Dönüşüm...

dönüşüm...
ilkbahar...delidolu yıllar
her şey tozpembe..
sonra yaz..hayatın tüm ağırlığı...ve terleyen hayatlar..zorlu mücadeleler..
sonra hazan...pişmanlıklar ..keşkeler..geri gelmeyen yıllar..dönülmez yollar.. ve kış...yorgun ayaklar...hatıralar..ağlayışlar...beyaz örtüye gidiş... doğuş, batışıı,aydınlık karanlığı çağırır..
değişim..
değişmemeye giden yoldur..her doğan ,yaşarsa bu dönüşümü yaşar..
dönüşüm değişimi içinde taşır..
.insan buna yıllarca direnir, sonra..ya alışır...yaa alışır...

ya alışır ,ya alıştırılır.Affınıza sığınarak bir noktayı belirtmek isterim.Bu tür yazılarda resmin yazının arasına konması yazıdaki birliği bozuyor gibi sanki.Ya da ben kopuyorum okurken ,bilemiyorum...Yüreğinize sağlık efendim.

kopmayın efendim lazımsınız...siz bahçemizin siyah zambağısınız....resmin ortada olması okuyucunun mevsim ağacının tam olarak neresinde olduğunu rahat görmesi içindir...

Çok affedersiniz ya!İnanın işin bu yönünü hiç düşünmemiştim.Umarım başka okuyanlar önce yorumlarımızı okurlar ve kendilerini oturturlar bir tarafa o ağaçta...Teşekkürler...

Ağaç hep kökleriyle var,hemde her mevsim ta ki ömrü nihayete erene kadar...ama farklı giysiler giyerek,kimi zaman coşarak kimi zaman durularak...değişim reddedilemez bir gerçek ama özünden kopmadan ama kendine yabancılaşmadan çünkü her mevsimin bir giysisi var,yaşam şekli var uymazsan yaşayamazsın teşekkürler güzel paylaşım için.