Avare

Kalbimin kalıplı kalmış köşelerinde
Ama inşa etmeye müsait
Virane atan çeperlerinde
Bir de
Sabah ezanının vuslatını gözlediğim
Yatsıdan kalma gecelerinde
Savaş olanca mücadele hızında
Devam etmekte
Ve
Sahnede benliğimin olanca oyunları
Nefsime söz geçirmekte
Gidecek yeri olmayan ya da
Her yer aslında onun olan
Bir sokak köpeğinin
Özgür ayaklarında başıboş ama
Özgür yüreği kadar dopdolu olmayan
Bir gezintiye çıkmakta ve
Her uğradığı durakta
Şöyle bir koklayıp havayı
Ayaküstü dinlenmelerinde
Kendini yoklamada nefsim ve
Hemen her adımında
"Ben" kokar nefesim
O zaman ne yapmalı diye
Sorar serim
Hişşt!Sessizlik
Çünkü zikirdir bu kalabalığın sakini
Çünkü çokça anmaktır Allah'ı ve
Kalbin nefsle imtihanı böyledir işte
İnsanı beşer de yapar
Avare bir sokak köpeği de...