11Bu Neden Başıma Geldi?
Sevgili Gönül dostlarımız, hergün 15’te Radyo Akra FM’de rahmetli Prof. Dr. Mahmud Esad Coşan Hocaefendinin (1938-2001) hadis sohbetini dinliyoruz.
Geçenlerde dinlediğimiz sohbetten çok keyif aldık, keşke bunu yazsakda paylaşsak diye düşündük. Sonra araştırdık, bir sitede bulduk, sohbeti yazıya geçirmişler, aynen kopyalamak istiyoruz, ki neden başımıza (MÜMİNE) geliyormuş öğrenelim:
Günahın Cezâsı veya İmtihan
370/12 (Mâ esâbe abden musîbetün femâ fevkahâ illâ bi-ihdâ hulleteyni bi-zenbin lem yekünillàhu liyağfira lehû illâ bi-tilkel musîbeh, ev bi-derecetin lem yekünillàhu liyebluğahû iyyâhâ illâ bi-tilkel-musîbeh) Sadaka rasûlullàh, fî mâ kàl, ev kemâ kàl.
Bu hadîs-i şerifte; hani insanların, toplumların başına çeşitli olaylar geliyor, bunlar Allah'ın takdiri, mukadderât... Alın yazısı diyoruz Türkçe olarak. Bunlar Allah'ın yazdığı kader yazısı. Tabii biz hepimiz müslümanlar olarak biliyoruz ki, dünya bir imtihan yeridir, Allah bizi imtihan ediyor. "Nasıl kulluk edeceğiz, iyi miyiz, kötü müyüz? İyi mi davranacağız, kötü mü davranacağız? Allah'ın rızâsına uygun, güzel, faziletli, erdemli mi hareket edeceğiz; yoksa şaşırıp, sapıtıp, bozulup eğri büğrü mü hareket edeceğiz?" diye Allah imtihan ediyor.
Bize göre hayat bir imtihan olduğuna göre, başımıza gelen olaylar da bu imtihanın çeşitli soruları olmuş oluyor. Bu soruların karşısında vereceğimiz cevaba göre, bu imtihanın sonucu belli olacak. Yâni geçeceğiz veya kalacağız, başarılı veya başarısız olacağız. Mükâfât alacağız, ödül alacağız, ya da kötülük işleyen insanlar cezâya uğrayacak. Temennî ediyorum ki hiç biriniz cezâya, ikàba, azâba uğramasın...
Peygamber Efendimiz SAV buyuruyor ki: (Mâ esâbe abden musîbetün femâ fevkahâ) "İnsanoğluna bir musîbet veya bundan daha fazlası, yâni küçük bir şey veya daha büyük bir şey, tek bir olay ya da bir sürü olaylar isabet etti mi, --başım dertten kurtulmuyor, dediği gibi bazı insanların-- bunun manevî bir sebebi vardır." Neden insanın başına bu olay geldi?.. (İllâ bi-ihdâ hulleteyn) "İki sebepten olabilir bu olayın insanını başına gelmesi:
BİRİNCİ SEBEP
(Bi-zenbin lem yekünillàhu liyâğfira lehû illâ bi-tilkel-musîbeh)
“Bir günah işlemiştir o günah sebebiyle başına bu musîbet geliyordur." Ama Allah yine kulunu dünyada musîbete uğratarak, dünyada başına musîbet vererek, işlediği günahın cezâsını dünyada çektirip kurtarıyor. Yâni bu musîbet dolayısıyla, Allah âhirette azab çekmekten, cehenneme düşmekten kurtaracak, işte bu dünyada çektiğiyle kalacak; yüzü çizildi, parmağı incindi, ayağı burkuldu, veyahut daha başka bir sıkıntı... vs.
İlâhî kanunda iki defa cezâlandırma yok; dünyada cezâlandırırsa âhirette cezâlandırmaz. Meselâ,hadd-i şer'î diyoruz, yâni şeriatın verdiği cezâ... Diyelim bir insan bir suç işlemiş, onun karşısında şeriat bir cezâ kaydetmiş, mahkeme yazmış bu cezâyı, cezâya çarpılmış. Hem bu dünyada cezâya çarptırılıp, hem de aynı suçtan dolayı âhirette bir başka cezâya çarpılmak olmadığını, iki defa cezâlandırılmadığını Peygamber Efendimiz bildiriyor.
Demek ki, insanın başına bu dünyada bir musîbet gelirse bir günahına kefaret olacak. Allah o günahının dünyada iken silinmesini sağlamak için, o musîbeti başına musallat etmiştir de, bu musîbet ondan başına gelmiştir, günahı affolacaktır. Tabii kendisi bir günah işlemiştir, ama bu dünyada böyle bir musîbetle affolması bir kaç bakımdan iyi:
1. Âhiretteki cezâlar, cehennem azabı, ikàbı çok fazla olduğundan dünya böyle gelip geçici bir şey, o iyi.
2. İnsan dünyada bir musîbete uğrayınca aklını başına toplar. "Haa, ben Allah'ın rızâsına aykırı bir iş yaptım, Allah başıma bir musîbet verdi. Tövbe yâ Rabbî, ben bir daha bu suçu artık işlemem!" diye, bir de akıllanmasına sebep olur.
Onun için bazı alimler, böyle dünyada insanın başına gelen belâlara, musîbetlere şefkat tokadı diyorlar. Yâni terbiye tokatı... Allah terbiye etmek için bir tokat vuruyor da, sonunda o suçu bir daha işlemeyecek, hayatı boyunca rahat edecek. Çocukları bazen böyle terbiye ederler ya, onun gibi...
Demek ki, insanın başına gelen musîbetin bir sebebi, bir günah işlemiştir de Allah o günahı ancak böyle bir musîbet vererek sildiriyor. Kefaret oluyor, ondan dolayıdır.
Tabi buradan çıkacak olan, bizim alacağımız ders şudur: Günah işlemeyelim! İnsan bir günah işlerse bu dünyada bir musîbete uğrar, âhirette de azaba uğrayabilir. Onun için günaha bulaşmamaya dikkat edelim!.. Hani, mayın tarlasına girip de mayına basmamak gibi, yolu dikkatli yürümek lâzım! Doğru yoldan yürümek lâzım, tehlikeli yollara, yanlış yollara sapmamak lâzım ki; Allah o işlediği günahtan dolayı bir cezâ, bir musîbet, bir belâ vermesin; huzur içinde, asûde yaşasın, mutlu, bahtiyar olsun; kendisi de mutlu olsun, çevresi de mutlu olsun.
İKİNCİ SEBEP
Peki başka neden gelir insanını başına bir musîbet, bir belâ, bir sıkıntı?.. Onu da söylüyor Peygamber SAS Efendimiz:
(Ev biderecetin lem yekünillàhu liyebluğahû iyyâhâ illâ bitilkel-musîbeh)
"Yahut da o sevgili kulunu bir manevî makam verilecektir, yüksek bir dereceye çıkaracaktır. Ancak böyle bir imtihandan geçip sabrettiği takdirde, o musîbetin karşısında tavrının güzelliği dolayısıyla, o dereceye çıkması durumu vardır da, ondan o musîbeti göndermiştir."
İşte enbiyâullahın, yâni Allah'ın peygamberlerinin ve evliyâullahın, yâni Allah'ın sevgili mübarek kullarının başına gelen dünyevî sıkıntılar bundandır. Yâni Allah onları seviyor, Allah'ın sevgili kulu, mübarek kulu, kıymet verdiği kullar...
"Haa bak, bu kulum imtihan ettim ama ne kadar güzel davrandı." diye, Allah o zaman onun derecesini yükselttiği için, biz de böyle musîbetler karşısında serinkanlılığımızı korumalıyız, sakin olmalıyız, dikkatli olmalıyız; imtihanı kazanmağa çalışmalıyız, kaybetmemeğe dikkat etmeliyiz.
Tabii avâmın, yâni İslâmî bilgileri çok olmayan insanların veya çocukların, ilk başta tecrübesi az, toy insanların düşündüğü nedir:
"--Allah bir insanı seviyorsa hiç başına musîbet gelmez. O artık çok rahat bir şekilde yaşar."
Hayır, öyle değil... Allah'ın en sevgili kulu Peygamberimiz, öteki peygamberler de sevdiği kullar, ama hepsi çok sıkıntılar çekmişler. Hazret-i İsâ AS'ı düşünelim, hayatını, ne kadar sıkıntılar çektiğini düşünelim. Peygamberlerin hayatını okumalıyız. İlk önce hayatlarını öğrenmemiz gereken insanlar peygamberler...
Demek ki esas itibariyle dünya hayatı yâni şu içinde yaşadığımız hayat, hepimizin buradaki hayatı karışık bir hayattır. İçinde musîbetler de vardır, ferahlıklar da vardır; üzüntüler de vardır, sevinçler de vardır; yorgunluklar da vardır, eğlenmeler, dinlenmeler de vardır. Bunların hepsi imtihandır. Hayatın böyle olduğunu görüyoruz.
Bu dünyada iyilikler ve kötülükler, yorgunluklarla dinlenmeler, sevinçlerle hüzünler bir arada oluyor. Âhirette cennette ebedî saadet olacak, cehennemde de ebedî azab olacak. Âhirette bu ikisi birbirinden ayrılacak, cennette elem keder olmayacak.
Demek ki bu hadis-i şerif bizi kuvvetlendiriyor, mâneviyâtımızı kuvvetlendiriyor. Yâni başımıza bir musîbet geldiği zaman, kendimizi kapıp koyuvermemeliyiz, sağlam durmalıyız. İmtihanı kazanmak gerektiğini düşünmeliyiz. Bu musîbet bizim kusurumuzdan olabilir; kusurlarımızı düşünüp, o kusurlara bir daha düşmemeye çalışmalıyız. Ya da Allah bize bir derece vermek için bu zorlu imtihana sokmuştur; arkasından üstün bir başarı ödülü gelecektir, yaldızlı diploma gelecektir. Tabii başarıyı da kaçırmamak için, elde etmek için de dikkat etmemiz gerektiğini anlıyoruz.
BELALARIN MANEVi SEBEPLERi
ELİM NİYE KANADI?
Babacım minik tekerli sandalyeyle tuvalete götürürken bazen parmaklarım kapıya sıkışır veya duvara sürter, sıyrılır kanardı. İnşallah bir günahıma kefaret bu, derdim ama ne günahı bulamazdım.
Bulamazdım zira, Oruç, namaz gibi farz olan ibadetlerin yanısıra, işrak, kuşluk, evvabin namazı ve Perşembe orucu gibi nafile ibadetleri yapıyor, mümkün oldukça sadaka veriyor ve çok iyilikler yapıyordum. Çünkü Hayatta hiçbir şey sebepsiz yere başımıza gelmez.
Evet ne olduğunu TV’de gördüğüm şu ayetin mealini okuyup düşününce keşfettim.
“Yine de kullarıma söyle: “(Aralarında) en güzel biçimde (bilim ile/doğruluğu kanıtlanmış bilgi ile) konuşsunlar.” Çünkü şeytan tartışmaya dürtükleyerek aralarını bozar. Şüphesiz şeytan, insan için apaçık saldırgan bir düşmandır.” (İsra suresi, 53. ayet)
Evet, şeytanın verdiği vesveseleri gerçek zannederek muhatabım hakkında Suizan ediyordum. Yani emin olmadan aklımdan geçen kötü, negatif düşünceleri onaylıyordum.
Çünkü, kötü düşünmek olan “Suizan” kul hakkıdır ve ahirette cezayı gerektirir.
Birbirini Allah için sevenler, mahşerde Arş-ı Ala’nın gölgesinde olacak, der Efendimiz SAV…
Bunu asla istemeyen Düşmanımız ilahi huzurdan kovulmuş lanet Şeytan, sevdiklerimizle muhabbetinizi bozmak ve darıltmak için, sürekli vesveseler verir.
İnsan, bu vesveselerin kaynağını bilmediği zaman, evet kesin öyledir deyip, yada kaynağı bilsede gaflete gelip, vesvese olan düşünceye kapılıp inanır, kötü düşünmeye başlar ve kendince onaylar. Halbuki hiç alakası yoktur ama inanır.
Evet, yukarıda anlatılan hadisin izahında olduğu gibi, Rabbimiz merhamet ediyor ve elimin kanaması ile günahımı temizliyor, ahirete bırakmıyordu.
Ve bir daha işlememek üzere tövbe ederek ders almamı istiyordu.
Cenab-ı Allah’ın kader sistemindeki, İlahi adalet planı içinde yaşadığımız tüm acılar, aslında hatamızı fark edip, kendimizi temizleyebilmemiz için Yaradanın bize bir lütfudur.
Kovulmuş Lanet Şeytanı, bir müslümanın namaz kılmaması, zekat vermemesinden çok daha fazla memnun eden şeyin ne olduğunu biliyor musunuz?
Eşlerin, kardeşlerin, dostların arasını bozmak… Vesveseyi dinlemeyelim, uyanık olalım.
Allah hepimize uyanıklık versin…
Celalin Penceresinden
Sevgili Gönül dostlarımız, hergün 15’te Radyo Akra FM’de rahmetli Prof. Dr. Mahmud Esad Coşan Hocaefendinin (1938-2001) hadis sohbetini dinliyoruz.
Geçenlerde dinlediğimiz sohbetten çok keyif aldık, keşke bunu yazsakda paylaşsak diye düşündük. Sonra araştırdık, bir sitede bulduk, sohbeti yazıya geçirmişler, aynen kopyalamak istiyoruz, ki neden başımıza (MÜMİNE) geliyormuş öğrenelim:
Günahın Cezâsı veya İmtihan
370/12 (Mâ esâbe abden musîbetün femâ fevkahâ illâ bi-ihdâ hulleteyni bi-zenbin lem yekünillàhu liyağfira lehû illâ bi-tilkel musîbeh, ev bi-derecetin lem yekünillàhu liyebluğahû iyyâhâ illâ bi-tilkel-musîbeh) Sadaka rasûlullàh, fî mâ kàl, ev kemâ kàl.
Bu hadîs-i şerifte; hani insanların, toplumların başına çeşitli olaylar geliyor, bunlar Allah'ın takdiri, mukadderât... Alın yazısı diyoruz Türkçe olarak. Bunlar Allah'ın yazdığı kader yazısı. Tabii biz hepimiz müslümanlar olarak biliyoruz ki, dünya bir imtihan yeridir, Allah bizi imtihan ediyor. "Nasıl kulluk edeceğiz, iyi miyiz, kötü müyüz? İyi mi davranacağız, kötü mü davranacağız? Allah'ın rızâsına uygun, güzel, faziletli, erdemli mi hareket edeceğiz; yoksa şaşırıp, sapıtıp, bozulup eğri büğrü mü hareket edeceğiz?" diye Allah imtihan ediyor.
Bize göre hayat bir imtihan olduğuna göre, başımıza gelen olaylar da bu imtihanın çeşitli soruları olmuş oluyor. Bu soruların karşısında vereceğimiz cevaba göre, bu imtihanın sonucu belli olacak. Yâni geçeceğiz veya kalacağız, başarılı veya başarısız olacağız. Mükâfât alacağız, ödül alacağız, ya da kötülük işleyen insanlar cezâya uğrayacak. Temennî ediyorum ki hiç biriniz cezâya, ikàba, azâba uğramasın...
Peygamber Efendimiz SAV buyuruyor ki: (Mâ esâbe abden musîbetün femâ fevkahâ) "İnsanoğluna bir musîbet veya bundan daha fazlası, yâni küçük bir şey veya daha büyük bir şey, tek bir olay ya da bir sürü olaylar isabet etti mi, --başım dertten kurtulmuyor, dediği gibi bazı insanların-- bunun manevî bir sebebi vardır." Neden insanın başına bu olay geldi?.. (İllâ bi-ihdâ hulleteyn) "İki sebepten olabilir bu olayın insanını başına gelmesi:
BİRİNCİ SEBEP
(Bi-zenbin lem yekünillàhu liyâğfira lehû illâ bi-tilkel-musîbeh)
“Bir günah işlemiştir o günah sebebiyle başına bu musîbet geliyordur." Ama Allah yine kulunu dünyada musîbete uğratarak, dünyada başına musîbet vererek, işlediği günahın cezâsını dünyada çektirip kurtarıyor. Yâni bu musîbet dolayısıyla, Allah âhirette azab çekmekten, cehenneme düşmekten kurtaracak, işte bu dünyada çektiğiyle kalacak; yüzü çizildi, parmağı incindi, ayağı burkuldu, veyahut daha başka bir sıkıntı... vs.
İlâhî kanunda iki defa cezâlandırma yok; dünyada cezâlandırırsa âhirette cezâlandırmaz. Meselâ,hadd-i şer'î diyoruz, yâni şeriatın verdiği cezâ... Diyelim bir insan bir suç işlemiş, onun karşısında şeriat bir cezâ kaydetmiş, mahkeme yazmış bu cezâyı, cezâya çarpılmış. Hem bu dünyada cezâya çarptırılıp, hem de aynı suçtan dolayı âhirette bir başka cezâya çarpılmak olmadığını, iki defa cezâlandırılmadığını Peygamber Efendimiz bildiriyor.
Demek ki, insanın başına bu dünyada bir musîbet gelirse bir günahına kefaret olacak. Allah o günahının dünyada iken silinmesini sağlamak için, o musîbeti başına musallat etmiştir de, bu musîbet ondan başına gelmiştir, günahı affolacaktır. Tabii kendisi bir günah işlemiştir, ama bu dünyada böyle bir musîbetle affolması bir kaç bakımdan iyi:
1. Âhiretteki cezâlar, cehennem azabı, ikàbı çok fazla olduğundan dünya böyle gelip geçici bir şey, o iyi.
2. İnsan dünyada bir musîbete uğrayınca aklını başına toplar. "Haa, ben Allah'ın rızâsına aykırı bir iş yaptım, Allah başıma bir musîbet verdi. Tövbe yâ Rabbî, ben bir daha bu suçu artık işlemem!" diye, bir de akıllanmasına sebep olur.
Onun için bazı alimler, böyle dünyada insanın başına gelen belâlara, musîbetlere şefkat tokadı diyorlar. Yâni terbiye tokatı... Allah terbiye etmek için bir tokat vuruyor da, sonunda o suçu bir daha işlemeyecek, hayatı boyunca rahat edecek. Çocukları bazen böyle terbiye ederler ya, onun gibi...
Demek ki, insanın başına gelen musîbetin bir sebebi, bir günah işlemiştir de Allah o günahı ancak böyle bir musîbet vererek sildiriyor. Kefaret oluyor, ondan dolayıdır.
Tabi buradan çıkacak olan, bizim alacağımız ders şudur: Günah işlemeyelim! İnsan bir günah işlerse bu dünyada bir musîbete uğrar, âhirette de azaba uğrayabilir. Onun için günaha bulaşmamaya dikkat edelim!.. Hani, mayın tarlasına girip de mayına basmamak gibi, yolu dikkatli yürümek lâzım! Doğru yoldan yürümek lâzım, tehlikeli yollara, yanlış yollara sapmamak lâzım ki; Allah o işlediği günahtan dolayı bir cezâ, bir musîbet, bir belâ vermesin; huzur içinde, asûde yaşasın, mutlu, bahtiyar olsun; kendisi de mutlu olsun, çevresi de mutlu olsun.
İKİNCİ SEBEP
Peki başka neden gelir insanını başına bir musîbet, bir belâ, bir sıkıntı?.. Onu da söylüyor Peygamber SAS Efendimiz:
(Ev biderecetin lem yekünillàhu liyebluğahû iyyâhâ illâ bitilkel-musîbeh)
"Yahut da o sevgili kulunu bir manevî makam verilecektir, yüksek bir dereceye çıkaracaktır. Ancak böyle bir imtihandan geçip sabrettiği takdirde, o musîbetin karşısında tavrının güzelliği dolayısıyla, o dereceye çıkması durumu vardır da, ondan o musîbeti göndermiştir."
İşte enbiyâullahın, yâni Allah'ın peygamberlerinin ve evliyâullahın, yâni Allah'ın sevgili mübarek kullarının başına gelen dünyevî sıkıntılar bundandır. Yâni Allah onları seviyor, Allah'ın sevgili kulu, mübarek kulu, kıymet verdiği kullar...
"Haa bak, bu kulum imtihan ettim ama ne kadar güzel davrandı." diye, Allah o zaman onun derecesini yükselttiği için, biz de böyle musîbetler karşısında serinkanlılığımızı korumalıyız, sakin olmalıyız, dikkatli olmalıyız; imtihanı kazanmağa çalışmalıyız, kaybetmemeğe dikkat etmeliyiz.
Tabii avâmın, yâni İslâmî bilgileri çok olmayan insanların veya çocukların, ilk başta tecrübesi az, toy insanların düşündüğü nedir:
"--Allah bir insanı seviyorsa hiç başına musîbet gelmez. O artık çok rahat bir şekilde yaşar."
Hayır, öyle değil... Allah'ın en sevgili kulu Peygamberimiz, öteki peygamberler de sevdiği kullar, ama hepsi çok sıkıntılar çekmişler. Hazret-i İsâ AS'ı düşünelim, hayatını, ne kadar sıkıntılar çektiğini düşünelim. Peygamberlerin hayatını okumalıyız. İlk önce hayatlarını öğrenmemiz gereken insanlar peygamberler...
Demek ki esas itibariyle dünya hayatı yâni şu içinde yaşadığımız hayat, hepimizin buradaki hayatı karışık bir hayattır. İçinde musîbetler de vardır, ferahlıklar da vardır; üzüntüler de vardır, sevinçler de vardır; yorgunluklar da vardır, eğlenmeler, dinlenmeler de vardır. Bunların hepsi imtihandır. Hayatın böyle olduğunu görüyoruz.
Bu dünyada iyilikler ve kötülükler, yorgunluklarla dinlenmeler, sevinçlerle hüzünler bir arada oluyor. Âhirette cennette ebedî saadet olacak, cehennemde de ebedî azab olacak. Âhirette bu ikisi birbirinden ayrılacak, cennette elem keder olmayacak.
Demek ki bu hadis-i şerif bizi kuvvetlendiriyor, mâneviyâtımızı kuvvetlendiriyor. Yâni başımıza bir musîbet geldiği zaman, kendimizi kapıp koyuvermemeliyiz, sağlam durmalıyız. İmtihanı kazanmak gerektiğini düşünmeliyiz. Bu musîbet bizim kusurumuzdan olabilir; kusurlarımızı düşünüp, o kusurlara bir daha düşmemeye çalışmalıyız. Ya da Allah bize bir derece vermek için bu zorlu imtihana sokmuştur; arkasından üstün bir başarı ödülü gelecektir, yaldızlı diploma gelecektir. Tabii başarıyı da kaçırmamak için, elde etmek için de dikkat etmemiz gerektiğini anlıyoruz.
BELALARIN MANEVi SEBEPLERi
ELİM NİYE KANADI?
Babacım minik tekerli sandalyeyle tuvalete götürürken bazen parmaklarım kapıya sıkışır veya duvara sürter, sıyrılır kanardı. İnşallah bir günahıma kefaret bu, derdim ama ne günahı bulamazdım.
Bulamazdım zira, Oruç, namaz gibi farz olan ibadetlerin yanısıra, işrak, kuşluk, evvabin namazı ve Perşembe orucu gibi nafile ibadetleri yapıyor, mümkün oldukça sadaka veriyor ve çok iyilikler yapıyordum. Çünkü Hayatta hiçbir şey sebepsiz yere başımıza gelmez.
Evet ne olduğunu TV’de gördüğüm şu ayetin mealini okuyup düşününce keşfettim.
“Yine de kullarıma söyle: “(Aralarında) en güzel biçimde (bilim ile/doğruluğu kanıtlanmış bilgi ile) konuşsunlar.” Çünkü şeytan tartışmaya dürtükleyerek aralarını bozar. Şüphesiz şeytan, insan için apaçık saldırgan bir düşmandır.” (İsra suresi, 53. ayet)
Evet, şeytanın verdiği vesveseleri gerçek zannederek muhatabım hakkında Suizan ediyordum. Yani emin olmadan aklımdan geçen kötü, negatif düşünceleri onaylıyordum.
Çünkü, kötü düşünmek olan “Suizan” kul hakkıdır ve ahirette cezayı gerektirir.
Birbirini Allah için sevenler, mahşerde Arş-ı Ala’nın gölgesinde olacak, der Efendimiz SAV…
Bunu asla istemeyen Düşmanımız ilahi huzurdan kovulmuş lanet Şeytan, sevdiklerimizle muhabbetinizi bozmak ve darıltmak için, sürekli vesveseler verir.
İnsan, bu vesveselerin kaynağını bilmediği zaman, evet kesin öyledir deyip, yada kaynağı bilsede gaflete gelip, vesvese olan düşünceye kapılıp inanır, kötü düşünmeye başlar ve kendince onaylar. Halbuki hiç alakası yoktur ama inanır.
Evet, yukarıda anlatılan hadisin izahında olduğu gibi, Rabbimiz merhamet ediyor ve elimin kanaması ile günahımı temizliyor, ahirete bırakmıyordu.
Ve bir daha işlememek üzere tövbe ederek ders almamı istiyordu.
Cenab-ı Allah’ın kader sistemindeki, İlahi adalet planı içinde yaşadığımız tüm acılar, aslında hatamızı fark edip, kendimizi temizleyebilmemiz için Yaradanın bize bir lütfudur.
Kovulmuş Lanet Şeytanı, bir müslümanın namaz kılmaması, zekat vermemesinden çok daha fazla memnun eden şeyin ne olduğunu biliyor musunuz?
Eşlerin, kardeşlerin, dostların arasını bozmak… Vesveseyi dinlemeyelim, uyanık olalım.
Allah hepimize uyanıklık versin…
Celalin Penceresinden
