farklılıkları herkes gibi anlayamadık, insandık nihayetinde. ama en çok kötülüğün ortasında bulunup onlarla savaşmayanlara şaşırdık. adaletsizliği görüp katlananları hoş göremedik. herkesi karşısına alıp yalnızlığı bile tercih edecek gücü olamayanlara, iyiliği suistimal edenlere anlam veremedik. bu yorgunluğu bile sevdik. çünkü onca insan gibi bunları unutarak mutlu olmadık. geceler uyutmadı, sorguladık başımızı yastığa koyduğumuzda. savaştığımız ideolojiler değil karakterler oldu. ayrımları, farklılıkları orada yaptık. şimdi anlıyorum biz karşı düşünceleri değil onları hissetmeden savunanları sevmedik. savunma çabaları bile, sevilmek için yeterince ruhsuz kaldı..ve iyi fikirler de iyi insanlar gibi çoktan bizi terk etti.