Ayrılığın beni

vilanjik

Emektar Üye

Üyelik

2 Ağu 2009

Konular

167

Mesajlar

10,902

Reaksiyonlar

27

• 18 Tem 2010

• #1

Ayrılığın beni ağlatmadı.
Oysa,ağlamak isterdim.
Resimlerine bakıp bakıp
doyasıya ağlamak.
Umarsızca boşluğa dalıp,
Bunalımların ortasında kaybolmak isterdim.
Gece karanlığına dost
sabah aydınlığına hasret
Yalnızlığa sımsıkı sarılmak isterdim.
İsterdim insanlardan uzak
bir tenhada ölmeyi.
Ama olmadı.
Ayrılığın degil ağlamaya;
Üzülmelere bile uğratmadı... VİLANJİK

 

G

Guest

• 18 Tem 2010

• #2

Ayrılık acısı bile yaşamaman, benim de çok imrendiğim bir durum. Aşk ile nefret aynı oluktan akar derlerdide inanmazdım...
Şiir için teşekkürler VİLANJİK...

 

Lika

Emektar Üye

Üyelik

22 Haz 2010

Konular

2

Mesajlar

11,650

Reaksiyonlar

93

• 18 Tem 2010

• #3

O halde sevgi yokmuş derim kendimce ben de.Zira ağlamak ve acı yoksa aşk var mıdır?Ya da belki de vardır...Gizlerde...Ağır bir hüzün...Ve yalancıdır dil...

 

vilanjik

Emektar Üye

Üyelik

2 Ağu 2009

Konular

167

Mesajlar

10,902

Reaksiyonlar

27

• 18 Tem 2010

• #4

Bu şiiri yazmama rağmen ayrılık acısını çok derinden yaşayan biriyim.Siyah zambak bence senin tesbitin çok yerinde demekki gerçekten sevgi yokmuş ki acı ve gözyaşı yok.Yorumlarınız için teşekkür ederim.

 

Lika

Emektar Üye

Üyelik

22 Haz 2010

Konular

2

Mesajlar

11,650

Reaksiyonlar

93

• 18 Tem 2010

• #5

peki ortadaki sevgi değildiyse sizce neydi adı?

 

vilanjik

Emektar Üye

Üyelik

2 Ağu 2009

Konular

167

Mesajlar

10,902

Reaksiyonlar

27

• 18 Tem 2010

• #6

Takıntı olmalı sanırım.bana her zaman en güçlü duygu takıntı olarak görünür.

 

Lika

Emektar Üye

Üyelik

22 Haz 2010

Konular

2

Mesajlar

11,650

Reaksiyonlar

93

• 18 Tem 2010

• #7

İlginç bir tespit.Teşekkür ederim,tebrik ederim başarılı şiiriniz için.