Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Diyalize gireceğim ödüm patlıyor..?
- Konbuyu başlatan arasli05
- Başlangıç tarihi
vallah dammı dır kammıdır 10sene (diyaliz hayatı ) indim bindim damdan allah yardımcın olsun okula gıdergıbı gıt gel sorun yabma bısey olmaz allahın iznıyle bır an önce böbrek naklı olmaya calıs verıcın varsa yoksa ulusal organ bekleme lıstesınde yerını almayı unutma damdan dusen adam
arasli05; kim sana ne dedi de ödün patlıyor bakim? demekki çok doldurmuşlar seni. Korkacak hiç bir şey yok seni pembe balonlarla uçurmayacağım tabiki, lakin gerçeklerden de kaçılmaz. az çok diyaliz hakkında bilgi edinmişsindir bir nevi WC ye gitmek gibi birşey.. böbreklerimiz çalışmadığından dolayı üre ürik asit gibi zararlı maddeler kanımıza karışır ve hayati tehlikemiz başlar, böbreğin atamadığı bu maddeleri öncelikli boynumuzdA açılan kateterle,daha sonra kolumuzdaki fistül yardımıyla ve 2 iğne takılarak diyaliz makinesinin filtrasyon sistemiyle kirli kanı alıp 4 saat süren temizleme işleminden sonra vucudumuza temiz kanı geri verir. biz buna kaliteli diyaliz deriz. diyaliz olurken arkadaşlarla sohbet etmek, bulmaca çözmek, diyaliz hakkında espriler yapmak, uyumak artık hayatınızda vazgeçilmez oluverir. tek ilacınız ZAMAN.. 5 yıl hemodiyaliz ve 5 yıllık da nakilliyim. size yazımı ekliyorum okuduğunuzda özetle anlayacaksınız.. kısa sürede nakil olmanız dileğiyle.. ORGANLARINIZI BAĞIŞLAYIN, HAYAT VERİN.
5. Yıl anısına...
17 yaşımda tıp terimlerini öğrenmeye başladım.. Tabi ki meraktan değil, hayat öğrenmemi istemişti.. Sistoskopi, üretra darlığı, nefrostomi, temiz aralıklı kataterizasyon ve bir çoğu…. Sanki bir şeylerin beni zorlu yola ittiğini hissediyordum fakat diğer taraftan bir hazımsızlık ve kabullenememezlik vardı.. Yaşım 17! Her şeyin başlangıcı. Liseyi bitirmem lazım, üniversite sınavlarına hazırlanmam, folklor ekibiyle il dışı yarışmaya gideceğiz mutlaka bulunmam gerek, hastanede ne işim var ? Kendimi gayet iyi hissediyorum neden buraya getirdiniz..! Oysaki küçük tansiyonumun 140mmhg olmasıyla ordaydım… Bu da akut/kronik böbrek yetmezliği teşhisi için önemliydi. Tüm planlar askıya alınarak hiç de iç açıcı olmayan süreçteydim..
25 yaşımda altın gibi olan saçlarımın arasında mücadelenin ürünü kar beyazları vardı.. Artık bir diyaliz hastasıydım.. Teşhiste ve tedavide geç kalınan böbreklerim maalesef iflas etmişti.. Hemodiyalizle tanışmamız pek de umduğum gibi değildi.. İlk yıl bedenimin ve beynimin alışması çok zor oldu. Çevremdekilerin hiçbir şey konduramadığı, kara sarı olan benzime bakarken ki şaşkın gözleri hastalığı sindirmemde büyük yardımcıydı. Çünkü kimse diyalizin kelime anlamını bile bilmiyordu! Bunu milletin kafasına kazımak da bana yakışırdı… 5 yıl böyle geçti; acı, iç isyanlar, umutsuzluk, toplumdan uzaklaşma, sahte gülücükler….
İyiden iyiye pişmiştim, dağlara çıkıp haykırabilirdim bile hastalığımı.. Öyle ki arkadaşlarımla sivil toplum örgütü kuruyor, tüm hastanelerin Organ nakli merkezlerini araştırıyor, nasıl yenebilirim diye çabalıyordum. Evet çabalıyordum ne için mi? 200cc yani bir bardak su için..! Yaz aylarının kavurucu sıcağında sebilin keskin soğuk suyunun dudaklarımı uyuşturması için.. Bayram günlerinde;
- Meşrubat almıyorsanız soda getireyim..
- Teşekkür ederim almıyorum.
- Meyve suyu?
- Sağ olun… Sıvı almam yasak..
- O zaman su getireyim ben size..
- ……….! (suyu sıvı olarak görmüyorlardı ne kadar acıydı benim için)
İnsanların bu muhabbetini duymamak için, diyaliz adayı olduğumu bile bile benimle evlenen, bir kere bile isyan etmeyen, tereddütsüzce böbreğini vermek isteyen eşimle doyasıya yemek yemek ve ona bir evlat verebilmek için…! Tüm çabalarım bunlar içindi, çok şey mi istiyordum acaba?
Bütün bu karmaşanın içinde bedenim, beynimin bir yerlerine sürekli mesaj gönderiyordu. Sanırım artık yolun sonuna geliyordum… Her iki böbreğim alındıktan sonra önlenemez bir anemi ve hipotansiyon başlamıştı. Vucud değerlerim alt üst olmuş, sadece düşük nabızla nefes alıyordum.. Sonun mu bana gelmesi lazım, benim mi sona gitmem lazımdı? Umuda yolculuk vaktiydi. Evet.. Başa dönüyorduk.. Yaş 17..
Tarih 10/12/2005 … 17 yaşında gencecik bir kızın böbreğiyle hayat bulduğum an başlangıçtı.. Organ nakli olmuş tüm hastaların deyimiyle YENİ HAYAT.. Çabalarımın inancımla, azmimle, ne olursa olsun mücadele etmekten vazgeçmememle mükemmel bir sonuç verdiğini görmek, derin bir nefes alarak geçmişi bir bardak su içer gibi yaşamak olmuştu bana.. Yeni hayatımla hedeflerime temkinli, adım adım yaklaşıyor ve dünyaya başka bir açıdan bakmanın tadını çıkarıyordum. Nakilden 2 yıl sonra bana yüce Allah’ın ve Organ Bağışı’nın hediyesi dünyalar tatlısı Ali Efe vardı yanımda.. Ona her dokunuşumda şükretmeyi unutmamam için.. Düşünün bir böbrekle iki yeni yaşam..
Ve hayat felsefem;
“Her şeyin bittiği yerde, bazen güzel şeylerde başlar.”
Nice güzellikler yaşamanız ve umudunuzu yitirmemeniz dileğiyle, lütfen ORGANLARINIZI BAĞIŞLAYIN hayat verin…!
Emsal GEDİKKAYA
demekki çok doldurmuşlar seni. Korkacak hiç bir şey yok seni pembe balonlarla uçurmayacağım tabiki, lakin gerçeklerden de kaçılmaz. az çok diyaliz hakkında bilgi edinmişsindir bir nevi WC ye gitmek gibi birşey.. böbreklerimiz çalışmadığından dolayı üre ürik asit gibi zararlı maddeler kanımıza karışır ve hayati tehlikemiz başlar, böbreğin atamadığı bu maddeleri öncelikli boynumuzdA açılan kateterle,daha sonra kolumuzdaki fistül yardımıyla ve 2 iğne takılarak diyaliz makinesinin filtrasyon sistemiyle kirli kanı alıp 4 saat süren temizleme işleminden sonra vucudumuza temiz kanı geri verir. biz buna kaliteli diyaliz deriz. diyaliz olurken arkadaşlarla sohbet etmek, bulmaca çözmek, diyaliz hakkında espriler yapmak, uyumak artık hayatınızda vazgeçilmez oluverir. tek ilacınız ZAMAN.. 5 yıl hemodiyaliz ve 5 yıllık da nakilliyim. size yazımı ekliyorum okuduğunuzda özetle anlayacaksınız.. kısa sürede nakil olmanız dileğiyle.. ORGANLARINIZI BAĞIŞLAYIN, HAYAT VERİN.5. Yıl anısına...
17 yaşımda tıp terimlerini öğrenmeye başladım.. Tabi ki meraktan değil, hayat öğrenmemi istemişti.. Sistoskopi, üretra darlığı, nefrostomi, temiz aralıklı kataterizasyon ve bir çoğu…. Sanki bir şeylerin beni zorlu yola ittiğini hissediyordum fakat diğer taraftan bir hazımsızlık ve kabullenememezlik vardı.. Yaşım 17! Her şeyin başlangıcı. Liseyi bitirmem lazım, üniversite sınavlarına hazırlanmam, folklor ekibiyle il dışı yarışmaya gideceğiz mutlaka bulunmam gerek, hastanede ne işim var ? Kendimi gayet iyi hissediyorum neden buraya getirdiniz..! Oysaki küçük tansiyonumun 140mmhg olmasıyla ordaydım… Bu da akut/kronik böbrek yetmezliği teşhisi için önemliydi. Tüm planlar askıya alınarak hiç de iç açıcı olmayan süreçteydim..
25 yaşımda altın gibi olan saçlarımın arasında mücadelenin ürünü kar beyazları vardı.. Artık bir diyaliz hastasıydım.. Teşhiste ve tedavide geç kalınan böbreklerim maalesef iflas etmişti.. Hemodiyalizle tanışmamız pek de umduğum gibi değildi.. İlk yıl bedenimin ve beynimin alışması çok zor oldu. Çevremdekilerin hiçbir şey konduramadığı, kara sarı olan benzime bakarken ki şaşkın gözleri hastalığı sindirmemde büyük yardımcıydı. Çünkü kimse diyalizin kelime anlamını bile bilmiyordu! Bunu milletin kafasına kazımak da bana yakışırdı… 5 yıl böyle geçti; acı, iç isyanlar, umutsuzluk, toplumdan uzaklaşma, sahte gülücükler….
İyiden iyiye pişmiştim, dağlara çıkıp haykırabilirdim bile hastalığımı.. Öyle ki arkadaşlarımla sivil toplum örgütü kuruyor, tüm hastanelerin Organ nakli merkezlerini araştırıyor, nasıl yenebilirim diye çabalıyordum. Evet çabalıyordum ne için mi? 200cc yani bir bardak su için..! Yaz aylarının kavurucu sıcağında sebilin keskin soğuk suyunun dudaklarımı uyuşturması için.. Bayram günlerinde;
- Meşrubat almıyorsanız soda getireyim..
- Teşekkür ederim almıyorum.
- Meyve suyu?
- Sağ olun… Sıvı almam yasak..
- O zaman su getireyim ben size..
- ……….! (suyu sıvı olarak görmüyorlardı ne kadar acıydı benim için)
İnsanların bu muhabbetini duymamak için, diyaliz adayı olduğumu bile bile benimle evlenen, bir kere bile isyan etmeyen, tereddütsüzce böbreğini vermek isteyen eşimle doyasıya yemek yemek ve ona bir evlat verebilmek için…! Tüm çabalarım bunlar içindi, çok şey mi istiyordum acaba?
Bütün bu karmaşanın içinde bedenim, beynimin bir yerlerine sürekli mesaj gönderiyordu. Sanırım artık yolun sonuna geliyordum… Her iki böbreğim alındıktan sonra önlenemez bir anemi ve hipotansiyon başlamıştı. Vucud değerlerim alt üst olmuş, sadece düşük nabızla nefes alıyordum.. Sonun mu bana gelmesi lazım, benim mi sona gitmem lazımdı? Umuda yolculuk vaktiydi. Evet.. Başa dönüyorduk.. Yaş 17..
Tarih 10/12/2005 … 17 yaşında gencecik bir kızın böbreğiyle hayat bulduğum an başlangıçtı.. Organ nakli olmuş tüm hastaların deyimiyle YENİ HAYAT.. Çabalarımın inancımla, azmimle, ne olursa olsun mücadele etmekten vazgeçmememle mükemmel bir sonuç verdiğini görmek, derin bir nefes alarak geçmişi bir bardak su içer gibi yaşamak olmuştu bana.. Yeni hayatımla hedeflerime temkinli, adım adım yaklaşıyor ve dünyaya başka bir açıdan bakmanın tadını çıkarıyordum. Nakilden 2 yıl sonra bana yüce Allah’ın ve Organ Bağışı’nın hediyesi dünyalar tatlısı Ali Efe vardı yanımda.. Ona her dokunuşumda şükretmeyi unutmamam için.. Düşünün bir böbrekle iki yeni yaşam..
Ve hayat felsefem;
“Her şeyin bittiği yerde, bazen güzel şeylerde başlar.”
Nice güzellikler yaşamanız ve umudunuzu yitirmemeniz dileğiyle, lütfen ORGANLARINIZI BAĞIŞLAYIN hayat verin…!
Emsal GEDİKKAYA
RENAL nice 5.5.5.... yıllara çok güzel anlatmışşın keşke bende duygularımı senin kadar güzel ifade edebilseydim. benden 1 yıl kıdemlisin benim 4. yıl. ''her şeyin bittiği yerde, bazen güzel şeylerde başlar'' yada'' bazen her şey tam yoluna girdi derken alt üst olur'' sanırım ben ikinci kısıma dahilim.Olsun hiçbirşeyim olmasa da canım babamın böbreği bana yeter.Nakilin ertesi sabahı doktorum asitanlara dönüp şöyle dedi ''hep analar doğurmaz'' evet haklıydı ben ikinci kez doğmuştum.ORGANLARINIZI BAĞIŞLAYIN...
çok güzel anlatmışşın keşke bende duygularımı senin kadar güzel ifade edebilseydim. benden 1 yıl kıdemlisin benim 4. yıl. ''her şeyin bittiği yerde, bazen güzel şeylerde başlar'' yada'' bazen her şey tam yoluna girdi derken alt üst olur'' sanırım ben ikinci kısıma dahilim.Olsun hiçbirşeyim olmasa da canım babamın böbreği bana yeter.Nakilin ertesi sabahı doktorum asitanlara dönüp şöyle dedi ''hep analar doğurmaz'' evet haklıydı ben ikinci kez doğmuştum.ORGANLARINIZI BAĞIŞLAYIN...
Bence çok da korkacak bi şi yok. İlk zamanlar tabi ki zor geliyor ama insanoğlu her şeye alışıyor ne de olsa. Ben hem tekerlekli sandalye kullanıyorum hem de diyalize giriyorum. Bu sene 9. senem hiç de öyle damdan falan düştüğüm yok. Kendine dikkat et, biraz da hayata nasıl bakman gerektiğini bil yeter gerisi boş. Ara sıra tabi ki canını sıkan şeyler olacak ama hepsi geçiyor. Bi süre sonra zaten diyalizdekilerle aile oluyorsun artık diyaliz onları ziyaret ettiğin bir yer ya da arkadaşlarınla buluştuğun bi yer haline geliyor (biraz pembe bi tablo oldu sanırım ama 9 yıldan sonra öyle olmasa çekilmez ) Neyse kafana fazla takma umarım bi an önce sağlığına kavuşursun(kavuşuruz).
(biraz pembe bi tablo oldu sanırım ama 9 yıldan sonra öyle olmasa çekilmez ) Neyse kafana fazla takma umarım bi an önce sağlığına kavuşursun(kavuşuruz).selda_55; yazımı beğendiğine sevindim çok teşekkür ederim.. herkesle beraber nice nice senelere sağlıkla böbreğimizle yaşamak umuduyla inşallah.. bu arada doktorunuzun sözü de beni çok etkiledi.. ne kadar doğru.. sizin de yeni hayatınız hayırlı olsun. memnun oldum tanıştığımıza..
herkesle beraber nice nice senelere sağlıkla böbreğimizle yaşamak umuduyla inşallah.. bu arada doktorunuzun sözü de beni çok etkiledi.. ne kadar doğru.. sizin de yeni hayatınız hayırlı olsun. memnun oldum tanıştığımıza..Korkulacak hiç birşey yok.5 sene girdim ve yeni nakil oldum.bu süreçte okulumu bitirdim, işe girdim ve evlendim.sadece yediklerine dikkat etmeni tavsiye ederim.tuz tüketimine dikkat.potasyumlu yiyecekleri yerken anti-potastum kullan.fosfor bağlayıcı ilacı zaten verirler.etide azaltman kendini daha iyi hissetmeni sağlayacaktır.eti diyalize gireceğin gün 3-4 saat önceden tüket ki üre çok yükselip seni rahatsız etmesin.mide bulantısı filan..imkanın varsa bir laptop al wireless veya vınn ile internete bağlan 4 saatlik sürecinde haber okur, forumları gezer veya film izlersin.Ben öyle yaptım.Bir de Allah'a dua etmeyi unutma.Ve diyaliz makinası olduğu için şükret.ya olmasaydı.ben ve şu an diyalize giren binlerce insan ölmüştü.sigara içiyorsan içmemeye çalış.nakil olman için çağırdıkları zaman sigara içmeyenler bir adım önde.Bir de organ nakli için kayıt olmayı unutma.
arkadaşım diyalizde yalnız değilsin öncelikle korkma.sana eskişehirde bir su var osuyu bul ve orada 2hafta kal desem diyalize yeni girenlere faydası oluyor,ben içtiğimde idrar yeşil geliyordu ama su özelliğini hemen kaybediyor,yani suyu getirtip içmen bi işe yaramaz,anlıycan eskişehirde kalman gerek ama tam adresini bilmiyorum,tepecik sskya gidip nefroloji bölümünde yatanlardan öğrenebilirsin saygılar.
rica ederim, aklına takılan birşey olursa cevaplarım, dediğim gibi çok ta kötü bir olay değil.
