Mersin,ara sıra uğradığım bir yerdir.Bir yerleri dedolaşırken, bir çığlk ,bir feryad işittim. O terafa dönüp baktığımda, yardım isteyen, yalvarır gözlerle bakan bir kadın gördüm.gelen giden yüzüne bakıyor, aldırmadan geçip gidiyordu .yaklaştım durumunu öğrendim. kocasının kriz geçirip düştüğünü yadım etmemizi istiyordu. hemen yardıma koştum. Adam boylu boyunca yerde uzanıştı.Onu yerden kaldırmaya çalıştım, çok ağırdı.kadının feryadına bir-iki kiş daha geldi, adamı zorla yerden kaldırıp karayoluna çıkardık. El kadırıdık, hiç bir araba durmadı .bize bakıp bakıp hızla gidiyorlardı..Adam ölmak üzeydi.kadın çığlık çığlık.. ama duran yok..yok arkadaş yok, insanlık yok olmuş...çok sonra; ambulans geldi ama adam öbür tarafa gitti..
Ne oldu bize..? sıkıştığımızda komşularımız, düştüğümüzde kaldıranımız vardı..hani ''bir insanın ölümü bütün insanlığın ölümü kadar ''önemliydi. yalnız evimiz, yalnız arabamız,yalnız ailemiz..küçük bir odamız.. tv karşısında yalnız,konuşmayan insanlığımız mı kalmış..aslında bir şey kalmamış..
