Hayat ve ölüm içiçe, bir kumaşın iki yüzü misali. Sonuçta yaşayan her varlığın bir ölümü vardır ve bu sondan kaçınmak imkansızdır. Herkes gibi beni de bu sonun beklediğini biliyorum. Bu mektup için erkenmi değilmi bunun kararını veremeyeceğim için en güzeli elde zaman varken yazmak.
Öncelikle hayatında çok defa bilerek veya bilmeyerek düşüncelerine yön verdiğim dostlarımdan özür diliyorum. Yaptığım her işte kendim için karar veriyormuşcasına ince eledim ve sık dokudum. Bugüne kadar kimse gelip bana yanlış teşhis koydun yahut yanlış yönlendirdin demedi ama her adımda doğru yaptığıma inanasım gelmiyor. Dostlarım beni kırmamak adına bazı şeyleri sakladılar diye düşünüyorum. Dediğim gibi aldığım son kararım belki de. Birileri gelip özellikle bişeyler sormaz ve sorduğu konu hakkında konuşmamı ısrarla istemezse hayırlısı deyip çekileceğim kenara. Artık insanların hayatında yön veren veya tavsiye eden biri olarak bulunmak istemiyorum. Belki de bu benim artık kendi düşüncelerimin öneminin kalmadığını düşünmem anlamına geliyordur. Ne olursa olsun hayatına bilerek veya bilmeyerek karıştığım herkesten özür diliyorum ve hakkınızı helal edin diyorum.
Hayatım boyunca herşeyden önde tuttuğum ailem ve ailemden saydığım sevdiklerim. Sizlerde hakkınızı helal edin. Belki sizlerin istediği gibi olamadım,belkide olmak istedim ama olamadım. İnsan hayatta birilerinin istediği gibi olurken, ister istemez bir diğerinin koymak istediği kalıptan çıkmış oluyor. Hep benimle gurur duyabileceğiniz adımlar atmak ve işler yapmak istedim. Ne kadarını becerdim bilemiyorum ama sonunda hayat süresinin sonunu gördüğüm bu evrede şuna inanmanızı isterm. Elimden geleni yaptım.
Birgün aklınıza gelirsem ve yüzünüzde tebessüm oluşturuken eğer gözlerinizde hafif bir nemlenmeye sebep olabilirsem işte o zaman yaşamım istediğim çizgide olmuştur benim için. Dostlarımı ve sevdiklerimi bildiğim kadar korumayı, bildiğiklerimden faydalanmalarını ve onların bildiklerinden faydalanmayı hep hayat düsturu edindim. Ben sizleri gözümün önüne getirince ve şu satırları yazarken bile boğazım düğümleniyor. Bazı kareler gözümün önünden geçerken gülümsüyorum ama gülümsemelerim boğazımdaki düğümü açamıyor. Kimseyi üzmek niyetinde değilim. Bu sebeple asıl düşüncem yokluğumu dostlarımın bilemesi. Bürgün aniden gidersem geride kalanların onları terkettiğimi düşünmesini istiyorum. Bir hırsız misali girdiğim hayatlardan bir hırsız misali çıkıp gitmek. Terkedilenler terkedenleri asla affetmezler ve onlar için üzülmezler. İşte bende herkesi terkeden biri olarak bilineceğim için dostlarımı ve sevenlerimi daha fazla üzmemiş olacağım. Tek isteğim sizleri terketmiş olsam bile dualarınızda unutmamanız. Herkesi kendimden çok seviyorum, Allaha emanet olun, ahiret yurdunda buluşmak duasıyla...
Öncelikle hayatında çok defa bilerek veya bilmeyerek düşüncelerine yön verdiğim dostlarımdan özür diliyorum. Yaptığım her işte kendim için karar veriyormuşcasına ince eledim ve sık dokudum. Bugüne kadar kimse gelip bana yanlış teşhis koydun yahut yanlış yönlendirdin demedi ama her adımda doğru yaptığıma inanasım gelmiyor. Dostlarım beni kırmamak adına bazı şeyleri sakladılar diye düşünüyorum. Dediğim gibi aldığım son kararım belki de. Birileri gelip özellikle bişeyler sormaz ve sorduğu konu hakkında konuşmamı ısrarla istemezse hayırlısı deyip çekileceğim kenara. Artık insanların hayatında yön veren veya tavsiye eden biri olarak bulunmak istemiyorum. Belki de bu benim artık kendi düşüncelerimin öneminin kalmadığını düşünmem anlamına geliyordur. Ne olursa olsun hayatına bilerek veya bilmeyerek karıştığım herkesten özür diliyorum ve hakkınızı helal edin diyorum.
Hayatım boyunca herşeyden önde tuttuğum ailem ve ailemden saydığım sevdiklerim. Sizlerde hakkınızı helal edin. Belki sizlerin istediği gibi olamadım,belkide olmak istedim ama olamadım. İnsan hayatta birilerinin istediği gibi olurken, ister istemez bir diğerinin koymak istediği kalıptan çıkmış oluyor. Hep benimle gurur duyabileceğiniz adımlar atmak ve işler yapmak istedim. Ne kadarını becerdim bilemiyorum ama sonunda hayat süresinin sonunu gördüğüm bu evrede şuna inanmanızı isterm. Elimden geleni yaptım.
Birgün aklınıza gelirsem ve yüzünüzde tebessüm oluşturuken eğer gözlerinizde hafif bir nemlenmeye sebep olabilirsem işte o zaman yaşamım istediğim çizgide olmuştur benim için. Dostlarımı ve sevdiklerimi bildiğim kadar korumayı, bildiğiklerimden faydalanmalarını ve onların bildiklerinden faydalanmayı hep hayat düsturu edindim. Ben sizleri gözümün önüne getirince ve şu satırları yazarken bile boğazım düğümleniyor. Bazı kareler gözümün önünden geçerken gülümsüyorum ama gülümsemelerim boğazımdaki düğümü açamıyor. Kimseyi üzmek niyetinde değilim. Bu sebeple asıl düşüncem yokluğumu dostlarımın bilemesi. Bürgün aniden gidersem geride kalanların onları terkettiğimi düşünmesini istiyorum. Bir hırsız misali girdiğim hayatlardan bir hırsız misali çıkıp gitmek. Terkedilenler terkedenleri asla affetmezler ve onlar için üzülmezler. İşte bende herkesi terkeden biri olarak bilineceğim için dostlarımı ve sevenlerimi daha fazla üzmemiş olacağım. Tek isteğim sizleri terketmiş olsam bile dualarınızda unutmamanız. Herkesi kendimden çok seviyorum, Allaha emanet olun, ahiret yurdunda buluşmak duasıyla...
