Ihanet

İhaneti gördüm ben… Çocukken tanıştık kanlı yüzüyle… İhanet pusu kurmuştu dört yanıma… İhanet annemin çığlıklarıydı… Bedriye yengemin yüzündeki kırışıklardı… Hanife teyzemin yaşamının kararmasıydı… İhanet… Çevremdeki tüm kadınlara azman gibi saldırıyordu… Çocukken işledi yüreğime ihanetin karanlık gölgesi!
Yıllar sonra gölge gibi yanaştı unuttuklarımı yeniden anımsatmak istercesine… Boğamadım ellerimle… Kalleşti… Arkadan saldırdı… Görmem gerekirdi gözlerindeki anlamı… Hani yüzyüze baktığımız çok olmuştu… Hala inanıyordum insana… İhanet mermi taşıyordu yüreğinde… Doğrultu üstüme tüm kinini… Yırtıp parçaladı yüreğimi… Ah! Anam! Garip anam! Nerdesin! Uzat ellerini bana! İç dünyama yerleşen bu kir nasıl akacak yaşamıma… Nasıl güveneceğim insanlara… Kapitalizm vur emrimi veriyor silahlarıyla… Yanıyorum anam! Yanıyorum anam!
Boğamadım ihaneti… Tüm bedenime sıçradı karanlığın yok eden gücü! Ölümden de soğuktu elleri…
İhanet değer bilmemekti…
İhanet sevgisizlikti…
İhanet vefasızlıktı…
İhanet acıma duygusunu kaybetmekti…
İhanet sevincin kırılmasıydı…
İhanet aşağılanmaktı…
İhaneti bilmek için yaşamak gerekir…

[SIZE=2]İhaneti anlatma tarzındaki vurgularınız oldukça etkileyici ve net olmuş… Aslında birçok insanın içinde bastırdığı ve gün yüzüne çıkartmaya çekindiği bir konudur. Bazen sözler biter ve sadece yüzlerdeki abis ifade anlatır insanı…

Sözler biter konu ihanet olunca ne kadar anlatmak istesen de kendi kanınca, yaşardığında hayatın kararınca hele bunun mahlâsı da ihanet olunca en acı duyguların içinde sıkılan bir kör kurşun canını acıtınca ve nereden geldiğini bilmediğin acının feryadıyla yüreğin yanınca anlarsın…

İhanetin verdiği aşağılık karmaşasında kaybolduğunda, çok iyi bildiğin yollarda aradığını bulmadığında ihanetin hançeri bağrına vurduğunda, vefasızlığın acısını kalleşlikle tattığında yaşarsın.

Sevginin en büyük düşmanı, mutluluğu içten vurmanın adı, yüzündeki aldatının anlatımı yani bütün bunların tanımı ihanettir.

Bir umudun zirveden yere düşercesine insanı kahretmesi, yaşama zevklerini bitirerek kahretmesi, hayatın bütün güzelliğini kaybetmektir.

İhaneti anlatmak ihaneti anlamakla mümkündür…[/SIZE]

[FONT=Verdana]Bir suskunluk… Kimi kez neler anlatır neler… Yüreğin düşse de cehennem ateşine, bir yağmur damlası olup kendi ateşini kendin söndürürsün… [/FONT]
[FONT=Verdana][/FONT]
[FONT=Verdana]Boğulacak gibi olursun… Yok olup gitmek istersin hiçliğin olduğu yere… Ruh parçalanıyorsa ihanetin kocaman ellerinde… Bedenin cayır cayır yanar yalanın kuytu köşelerinde… [/FONT]
[FONT=Verdana][/FONT]
[FONT=Verdana]Ateş en çok düştüğü yeri yakar… [/FONT]
[FONT=Verdana][/FONT]
[FONT=Verdana]Ne söylerseniz söyleyin… Asıl düşenin yüreğindedir yangın… Gerisi boş bir tesellidir… [/FONT]
[FONT=Verdana]İhaneti anlamak için yaşamak gerekir… [/FONT]