Tahterevalli üzerinde çocuklar gibi muzip ve neşeli tavırlarla ayaklarımın yerden kesilicegini düşünürdüm.Kemiklerim sayılıcak kadar zayıf bir cüssem vardı.Arkadaşlarımın popolarını yaydıgı oturaga misafir bekler gibi yer ayırıyordu benimkisi.Terazinin hafif tarafıydım,karşı koyucak bir etkiye sahip degildi bünyem.Fakat uzun bacaklara sahip olmak ne kötü,yetersiz yüksekliklerde olmak.Ayagımın zeminle teması uçmayı ögrenememiş yavru serçe muzdaripligiyle havayı kucaklayamıyordu.O gece bacagımı kesmeyi düşünmem bu yüzden miydi cidden.Ne gariptir olmasını istedigimin bende var olanla uyuşmaması.O günleri anımsadıkça hafif bir tebessüm beliriyor suratımda.Zamanın durmaksızın devinimi yerini almış çocuklugumun karşısına kendini,agır basıyor.Boşlukta salınıyor ayaklarım şimdi ve ne gariptir olmasını istedigimle var olanın uyuşmaması.
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
