[FONT=Tahoma]Çook Uzaklarda...
Gözlerim ufuklara dalıyor. Sanki ufuklar da bir şeyler arıyor. Bakıyor… Bakıyor… Yine bakıyor... Baktığım yerde görünenler hep aynı, ama ben baktığımı değil hissettiğimi, hayallerimi görüyorum, ufkun o incecik çizgisinde.
Hani diyorum kendi kendime nerede? Ama bildiğim bir tek şey var o ada çook uzaklarda.
İçim bir başka oluyor, hayallerim ise tesellim, boş gözlerle baktığım uzaklarda sanki senin varlığın karşımda duruyor. İşte bu gönlüm bir umut ışığı arıyor.
Öyle oluyor ki; içimde açan hüzün çiçekleri bile soluyor. Soruyorum kendi kendime yok mu bunun çaresi diye… Ama soruyu soranda benim, cevaplayanda benim.
İçimden atmak geliyor bütün duyguları, silmek geliyor mazideki bütün hatıraları, Tabi çözüm müdür? Bunları yapmak! Yoksa gerçeklerden mi kaçmak? Her zaman hazır mıyız gerçeklerle yüz yüze gelerek hesaplaşmaya! Yoksa korkuyor muyuz aynı duyguları yaşamaya…
Akşamın karanlığı kimine göre korkunçtur. Kimine göre mehtaplı bir ışıltı… Kimi ürperir bu karanlıktan kimi ise ilham alır bu ışıltıdan. Oysa karanlık aynı karanlıktır. Farklı olan ise yaşanan duygular.
Yaşanan duygular bazen sözle ifade edilemez. İşte bu kelimelerin bittiği, dudakların sustuğu, gözlerin ise konuştuğu an dır bu...
İşte bu anlar duyguların en hassas, en heyecanlı ve en dorukta olduğu an dır. İşte insan için yaşanabilecek en güzel an dır.
Yaşamı yaşlanmak için değil, gerçek manada yaşamak için yaşayalım…
Yaşam boyu mutluluklar…[/FONT]
Gözlerim ufuklara dalıyor. Sanki ufuklar da bir şeyler arıyor. Bakıyor… Bakıyor… Yine bakıyor... Baktığım yerde görünenler hep aynı, ama ben baktığımı değil hissettiğimi, hayallerimi görüyorum, ufkun o incecik çizgisinde.
Hani diyorum kendi kendime nerede? Ama bildiğim bir tek şey var o ada çook uzaklarda.
İçim bir başka oluyor, hayallerim ise tesellim, boş gözlerle baktığım uzaklarda sanki senin varlığın karşımda duruyor. İşte bu gönlüm bir umut ışığı arıyor.
Öyle oluyor ki; içimde açan hüzün çiçekleri bile soluyor. Soruyorum kendi kendime yok mu bunun çaresi diye… Ama soruyu soranda benim, cevaplayanda benim.
İçimden atmak geliyor bütün duyguları, silmek geliyor mazideki bütün hatıraları, Tabi çözüm müdür? Bunları yapmak! Yoksa gerçeklerden mi kaçmak? Her zaman hazır mıyız gerçeklerle yüz yüze gelerek hesaplaşmaya! Yoksa korkuyor muyuz aynı duyguları yaşamaya…
Akşamın karanlığı kimine göre korkunçtur. Kimine göre mehtaplı bir ışıltı… Kimi ürperir bu karanlıktan kimi ise ilham alır bu ışıltıdan. Oysa karanlık aynı karanlıktır. Farklı olan ise yaşanan duygular.
Yaşanan duygular bazen sözle ifade edilemez. İşte bu kelimelerin bittiği, dudakların sustuğu, gözlerin ise konuştuğu an dır bu...
İşte bu anlar duyguların en hassas, en heyecanlı ve en dorukta olduğu an dır. İşte insan için yaşanabilecek en güzel an dır.
Yaşamı yaşlanmak için değil, gerçek manada yaşamak için yaşayalım…
Yaşam boyu mutluluklar…[/FONT]
