum. Bunun için çabalıyorum.
İşte ilahi aşk buna diyorlar. O kıza duyduğum aşk ilahi aşka yükseldi. Önceden herkese ondan bahsederken şimdi sözü hep sohbeti Canan’a bağlıyorum. Yani, Allah’a…
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...rbe-yaptm.html[/URL]
***
Evet 2016 hem islam alemi, hem Türkiye için çok zor geçti. İnşallah 2017 güzel geçer.
Allah hepimize sağlık huzur başarı versin.
Celalin Penceresinden
Bu 2016 yılındaki son yazımız. Bu yazıda, önce kısa bir bu yılı değerlendirmemiz, sonrasında da bu yılki bazı yazılardan derleme bir kolaj yapmak istiyoruz izninizle…
2016 yılı ömrüm boyunca yaşadığım en acı yıldır. Kendi adıma söylemiyorum. Ben yatalağım ama emekli maaşım var, sıcacık evdeyim elhamdülillah. Milletçe zor bir yıl geçirdik. Kaç kez bu son olsun dedik, bit artık 2016 dedik.
Bendeniz özelde sevdiklerim sağlıklı ve mutlu olduklarında mutlu oluyorum. Fakat gerçek anlamda ülkemiz huzurlu olduğunda, herkes gibi çok huzurlu oluyorum.
Bütün yıl boyunca güzel ülkemizde 20’den fazla patlama ve terör eylemlerinde yüzlerce şehit verdik. Sırf hain darbe girişiminde ise, 250’den fazla insan şehit oldu.
2016 hem islam alemi, hem Türkiye’miz için çok zor geçti. İnşallah 2017 güzel geçer.
Bu yıl 53 yazı yazdık, Her pazartesi yeni yazı yayınlamaya Allah ömür verdiğince devam etmek istiyoruz. Bu yılın son yazısını dörde böldük sıkılmadan okunsun diye…
Pazartesiden Perşembeye yayınlayacağız. Şimdi, bu 53 yazının sadece bazılarından yaptığımız kısa kısa alıntıların 2. bölümünü paylaşmak istiyoruz, Buyrun:
ALLAH RAHMET EYLESİN (6 Haziran 2016)
Düğünden üç gün önce 16 Mayıs 2016 Pazartesi kuzenimin kızı Nisa Tekin’in vefat haberini aldık. Şubatta Lösemi tedavisi başlamış, dört ay sonra Hakk’a yürümüştü.
Annemin ablası Fadimana teyzemin torunuydu Nisa… 15-16 yaşındaydı. Birkaç yıl önce Karaman Ayrancı’da teyzemgile gittiğimiz bir bayram ziyaretinde görmüştüm.
Kuzenim Kadriye’nin kızı Nisa hayat doluydu. Kuzenleriyle bahçede koşturuyordu.
İstanbul’da yaşıyorlardı. Çokta zekiymiş, geçen sene Teog sınavında başarılı olmuş ve Denizcilik Lisesini kazanmış, orada okuyordu, şimdi ikiye geçecekti.
Hep gülümserdi. Kuzenim hastanedeyken Facebook’ta paylaştığı resimlerde hep gülümsüyordu. Zaten vefat ettiği ana kadar bilincini hiç kaybetmemiş.
Kuzenim Kadriye başında ağlarken gözünü açamıyor, konuşamıyor ama annesinin yüzünü okşuyor, adeta teselli veriyormuş. Doktorlar Nisa fenalaşınca odadan çıkarmışlar ve az sonra son nefesini vermiş.
Allah rahmet etsin. Daha onun imtihanı başlamamıştı. İnşallah şehittir, ailesine mahşerde şefaat eder ve cennetteki makamı yüksek olur.
Buraya göndermeden önce, cenazeyi İstanbul’daki evlerinin önüne getirmişler. Denizcilik lisesinden sınıf arkadaşları beyaz kıyafetleriyle evin önüne gelmişler.
Kuzenim o ȃnı telefonda annesine anlatıp ağlamış. Cenaze gelmeden annemgil Ayrancı’ya teyzemgile gittiler, orda teyzem bunu anneme ağlayarak anlatmış.
Kuzenim: “Anne beyaz güvercinler geldi, içinde benim güvercinim yok anneee…”
18 Mayıs 2016 Çarşamba Ambar köyünde toprağa verildi. Dayım kına gecesini iptal etti.
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...lu-baslad.html[/URL]
HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLADI (13 Haziran 2016)
Bu haftanın yazısını 10 Haziran 2016 Cuma günü fakiri ziyaret eden ilkokul öğrencilerinden bahsederek bitirmek istiyoruz.
Karşı komşumuz öğretmen Hatice Keleş hanım, öğretmen arkadaşı Nesrin Özelakça Hanıma bendeniz fakirden çok güzel bahsetmiş. Cuma günü yirmiye yakın öğrencisi ile ziyarete geldiler. Allah razı olsun.
Hediye getirdikleri yeşil tişörtü hemen anneciğim giydirdi. Güzel bir sohbet oldu. Öğrenciler hepberaber izci marşlarını söylediler, çok mutlu oldum.
Öğrencilere hepbirlikte ayağa kalkın ve oturun dedim. Şu olay bir saniyenizi aldı. Ben yirmi yıldır hasretim buna, çok çok şükredin, dedim.
Babacım, Celal abinizin göğsüne kemer bağlıyorum, şu vinç ile ayağa kaldırıyorum, klozete oturtuyorum, diye banyodaki vinçi gösterirken bir çocuk ağlamaya başladı.
Meğer anne ve babasında yürüme güçlüğü olan on yaşındaki Yusuf, hünhür hüngür ağladı. Annem ve öğretmeni Nesrin Özelakça hanım da ağladı ve sarılıp teselli verdi.
Anne ve babası engelli olan Yusuf, maşallah empati (kendini karşısındakinin yerine koyma) duyguları çok gelişmiş bir çocuk, Allah yardımcısı olsun.
Bazen hiç tanımadığımız insanlarla biraraya geldiğimizde paylaşacak çok şeyin olduğunu farkediyor insan. Yaşamak herşeye rağmen sevilince çok güzel…
Allah’ım, Yusuf’a ve ziyaretime gelen tüm öğrencilere güzel bir kader çiz. Amin…
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...gur-aglad.html[/URL]
ALLAH’A SÖZ VERDİ (21 Haziran 2016)
Babacığım yirmi yıldır deliksiz bir uyku çekemedi. Geceleri birkaç defa uyandırırım, (Babamın cep telefonunu uyanana kadar çaldırırım.) lazımlık ördekle tuvaletimi yaptırır. Ya Sabır!
Babacığım ve anneciğim benim kıldığım namazların ve oruçlarımın sevabını aynen alıyorlar inanıyorum. Banyo, tuvalet, giyecek, yemek, çay olmadan ibadet edilmez çünkü…
Babacım hayatı boyunca hep sabretti. Ve hastalığımın teşhisi koyulup asla tedavisi yok, yatalak duruma kadar ilerleyecek denildiğinde 1993’te bir söz verdi.
Allah’a verdiği sözü tuttu; engelli evladına sonuna kadar bakma sözünü tuttu. Yiğit oğlu yiğit aslan babacım… Allah razı olsun babacım.
Bu saydığım şeylerin hepsini kendi hastalıklarıyla beraber şikayet etmeden yapıyor. Babamda nefes darlığı astım, kalp, tansiyon, şeker, kolesterol, fıtık var.
Ya sabır! On yıldır berbere gidemiyoruz. Banyo yaptırırken saçımı sakalımı traş eder, -astım olduğu için- maraton koşucusu gibi nefes nefese kalıyor ve sırılsıklam terliyor.
Annem ve babam, kardeş, anne, baba acısına sabrettiler. Sakat bir evlada sadece sabırla değil, aşk ve sevgiyle kenetlendiler... Ya sabır!
Milyarlarca insanın içinden beni, Nuriye – İsa Çelik’in oğlu olarak, üstelik güzel Türkiye’mizin cennet diyarı Ereğli’de dünyaya gönderen Rabbimize binlerce hamdolsun.
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...ozu-tuttu.html[/URL]
ÖNYARGI (18 Temmuz 2016)
Fakat genlerimizdeki bu merhamet hissimizi önyargı ile kaybediyoruz. Dikkat edelim.
Hemşehrilerim kızmasın, kendilerini gözden geçirsin diye bir anımı anlatmak istiyorum:
Geçen sene ramazanda Ulu Cami’de Cuma namazını kıldıktan sonra çarşıya geldim. İftardan sonra çayla içeyim diye Ereğli’nin meşhur Tahinli Çörek’ini almak için bir fırının kapısına yanaştım.
Akülü sandalyemle fırına giremezdim. Giren çıkan epey kalabalıktı. Beklemeye başladım. Fırıncı beni görüyor, fakat görmezden geliyordu.
Fırına girenlerin hiçbiri buyur yardımcı olalım, ne alacaksan biz getirelim demedi. Hepsi fırının kapısına gelen dilenci sandı. Ah bu önyargı, genlerimizdeki merhameti bastırıyor.
Kaldıki dilenci olsam bile 3 TL’ye bir Tahinli Çörek alıp ramazanda sevap kazanırlardı.
Yirmi dakika sonra sırt çantalı bir turist yanıma geldi. Yarım türkçesiyle sana Tahinli Çörek alayım mı, dedi. Evet dedim ve parasını verdim. İsviçre’li turiste teşekkür ettim.
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...ududur_18.html[/URL]
DARBE (25 Temmuz 2016)
Arabeskten zevk almaz oldum ve sanat müziğine meylettim. Artık Türk Sanat Müziği dinliyorum. Yine ağlıyorum ama bu kez merhametten… anlatacağım.
İmanın kalbe yerleşmesi için önce kalpteki putları kırmak ve temizlemek gerekir.
Para, kadın, şehvet, masiva (günah işlemek) , malayani (faydasız işler) gibi…
Ben öncelikle samimi tövbe-istiğfar ederek kalbimi gözyaşlarıyla yıkadım, sevgiyle boyadım ve artık kalbimin zirvesİne Allah’ı yerleştirdim.
Bu yaptığım işi, konuştuğum sözü Allah beğenir mi diye hep teyakkuz halindeyim. Çünkü Allah herşeyi görür, duyar, bize şah damarımızdan yakındır.
Yani 2003’te darbe yaptım ve kalbimin idaresini nefis ve şeytandan geri aldım.
(Nefis vücutta hakim olursa kalp kuyudadır. Ve Kuran’ın ipiyle kuyudan çıkar. )
Kuran’ın Türkçe mealini bitirdikten sonra, Peygamber Efendimizin SAV hayatını merak ettim. Allah’ın en sevdiği kulu O’ydu ama ne çok çileler çekmiş.
Efendimizin SAV ve sahabelerin hayatını empati yaparak okudum ve gözlerim yaşlarla doldu.
Kainata iman gözlüğüyle bakınca her şey farklı görünüyor. Bu hastalığımda benim kusurum yokmuş. Bu hastalık bana Rabbimin bir hediyesiymiş.
Mesela, önceden görmezden geldiğim bir engelli çocuğun yerine kendimi koyarak (empati) onun duygu ve düşüncelerini hissetmeyi öğrendim.
Rabbim istediği için namaz kılıyorum, ibadet ediyorum. Allah sevdiği için Efendimizi SAV ve sahabeleri çok seviyorum.
Anne, baba, akraba, eş, dost, komşu sevgisini Allah istediği için daha bir içten seviyorum. Hatta bilirsiniz ki Allah, ana babaya öf! bile demeyin, diyor.
Namazla, iman kalbimde gitgide pekişiyor. Allah’ın yarattığı tüm kullarına sevgi, şefkat ve merhamet besliyorum.
Namazlarımda sadece ailem değil 250 kişiye ismen –bazen- ağlayarak dua ediyorum. Allah affedip bizi cennetine alırsa hiç ayrılmayalım istiyorum.
Dinden, oruç, namazdan uzak yaşayan sevdiklerime fırsatını bulunca yumuşak dille bildiklerimi anlatıyorum. Ama cehennemle korkutmadan sevdirerek…
İçimde herkese öyle SEVGİM var ki, inşallah hep beraber direk cennete girelim, o alevli ateşe hiç uğramayalım, istiyorum. Bunun için çabalıyorum.
İşte ilahi aşk buna diyorlar. O kıza duyduğum aşk ilahi aşka yükseldi. Önceden herkese ondan bahsederken şimdi sözü hep sohbeti Canan’a bağlıyorum. Yani, Allah’a…
[url]http://celal1973.blogspot.com.tr/201...rbe-yaptm.html[/URL]
***
Evet 2016 hem islam alemi, hem Türkiye için çok zor geçti. İnşallah 2017 güzel geçer.
Allah hepimize sağlık huzur başarı versin.
Celalin Penceresinden
