Bir anneler günü işyerinden binbir güçlüklerle aldığım izinden sonra pazar sabahı indim ankaraya.Hediyemi üç gün önce kargoyla yolladığım için gidişim süpriz olacaktı.Eve doğru yürürken düşündüm,kaç yıl olmuştu kimbilir bu yollarda hiç yürümemiştim.Hep asi,hep uç yaşamış, bu yüzdende dışlanmış,itilmiştim.Zamanmı özlemlermi bilmem incelttikçe inceltmişti yürekleri.Bir tesadüf bizi tekrar birleştirmiş.yağın erimesi gibi eritmişti bana olan öfkelerini,mutlu ama burktum yinede,o kadar yaşanmamışlıklar vardıki yüreğimin derinliğinde ve öyle büyük bir özlem birikmiştiki o yaşanmamışlıklara.Bu düşüncelerle eve girmiş ve içimdeki özlemi bir parçada olsa dindirmeye çalışmıştık ailece,günün sonunda antalyaya dönmek için yola çıkmıştım
Afyonda molada bir çay içip dolaştım azda olsa uyuşukluğumdan kurtulmak gayesiyle.Çay parasını vermek için çantamı açtığımda bir zarf buldum,merakla açtım,sizde merak ettiniz değilmi,okuyalım birlikte ne dersiniz.
SANA DUYULAN ÖZLEM AH BİLSEYDİN NE KADAR BÜYÜKTÜ
Yollar seni alıp götürüyor,dipsiz kuyulara derinlemesine düşer gibi,uzaklaşıyorsun her gidişinle,ve yine o yollar seni bize getiriyor,bir kuşun kanadında.Gök yüzüne süzülmenin heyecanıyla.Her gidişin yarım kalan sevginin acısı oluyor dudaklarımda,her gidişin bana biraz daha zor,biraz daha buruk geliyor.Dinlediğim şarkılar,yüreğimi yakarcasına sensiz geçen yılların acısını anlatıyor.Ne sana kahrediyorum,nede seni alıp götüren yollara,biliyorumki o yollar getirecek seni bize.
Sasece gitme yanımızda kal diyememek, daha bir acı geliyor bana.Senin kokun olmadan solumak istemiyorum,odanın içindeki havayı,boğuluyorum sanki.Gök yüzü aynı,yıldızlar aynı,ay yine her zamanki yerinde ama sensiz
Şimdiden ağır geliyor bundan sonraki ayrılıkların acısı.Gelişlerin,gidişlerin artık zor geliyor acı veriyor sensizlik,Gitmekmi, kalmakmı zor. HANGİSİ?
Bir daha gidersen yüreğimide götür kendinle, sensiz yürek atışlarını istemiyorum artık,işte bu yüzden bu mektupla beraber yüreğimi koydum bu zarfın içine,ve bilmediğim o yere seninle yolluyorum.Şimdi içim biraz daha rahat,biliyorumki yüreklerimiz buluşacak,bir zincirin ucunda ve yavaş yavaş tek oluyor yüreğim yüreğinle,tenim teninle, adın dudaklarımda bir şarkı dilimde araya gurbetlik girdi hazin hazin ağlar gönül.
Yaşarım sandın her şeyi,hayata rağmen,karanlıklara rağmen,içindeki özlem sevgi seline rağmen.Karışırım karanlığa unutulurum ,unuturum sandın.Elini kendi kanına batırıp,sonra yıkarım ,geçip gider sandın.Oysa ne unutabildin nede unutuldun gördün işte.
Ne kadar iyi anlıyorum,geçmişin uçurumlarına ittiğimiz o anlar hiç kaybolmuyor,hep bir gölge gibi takipteymiş meğer,aldığımız her solukta,seni ittiğimiz karanlık ve yalnızlık bir türlü kopmamış meğer senden.Kahrediyorum birlikte yaşayamadığımız o geçmişe, geride koskoca bir geçmiş ve SENSİZ..........
Gözyaşlarını yanında saklamayacak kadar yakınlık duyduğun hayatını , acılarını paylaştığın kalemini,şiirini ,sözlerini paylaştığın olmak ,hesaplaştığın ,kimi zaman kaçıp saklandığın,boğulup , sıkıldığın ama vazgeçemediğin olmak, çocuklaşıp birlikte büyüdüğün birlikte öldüğün olmak,kendinle konuşur gibi konuştuğun , kendine sarılır gibi sarıidığın olmak ve sonra kendini öldürdüğün gibi öldürdüğün olmak.
Hayat seni kaybetmekmiş aslında , adına kader deyip yüreğini ateşe atmakmış meğer ve kaderin içine hapsolmakmış.
Soruyorum ey yüreğim :akışını ve sonunu kestiremediğimiz vede bize biçilen rolleri bir türlü değiştiremediğimiz bu acımasız öyküde.... Benim rolüm seni hep kaybetmekmi? Sense bir yanınla öykünün bir yanınla dışardaki hayatın hep içindesin. Günler geçip gidiyor , hayat acımasız hoyratlığıyla alıp götürüyor seni bağrımızdan.Gerçeklik her geçen gün aramıza gizli duvarlar örüyor,ne sana sevgimiz, nede ben senin hayatının içine sığamıyoruz,öyleyse yüreğim ne olur bizide hayatının içine al sığdır bir köşeye bir yer ver bize artık.Ömrümü senin yaşamanı istiyorum. Senin içinde kaybolmayı,yalnız ama yalnız SEN olmayı istiyorum.
Yüreğinde arınıp, öykülere akan kalemi hiç sakınmadan batırdığın o sıcak kanına al beni, o kanki senin ruhundur , ruhunda sakla beni. Yeterki bu sevdalı , hasret dolu , acı dolu ,yalnızlık dolu , ömrün böyle yavaş, yavaş silinmesin gözlerinden , beni yüreğinde sakla,bizi sensiz bırakma, ne olur .Gitme artık kal diyemesekte sana gitme o bili,nmez uzaklara ve sana hiç ama hiç gülmeyen hayata rağmen direnmek adına bizi sensiz bırakma beide al götür YÜREĞİNDE SAKLA
seni çok seviyorum kardeşin
Afyonda molada bir çay içip dolaştım azda olsa uyuşukluğumdan kurtulmak gayesiyle.Çay parasını vermek için çantamı açtığımda bir zarf buldum,merakla açtım,sizde merak ettiniz değilmi,okuyalım birlikte ne dersiniz.
SANA DUYULAN ÖZLEM AH BİLSEYDİN NE KADAR BÜYÜKTÜ
Yollar seni alıp götürüyor,dipsiz kuyulara derinlemesine düşer gibi,uzaklaşıyorsun her gidişinle,ve yine o yollar seni bize getiriyor,bir kuşun kanadında.Gök yüzüne süzülmenin heyecanıyla.Her gidişin yarım kalan sevginin acısı oluyor dudaklarımda,her gidişin bana biraz daha zor,biraz daha buruk geliyor.Dinlediğim şarkılar,yüreğimi yakarcasına sensiz geçen yılların acısını anlatıyor.Ne sana kahrediyorum,nede seni alıp götüren yollara,biliyorumki o yollar getirecek seni bize.
Sasece gitme yanımızda kal diyememek, daha bir acı geliyor bana.Senin kokun olmadan solumak istemiyorum,odanın içindeki havayı,boğuluyorum sanki.Gök yüzü aynı,yıldızlar aynı,ay yine her zamanki yerinde ama sensiz
Şimdiden ağır geliyor bundan sonraki ayrılıkların acısı.Gelişlerin,gidişlerin artık zor geliyor acı veriyor sensizlik,Gitmekmi, kalmakmı zor. HANGİSİ?
Bir daha gidersen yüreğimide götür kendinle, sensiz yürek atışlarını istemiyorum artık,işte bu yüzden bu mektupla beraber yüreğimi koydum bu zarfın içine,ve bilmediğim o yere seninle yolluyorum.Şimdi içim biraz daha rahat,biliyorumki yüreklerimiz buluşacak,bir zincirin ucunda ve yavaş yavaş tek oluyor yüreğim yüreğinle,tenim teninle, adın dudaklarımda bir şarkı dilimde araya gurbetlik girdi hazin hazin ağlar gönül.
Yaşarım sandın her şeyi,hayata rağmen,karanlıklara rağmen,içindeki özlem sevgi seline rağmen.Karışırım karanlığa unutulurum ,unuturum sandın.Elini kendi kanına batırıp,sonra yıkarım ,geçip gider sandın.Oysa ne unutabildin nede unutuldun gördün işte.
Ne kadar iyi anlıyorum,geçmişin uçurumlarına ittiğimiz o anlar hiç kaybolmuyor,hep bir gölge gibi takipteymiş meğer,aldığımız her solukta,seni ittiğimiz karanlık ve yalnızlık bir türlü kopmamış meğer senden.Kahrediyorum birlikte yaşayamadığımız o geçmişe, geride koskoca bir geçmiş ve SENSİZ..........
Gözyaşlarını yanında saklamayacak kadar yakınlık duyduğun hayatını , acılarını paylaştığın kalemini,şiirini ,sözlerini paylaştığın olmak ,hesaplaştığın ,kimi zaman kaçıp saklandığın,boğulup , sıkıldığın ama vazgeçemediğin olmak, çocuklaşıp birlikte büyüdüğün birlikte öldüğün olmak,kendinle konuşur gibi konuştuğun , kendine sarılır gibi sarıidığın olmak ve sonra kendini öldürdüğün gibi öldürdüğün olmak.
Hayat seni kaybetmekmiş aslında , adına kader deyip yüreğini ateşe atmakmış meğer ve kaderin içine hapsolmakmış.
Soruyorum ey yüreğim :akışını ve sonunu kestiremediğimiz vede bize biçilen rolleri bir türlü değiştiremediğimiz bu acımasız öyküde.... Benim rolüm seni hep kaybetmekmi? Sense bir yanınla öykünün bir yanınla dışardaki hayatın hep içindesin. Günler geçip gidiyor , hayat acımasız hoyratlığıyla alıp götürüyor seni bağrımızdan.Gerçeklik her geçen gün aramıza gizli duvarlar örüyor,ne sana sevgimiz, nede ben senin hayatının içine sığamıyoruz,öyleyse yüreğim ne olur bizide hayatının içine al sığdır bir köşeye bir yer ver bize artık.Ömrümü senin yaşamanı istiyorum. Senin içinde kaybolmayı,yalnız ama yalnız SEN olmayı istiyorum.
Yüreğinde arınıp, öykülere akan kalemi hiç sakınmadan batırdığın o sıcak kanına al beni, o kanki senin ruhundur , ruhunda sakla beni. Yeterki bu sevdalı , hasret dolu , acı dolu ,yalnızlık dolu , ömrün böyle yavaş, yavaş silinmesin gözlerinden , beni yüreğinde sakla,bizi sensiz bırakma, ne olur .Gitme artık kal diyemesekte sana gitme o bili,nmez uzaklara ve sana hiç ama hiç gülmeyen hayata rağmen direnmek adına bizi sensiz bırakma beide al götür YÜREĞİNDE SAKLA
seni çok seviyorum kardeşin
