Hodbin İradesizliğini Süslemiş Biraz

Evet iradesizm dememiş de edebiyat yapmış. Edebiyat da bu değil mi zaten: Basit gerçeği dolanbaçlı yollarla, süsleyerek anlatmak.


Bir gece ansızın hakkını almaya gelirse biri; bu çocukluğum değil; aklımdır, şahsiyetimdir. Çünkü her şeyden daha çok layıklarken iktidar koltuğuna en çok onlar hırpalandı, en çok onlar hor görüldü.
Yıllarca çocukluğum hükmetti bana. Çocukluğum: Yani nefsim, yani duygularım.
Küçükken duyguydum ben, nefistim. Yapmam gerekenleri değil, istediklerimi yapardım. Ne toplumun kuralını bilirdim ne Allahın.
Büyüyecek akıl olacaktım, nefsime sınırlar koyacak, duygularıma gem vuracaktım.
Olmadı, büyüyemedim.

Ben büyüdüm galiba... Belki de bu yüzden hep "eskisi gibi değilim" deyip duruyorum.. Büyüdüğümü kabullenme sancıları çekiyorum.. Ben de çocukken her çocuk gibi "Yapmam gerekenleri değil, istediklerimi yapardım. Ne toplumun kuralını bilirdim ne Allahın" daha kolaydı o zamanlar hayat..

Şimdi hayat zor..
Herşey zor herkes zor..
Ben zor'um..

Büyüdüm akıl oldum...
Nefsime sınırlar koydum..
Duygularıma gem vurdum...

Ama bitmedi tabiiki olmadım daha halaa büyümeye devam ediyorum...

Kadınlar daha çabuk büyüyor, hem fiziken hem ruhen. Belki biyolojilerinin biraz farklı oluşu, biraz da toplumun onlara daha fazla sorumluluk yüklemesi, serseri bir karaktere sahip olma lükslerini ellerinden alıyor.

Toplumun yüklediği sorumluluğun haricinde bir de etnik kökenin(Çerkez kızı olmanın) artı bir yüklemesi var kiii o daha fena .. İstersen büyüme..

Serseri bir karaktere sahip olmak fazlasıyla lüks oluyor.. Ama alışıldığından mıdır nedir farklı bir hayat da garibseniyor.. Doğru olan büyümek,olgun davranmakmış gibi geliyor.. Hatta sınırlarının dışına çıkanca illet bir vicdan azabı suçluluk duygusu bile duyulabiliyor.. Böylede enteresan bir durum var yani..

İçine atıldığımız kalıba göre şekil aldık zaman içinde, başka kalıplarda nefes alamıyoruz.. Zaman zaman şikayetçi olsamda genel olarak memnunum büyümekten..

Bebeklikten çocukluğa çocukluktan yetiştinliğe olgunluğa ordanda ihtiyarlığa...
ne kadar büyürsek büyüyelim bizden büyüklerin karşısında yine küçük çocuklarız...

Büyüyecek akıl olacaktım, nefsime sınırlar koyacak, duygularıma gem vuracaktım.
Olmadı, büyüyemedim.

Genişletmek için tıkla ...

üzülme, hodbin!...
marifet, nefse olur olmaz sinirlar koymak degildir...
marifet, nefsi bilmek bilmek bilmektir ...

bence erteleyebildigin kadar ertele sen shu büyüme ishini ...

Bir yandan büyürken bir yandan çocuk kalma isteği ile o büyümeyi uzlaştırmaya çalışmak ve ve galip gelenin çocuk olmasını istemek ve dışardan büyümüş,aklı başında bir insan olarak toplumda yerini alırken senin içindeki çocuğu mutlu etmek için herkesin giremeyeceği ama içinde senin çocuk versiyonunun mutlu olacağı bir dünya kurmak o dünyayı görünümde yaşadığın dünya içinde var etmeye çalışmak hiç kolay değil ama o o çocuğun dünyası kesinlikle bu dünyayı yaşanır kılan tek şeyse yinede sahip çıkılacak bir dünya orası ve nadiren o dünyaya yakın insanlarda tanıma şansınız oluyorsa o tek kişilik dünyanız biraz daha renklenebiliyor.Beni mutlu eden şey çocukluğumsa onu büyütmeye hiç niyetim yok toplum beni bırakın büyümüş versiyonumla bilsin ben özümde hep olmak istediğim çocuğum yaşım kaç olursa olsun

Çok güzel yazı, bayıldım...

Rekursion

Akıl=bilmek, İrade=Bilmenin gereğini yapmak... İlkinin tek başına hükmü yok.. Anca böyle forumlarda ukalalık yapar, kültür satarız "Büyük" olmak isteyenlerin, nefsin kaprislerine ayıracak ne zamanı ne enerjisi olur, bütün adımlarını stratejik atarlar. Ben gibiler de o tipleri görüp, imrenir

Şu varki, "büyük" olmak arzumun da nefisten bağımsız olduğunu sanmıyorum, onun arkasında da hırs ve kibir var... Demek yular tamamiyle onun elinde fakat tutarsız... hem tembel, aklı fikri oyunda oynaşta, hem de hırslı: Büyük ol diye boğazımı sıkıyor... Bari, ne istediğini bilseydi...

yaptigin kendi taniminda bile "bilmek" kendi bashina durabilior ama "irade" dönüp dolaship "bilmek"e baglanior... olmayan birsheyin geregi de olamicana ve yapilamicana göre; asil "bilmek" olmadan, "irade" hic bi halta yaramior ... varligini bile ona borclu ve ancak onun "kalitesine" göre shekillenebilior...

ayrica, bana göre akil, bilmekle eshit deil, bilmek'in türlü ceshit yansimalarindan biridir sadece... öyle ya, gerizekali dedigimiz, zihinsel sakat dedigimiz insanlarin bizden fazla bilmediklerini kim bilebilir ki!... ben bilmiom, walla da billa da ...

hodbin' Alıntı:

Demek yular tamamiyle onun elinde (...) Bari, ne istediğini bilseydi...

Genişletmek için tıkla ...

iyi ya ishte, belki de tam da bu yüzden "marifet, nefsi bilmek bilmek bilmektir" ...


[SIZE="1"]bence, ukalalik yapip kültür satmayi birakiym falan deme sakin; bi okuyucusu olarak halimden memnunum walla =)[/SIZE]

Rekursion

Akıl tek başına anlamsız değil tabi ki, muhakkak bir anlamı var ve evet, iradeden çok daha öncelikli. Lakin bu, onların birlikte, tek başına yapabileceklerinin çok üstünde şeyler becerebilecekleri gerçeğini örtmez. Yürütmesi olmayan, yasamanın hükmü ne ise iradesiz aklın hükmü de o.
Anlatmaya çalıştığım konu ve forum şartlarında küçük çaplı bir kültür satma faaliyeti için, bence yeterli bir tanımdı. Eğer akademik bir tanıma ihtiyacım olsaydı, biraz daha ince eleyip sık dokurdum, kuşkunuz olmasın…
Endişeye lüzum yok, birisi çıkıp haddimi bildirene kadar devam ederim zannımca. (silahşörün ölümü kurşundan olur)

yaptigin tanim icin, "keshke daha akademik olsaydi" demek istememishtim - neblim, "İlkinin tek başına hükmü yok" demen, ona göre pek dogru gelmemishti bana, hepsi bu, yanlish anlamishimdir seni kesin ... asil deginmek istedigim shey de "akil" degildi aslinda...

neyse, takma sen kafani benim sacmalamalarima, kaldigin yerden aynen devam! ...