Damda Deve Aranır mı?
Gerçek kulluğa vâsıl olabilmek için dünyânın fânî yaldız, şâşaa ve gel-geç sevdâlarından uzakta kalmak bir zarûrettir. Nitekim İbrahim bin Ethem Hazretleri’nin takvâ yoluna meyletmesi için başına geçen menkıbe…
Mevlânâ -kuddise sirruh-, fenâ mertebesine kavuşabilmenin sırrının mutlak teslîmiyette olduğunu şu şekilde ifâde eder:
“Deniz suyu, kendisine bütünüyle teslim olan ölüyü başı üstünde taşır. Diri olan ve en ufak tereddüdü bulunan ise, denizin elinden nasıl sağ kurtulur? Aynı şekilde «Ölmeden evvel ölünüz.» sırrı ile beşerî sıfatlardan soyunarak ölürsen, esrâr denizi seni baş üzerinde gezdirir.”
İnsanın yaratılış gâyesi, kulluk ve Rabb’in bilinmesidir. Eşyânın ve hakîkatin derinliğine inebilmenin sırrı, mârifet okyanusundan bir şebnemciğe olsun kavuşabilmekle başlar.
DAMDA DEVE ARANIR MI?
Gerçek kulluğa vâsıl olabilmek için dünyânın fânî yaldız, şâşaa ve gel-geç sevdâlarından uzakta kalmak bir zarûrettir. Nitekim İbrahim bin Ethem Hazretleri’nin takvâ yoluna meyletmesi, şöyle bir ihtar neticesindedir:
Bir gece yarısıydı. İbrahim bin Ethem, tahtının üzerinde uyuyakalmış olarak yatmaktaydı. Birden sarayının damında müthiş bir gürültü ve patırtı çıktı. Yüksek sesle bağırışıp çağrışmalar gittikçe çoğaldı ve en-nihâyet sultânı uyandırdı.
Sultan İbrahim bin Ethem, hızla yerinden doğrularak dama doğru haykırdı:
“–Kim var orada? Gecenin bu saatinde damda ne yapıyorsunuz?”
Derinden bir cevap geldi:
“–Kaybolan devemizi arıyoruz sultânım!”
İbrahim bin Ethem hiddetle seslendi:
“–Damda deve aranır mı bre ahmaklar?!.”
Bu seferki cevap çok mânidar ve irşad niteliğindeydi:
“–Ey İbrahim bin Ethem! Sen damda deve aranmayacağını biliyorsun da, sırtındaki ipekli elbiseler, başındaki tâc, elindeki kırbaç ve oturduğun tahtla Hakk’ı arayıp bulamayacağını bilmiyor musun?!.”
Bu hâdise, İbrahim bin Ethem’in rûhunda uzun zamandır başlamış bulunan mânevî med-cezirleri sıklaştırdı. Onu kararsız ve şaşkın bir hâlde bıraktı. Fakat sultan, yine de eski hayâtından tamamen kopamadı.
Ancak İbrahim bin Ethem’in mûtâdı olan avcılık tiryâkiliğinde karşılaştığı ikinci mânevî işaret ve îkazdır ki, onu hakîkî bir Hak yolcusu eyledi. Bu av mâcerâsı şu şekilde vukû bulmuştur:
CEYLAN MENKIBESİ “AVCI İKEN AV OLMAK”
İbrahim bin Ethem Hazretleri, bir gün ava çıkmıştı. Bir ceylanın arkasından koştu. O kadar ki, askerlerinden tamamen uzaklaştı. Atı kan-ter içinde kalmıştı. Fakat İbrahim bin Ethem, ceylanı avlamakta kararlı olduğu için bu koşturmacadan vazgeçmedi. Tam ceylanı köşeye sıkıştırmıştı ki, o nârin ve güzel hayvan hâl lisânıyla:
“–Ey İbrahim! Sen bunun için yaratılmadın. Allah, seni, beni avlaman için mi yoktan var etti? Hem beni avlasan ne kazanacaksın? Bir cana kıymaktan başka ne elde edeceksin?” dedi.
İbrahim bin Ethem, bu sözleri duyunca, yüreğine öyle bir kor düştü ki, o anda kendisini atından yere attı. Sahrâlara doğru koşmaya başladı. Bir müddet sonra etrafına baktığında kocaman sahrâda bir çobandan başkasını göremedi. Hemen yanına gidip yalvardı:
“–Ne olursun, şu üzerimdeki mücevherleri, pâdişahlık elbiselerimi ve silâhlarımı benden al da senin giydiğin abayı bana ver! Kimseye de bir şey söyleme!” dedi.
Çobanın şaşkın bakışları arasında abayı giydi ve gözden kayboldu. Çoban onun arkasından; «Pâdişâhımız delirmiş olmalı!» diyordu. Oysa İbrahim bin Ethem, delirmemiş, bilâkis aklı başına gelmişti. O, ceylan avına çıkmış, ancak Allah Teâlâ, onu bir ceylan ile avlamıştı.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Mesnevî Bahçesinden BİR TESTİ SU, Erkam Yayınları
******************
Merhaba sevgili gönül dostlarımız,
Allah'ın, Resulünün SAV ve de sevdiklerinin selam ve bereketi üzerinize olsun.
Bu hafta size bu menkıbe ışığında naçiz yorumlarımızı paylaşmak istiyoruz:
BENİ AVLAYAN CÜMLE
2003 yılında Allah hidayet verdi, düşünerek Kuran Meali okudum. Peygamberimizin hayatını okudum, binlerce sohbet dinledim. Allah iman ışığımı parlattı.
2006 yılında teyemmüm abdestiyle beş vakit namaza başladım. Herkese, ilahi aşk benimkisi diyordum çünkü namazlarımı ağlayarak kılıyordum.
2011’deki Şeker komasından sonra yatalak oldum. Yattığım yerde sırtüstü teyemmümle namazlarımı kılıyordum ama hep bir eksiklik hissediyordum.
2016 yılında ilahi aşk yolunda yol arkadaşım Hülya Keleş Hanımla tanıştık. O bana geceleri teheccüd namazı kılmamı bir video ile tavsiye etti.
Videodaki Muhiddiyn Arabi’nin bir cümlesi, İbrahim Ethem Hazretleri gibi beni etkiledi, avladı.
“Allah’ı sevdiğini iddia eden ve gece teheccüd vakti uyuyan kimse yalancıdır.”
İki yıldır teheccüd namazı kılıyorum ve teheccüd vakti ettiğim pekçok duam kabul edildi. Beni Hülya hanımla karşılaştıran Allah’a binlerce hamdolsun.
Bu benden kaynaklı değil, Rabbimizin lütfu, çünkü buyurmuşki:
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ, seher vakti her gece, “İstiğfar eden yok mu, onu mağfiret edeyim. İsteyen yok mu, istediğini vereyim, duasını kabul edeyim” buyurur.) [Müslim]
Allahü teâlâ iyileri överken, (Onlar seher vaktinde istiğfar eder) buyuruyor. (Zariyat 18)
“Beni (Allah’ı) sevdiğini iddia edip seher vakti uyuyan kimse yalancıdır.” (Muhyiddin İbni Arabi)
Evet bu cümle beni sarstı; Çünkü, sabah namazını kaçırmadığım için herkese çok şükür ilahi aşktayım, derdim. Oysaki Seher vaktiydi önemli olan…
TEHECCÜD NAMAZI HAKKINDA AYET VE HADİS
Teheccüd namazı çok faziletli bir namazdır. Kur'an-ı Kerim ve hadis-i şeriflerde teheccüd namazı kılmaya teşvik edilmiş ve bu namazı kılanlar övülmüştür. Yüce Rabbimiz geceleyin kalkıp teheccüd namazı kılanlar hakkında şöyle buyurur:
"Onların yanları yataklarından uzaklaşır (teheccüd namazı kılmak için yataklarından kalkarlar), korkarak ve umarak Rablerine dua ederler ve kendilerine verdiğimiz rızıktan (hayır için) harcarlar. Yaptıklarına karşılık olarak onlar için gözlerini aydınlatıcı ne güzel (nimetlerin) saklandığını hiç kimse bilmez." (es-Secde, 32/16-17).
Ebû Hureyre (r.a)'dan rivâyet edilen bir hadis-i şerifte Peygamber Efendimiz (s.a.s) şöyle buyurmuştur:
"Geceleyin kalkıp namaz kılan ve karısını uyandırarak ona da kıldıran, şayet kalkmak istemezse yüzüne su serpen erkeğe Allah rahmet eder, (günahlarını bağışlar). Yine geceleyin kalkıp namaz kılan ve kocasını uyandıran, kalkmak istemezse yüzüne su serpen kadına da Allah rahmet eder (günahını bağışlar)." (Ebû Davûd, Salâtü'tTatavvu', 18).
Hadis-i şerif insanı teheccüd namazı kılmaya teşvik ettiği gibi, aile fertlerini kaldırıp onlara da bu faziletli namazı kıldırmaya teşvik etmektedir.
Celalin Penceresinden
Gerçek kulluğa vâsıl olabilmek için dünyânın fânî yaldız, şâşaa ve gel-geç sevdâlarından uzakta kalmak bir zarûrettir. Nitekim İbrahim bin Ethem Hazretleri’nin takvâ yoluna meyletmesi için başına geçen menkıbe…
Mevlânâ -kuddise sirruh-, fenâ mertebesine kavuşabilmenin sırrının mutlak teslîmiyette olduğunu şu şekilde ifâde eder:
“Deniz suyu, kendisine bütünüyle teslim olan ölüyü başı üstünde taşır. Diri olan ve en ufak tereddüdü bulunan ise, denizin elinden nasıl sağ kurtulur? Aynı şekilde «Ölmeden evvel ölünüz.» sırrı ile beşerî sıfatlardan soyunarak ölürsen, esrâr denizi seni baş üzerinde gezdirir.”
İnsanın yaratılış gâyesi, kulluk ve Rabb’in bilinmesidir. Eşyânın ve hakîkatin derinliğine inebilmenin sırrı, mârifet okyanusundan bir şebnemciğe olsun kavuşabilmekle başlar.
DAMDA DEVE ARANIR MI?
Gerçek kulluğa vâsıl olabilmek için dünyânın fânî yaldız, şâşaa ve gel-geç sevdâlarından uzakta kalmak bir zarûrettir. Nitekim İbrahim bin Ethem Hazretleri’nin takvâ yoluna meyletmesi, şöyle bir ihtar neticesindedir:
Bir gece yarısıydı. İbrahim bin Ethem, tahtının üzerinde uyuyakalmış olarak yatmaktaydı. Birden sarayının damında müthiş bir gürültü ve patırtı çıktı. Yüksek sesle bağırışıp çağrışmalar gittikçe çoğaldı ve en-nihâyet sultânı uyandırdı.
Sultan İbrahim bin Ethem, hızla yerinden doğrularak dama doğru haykırdı:
“–Kim var orada? Gecenin bu saatinde damda ne yapıyorsunuz?”
Derinden bir cevap geldi:
“–Kaybolan devemizi arıyoruz sultânım!”
İbrahim bin Ethem hiddetle seslendi:
“–Damda deve aranır mı bre ahmaklar?!.”
Bu seferki cevap çok mânidar ve irşad niteliğindeydi:
“–Ey İbrahim bin Ethem! Sen damda deve aranmayacağını biliyorsun da, sırtındaki ipekli elbiseler, başındaki tâc, elindeki kırbaç ve oturduğun tahtla Hakk’ı arayıp bulamayacağını bilmiyor musun?!.”
Bu hâdise, İbrahim bin Ethem’in rûhunda uzun zamandır başlamış bulunan mânevî med-cezirleri sıklaştırdı. Onu kararsız ve şaşkın bir hâlde bıraktı. Fakat sultan, yine de eski hayâtından tamamen kopamadı.
Ancak İbrahim bin Ethem’in mûtâdı olan avcılık tiryâkiliğinde karşılaştığı ikinci mânevî işaret ve îkazdır ki, onu hakîkî bir Hak yolcusu eyledi. Bu av mâcerâsı şu şekilde vukû bulmuştur:
CEYLAN MENKIBESİ “AVCI İKEN AV OLMAK”
İbrahim bin Ethem Hazretleri, bir gün ava çıkmıştı. Bir ceylanın arkasından koştu. O kadar ki, askerlerinden tamamen uzaklaştı. Atı kan-ter içinde kalmıştı. Fakat İbrahim bin Ethem, ceylanı avlamakta kararlı olduğu için bu koşturmacadan vazgeçmedi. Tam ceylanı köşeye sıkıştırmıştı ki, o nârin ve güzel hayvan hâl lisânıyla:
“–Ey İbrahim! Sen bunun için yaratılmadın. Allah, seni, beni avlaman için mi yoktan var etti? Hem beni avlasan ne kazanacaksın? Bir cana kıymaktan başka ne elde edeceksin?” dedi.
İbrahim bin Ethem, bu sözleri duyunca, yüreğine öyle bir kor düştü ki, o anda kendisini atından yere attı. Sahrâlara doğru koşmaya başladı. Bir müddet sonra etrafına baktığında kocaman sahrâda bir çobandan başkasını göremedi. Hemen yanına gidip yalvardı:
“–Ne olursun, şu üzerimdeki mücevherleri, pâdişahlık elbiselerimi ve silâhlarımı benden al da senin giydiğin abayı bana ver! Kimseye de bir şey söyleme!” dedi.
Çobanın şaşkın bakışları arasında abayı giydi ve gözden kayboldu. Çoban onun arkasından; «Pâdişâhımız delirmiş olmalı!» diyordu. Oysa İbrahim bin Ethem, delirmemiş, bilâkis aklı başına gelmişti. O, ceylan avına çıkmış, ancak Allah Teâlâ, onu bir ceylan ile avlamıştı.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Mesnevî Bahçesinden BİR TESTİ SU, Erkam Yayınları
******************
Merhaba sevgili gönül dostlarımız,
Allah'ın, Resulünün SAV ve de sevdiklerinin selam ve bereketi üzerinize olsun.
Bu hafta size bu menkıbe ışığında naçiz yorumlarımızı paylaşmak istiyoruz:
BENİ AVLAYAN CÜMLE
2003 yılında Allah hidayet verdi, düşünerek Kuran Meali okudum. Peygamberimizin hayatını okudum, binlerce sohbet dinledim. Allah iman ışığımı parlattı.
2006 yılında teyemmüm abdestiyle beş vakit namaza başladım. Herkese, ilahi aşk benimkisi diyordum çünkü namazlarımı ağlayarak kılıyordum.
2011’deki Şeker komasından sonra yatalak oldum. Yattığım yerde sırtüstü teyemmümle namazlarımı kılıyordum ama hep bir eksiklik hissediyordum.
2016 yılında ilahi aşk yolunda yol arkadaşım Hülya Keleş Hanımla tanıştık. O bana geceleri teheccüd namazı kılmamı bir video ile tavsiye etti.
Videodaki Muhiddiyn Arabi’nin bir cümlesi, İbrahim Ethem Hazretleri gibi beni etkiledi, avladı.
“Allah’ı sevdiğini iddia eden ve gece teheccüd vakti uyuyan kimse yalancıdır.”
İki yıldır teheccüd namazı kılıyorum ve teheccüd vakti ettiğim pekçok duam kabul edildi. Beni Hülya hanımla karşılaştıran Allah’a binlerce hamdolsun.
Bu benden kaynaklı değil, Rabbimizin lütfu, çünkü buyurmuşki:
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ, seher vakti her gece, “İstiğfar eden yok mu, onu mağfiret edeyim. İsteyen yok mu, istediğini vereyim, duasını kabul edeyim” buyurur.) [Müslim]
Allahü teâlâ iyileri överken, (Onlar seher vaktinde istiğfar eder) buyuruyor. (Zariyat 18)
“Beni (Allah’ı) sevdiğini iddia edip seher vakti uyuyan kimse yalancıdır.” (Muhyiddin İbni Arabi)
Evet bu cümle beni sarstı; Çünkü, sabah namazını kaçırmadığım için herkese çok şükür ilahi aşktayım, derdim. Oysaki Seher vaktiydi önemli olan…
TEHECCÜD NAMAZI HAKKINDA AYET VE HADİS
Teheccüd namazı çok faziletli bir namazdır. Kur'an-ı Kerim ve hadis-i şeriflerde teheccüd namazı kılmaya teşvik edilmiş ve bu namazı kılanlar övülmüştür. Yüce Rabbimiz geceleyin kalkıp teheccüd namazı kılanlar hakkında şöyle buyurur:
"Onların yanları yataklarından uzaklaşır (teheccüd namazı kılmak için yataklarından kalkarlar), korkarak ve umarak Rablerine dua ederler ve kendilerine verdiğimiz rızıktan (hayır için) harcarlar. Yaptıklarına karşılık olarak onlar için gözlerini aydınlatıcı ne güzel (nimetlerin) saklandığını hiç kimse bilmez." (es-Secde, 32/16-17).
Ebû Hureyre (r.a)'dan rivâyet edilen bir hadis-i şerifte Peygamber Efendimiz (s.a.s) şöyle buyurmuştur:
"Geceleyin kalkıp namaz kılan ve karısını uyandırarak ona da kıldıran, şayet kalkmak istemezse yüzüne su serpen erkeğe Allah rahmet eder, (günahlarını bağışlar). Yine geceleyin kalkıp namaz kılan ve kocasını uyandıran, kalkmak istemezse yüzüne su serpen kadına da Allah rahmet eder (günahını bağışlar)." (Ebû Davûd, Salâtü'tTatavvu', 18).
Hadis-i şerif insanı teheccüd namazı kılmaya teşvik ettiği gibi, aile fertlerini kaldırıp onlara da bu faziletli namazı kıldırmaya teşvik etmektedir.
Celalin Penceresinden
