Güz Oldu Yine Bahardı Dün

Çılgınlığın ötesinde bir yaşam
Her taraf vuzuh olsa da sonu hüsran,
Bir yağmur anında kuytu bir köşeye sığınan,
Toprağın buram buram kokusunu içinde bulan,
Sevginin şiirini kaleme alarak yazan,
Ayrılıklar vuslata döndü, sanki güneş gibi doğan.

Kimin hunharlığı pranga vurur ki artık bu sevgiye,
Sormazlar mı neden niçin kıydınız bu sevgiye?
Hırçınlığın gaip olmuşluğunun bedbahtlığı niye?

Kalbindeki yaşattığın iştiyakı gözyaşıyla bastırırken,
Her akan yaş içindeki ayaklanmayı anlatırken,
Yok, saydığın duyguların esaretinde zail olurken,
Bir duygu var ki içinde sen onu yok sayarken.

Ne ezel dindirir içindeki yanan ateşin gizemini?
Ne de sonsuzluğun buzul kütlesinin yok olup gitmesini?
Belki bunlar bir feveranın kükremesi,
Ya da yok olmuşluğun çırpınışının nihaî sesi…

Neyi ararsın bilemem?
Bir eşiğin önüne diz çöker gibi beklemem.
Eskimiş sandal misali ücra bir köşeye itilmem.

Gittiğim geldiğim ve gördüğüm,
Bin bir güçlükle açan gülüm,
Döndüğümde hissettiğim,
Her şey sanki kördüğüm
Güz oldu yine bahardı dün…

Eshat

ne bu ya! tarzınızı değiştirin dedik de,bu şekilde de değil yani.ille de uyak ,ille de uyak.yapmayın be azizim ya

olur yapmam efendim emriniz olur uyak yapmam serbest yazarım.

bu kadar şaka yeter sanırım Eshat Bey,tarzınızın dışına çıkmışsınız,hoş bir çalışma ortaya çıkmış bence.ama yine de uyaklara bu kadar saplanıp kalmayım.dağınıklık da güzeldir ara sıra..gönlünüze sağlık...

Spoiler/Ayrıntı İçerik:

şakamı hoş görmenizi umut ederim

üstad ben şiir yazmayı bırakıyorum

Neden bırakıyorsun diye sorsam? Üstad

senle yarışamıyorum da ondan

Benimle yarışamammak mı?
Yok sende herkesin kendince güzel bir tarzı ve lisanı vardır. değil mi?

yok yok ben istifa ettim