Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
arkadaşlar merhaba iki yıl önce öğrenmiştim aslında ilk olarak doktor ileride açık açık kör olucaksın demişti hiç takmamışım nedense hayal gıbı gelmış gülerek söylediğim geliyor aklıma geçen yıne doktora gıttım bu da aynısını soyledı busefer şoka girdim tabi psikolojim altust oldu gece günduz aglama krizlerim tutuyor hele internetten arastırma yapınca 35 yaşında da olabılıyormuş 40 yaşında da olabılıyormus bu zamanı uzatmak mumkun mu devlet hastanesıne gıtmıstım ozel bı dr a de mı gıtsem sag 0.1 sol 0.4 yazıyor kagıtta mıyop ve astıgmatımda var cocuga da gecebılıyormus hastalık bekarım suanda ılerıde bı aılem olamıcak belkı hayatım sımdıden bu genc yasımda karardı sankı hıc bısey yapmak ıstemıyorum
sakın böyle düşünmeyiniz. karamsar olmayınız. her geçen gün tıp biraz daha ilerliyor. ümit kesilmez. güçlü ve azımli olacaksınız ki her şeyin üstesinden geliniz. yaşamak için mücadele etmek zorundayız.
Herkesin bir derdi oluyor lakin konu sağlık olunca karamsarlığa düşüyor insan sizin ailem olmayacak eşim olmayacak yuva kuramayacağım gibi düşünceleri ben ilk okul ve lise döneminde çok düşündün durumuzu gayet iyi anlıyorum insan çıkmaza giriyor ve dehşet verici endişeye kapılıyor herseyin sonuymuş gibi geliyor hatta bazen o kadar çok bunaltıyorki insanı bu düşünce biran önce hayatına son vermeyi bile getiriyor aklına kendini insanlardan topluluklardan soyutluyorsun özgüvenin yerle bir oluyor bende polant sendromu var sağ elimde özür ve sağ göğüs de kas eksikliği mevcut hayatımın büyük bir bölümü bunları saklamakla geçti üniversiteye gittiğimde orada biriyle tanıştım beni bu halimle seven ben onu beni bu durumumu kabul ederek sevdiği için sevmiştim 1,5 yıl sevgili olduk ama önyargılarım tamamen kırılmıştı beni bu halimle bile sevebilecek birinin olduğunu bilmek öz güvenimi yerine getirdi ayrıldık ama ona halen minnettarım üniversite 3. Sınıfta birisinden etkilendim açılma kararı aldım lakin aklımda soru işaretleri vardı beni böyle kabul eder mi diye ama açılmazsamda hiç şansım yoktu azda olsa olan şansımı denedim ve kabul etti bu benim için mucize gibi bir şeydi 2 yıl onunla sevgili olduk onunlada maalesef ki maalesef ayrıldık lakin ayrılmamızdaki sebepler hiç bir zaman benim özür durumum olmadı oda beni hiç bir zaman özürlü olarak görmedi zaten ve gerçekten şunu anladım özür insanın düşüncelerindeki ön yargılarmış bedende olanlar ise sadece Seni diğer insanlardan farklı ve özel kılan bazı küçük etmenlermiş.
Hayatta size başarılı, sağlıklı ve uzun yıllar dilerim. Umutsuzluğa kapılmak en büyük engel bence
Her tavuk karası (retinitis pigmentosa) hastasının sonu körlük mü?
doktorlar hep körlük diyor hiç yok mu etrafta yaşlı olupta iyi gören herkes mi 40 tan sonra çok kötü duruma düşecek yani geneli sadece ışığı secebılıyormus herkesın kaderı aynı mı internetten bişey bulamadım dr lardan bişey çıkmadı yok mu bılgısı olan etrafta tanıdığı olan
ben doğuştan gece körüyüm. 39 yaşına geldim. Yüzde 55 raporum var. Gündüz görüşüm iyi tabii ki tünel görüşü ama baktığım yeri iyi görüyorum. Ama karanlık loş ortamlarda gündüz bile olsa sol gözümün yarısı gitmiş gibi sol taraftaki insanı göremiyorum yani karşımda iki kişi varken sağ taraftakini daha iyi görüyorum sol taraftakini sola bakınca net görüyorum. Demekki sol göz daha bozuk bende. Zaten katarakt başlangıcı vardı. Biraz arttı galiba. Bu hastalığın en büyük düşmanı stres diğer hastalıklarda olduğu gibi. Moral önemli. Kendinden daha kötü durumdakilere bakıp şükretmekten başka çare yok galiba. Ama ne zaman yaz gelse psikolojim düzeliyor. Karanlık loş kış günleri bozuluyor hem görüşüm hem psikolojim. Bunun için de kocaeliye göçmeyi dünüşüyorum. Tayin olarak. Hem hava daha geç kararıyor hem kardeşim orada hem de daha sıcak iklim şartları. Ankara gibi değil. Bu arada işitme kaybım olmadı. Ama katarakt korkutuyor maalesef.