Şöyle bir gözlemliyorum da sadece aşkta değil aslında biz karşımızdakine tanıttığımız kadarıyla tanınırız.Hiçbirimiz aslında olduğumuz gibi yansıtmıyoruz kendimizi bu sevgi denilen eylemde de böyle.Evlenene kadar çoğu şey belkide şu aşkın ömrü 3 yıldır söylevi doğrudur.Gerçi yadırgamamak gerek aynı çatının içinde evcilik oynamak ne kadar sürebilir ki.Bir süre sonra kişiler hayat gibi kendi yüzünü göstermeyecek mi nasıl olsa.Taktığımız maskeleri çıkarırsak sevdiğimiz ya da bizi seven kişi bizi kabul eder mi endişesi taşıyoruz hem de büyük ihtimalle her zaman.Bu aşkta değil arkadaşlıkta da öyle.Karşımızdaki kişi bizle konuşurken onun hakkında eleştirel yönde düşündüklerimizi iletsek acaba karşımızdaki kişi bizi yine de kabul eder mi diye düşünüyorum arada sırada.Sizde düşünün ve maskeleri çıkarmaya bakın hem sevgi olduğu gibi kabul etmekse karşındakini neden maske takıyoruz ki.. 
