Kefenin moda rengi beyazdır..

Günde üç öğün yemeye, her gün su içmeye,giyinmeye, her saniye hava almaya, endişelerle ümitsizliğe düşmeye, sevinçlerle mutlu olmaya, her an ölmeye ve sonsuz hayaller kurmaya kurgulanmış hayatlar..

Yarından habersiz, ''yapacağım'' ''edeceğim''kolonları üzene inşa edilmeye çalışılan hayatlar..

Sonra yaparım avuntusu..Hele işler bir yoluna girsin..hikayesi..
Bir deprem..
Bir kaza.. bir dikkatsizlik bizi ve endişelerimizi hayallerimizi her an bitirebilir.Bizim olan ama öldüğümüzde bizimle gelmeyen malımız, mülkümüz,arkadaşımız anamız babamız..terk eder bizi.. ve o dostlar.. seni gömmek için sarılırlar kürelere.. avuç avuç toprak atarlar üstüne
Hem neden derin kazarlar öyle mezarları..sevdikleri geri çıkmasınlar diye mi.?Bin yıl geçse kefenin moda rengi beyazdır kara yazgılı, ölmeye programlanmış insanoğlu son seremonisini eller üzerinde tamamlayacaktır.

Dünyaya yalnız gelen, yalnız gider..yakar mazisini.. her şeyi tar-u mar eder.
Hüseyin19.

güzel bir yazı

teşekkürler hocam..herkes bir gün biner tahtadan ata..ne arkadaş ne ana ne baba kalır ne de ata..

evet çok güzel yüreğine sağlık

kim ki dünyaya çivi çakmış çivi kalmış kendi gitmiş.
kim ki arabam yok diye üzülür gün gelir tahtadan aranaya biner ve el üstünde yer bulur.
kim ki fakir olduğunu düşünür tüm zenginlerin sadece bir tek kefenle gideceğini görür
kim ki yalnızlıktan şikayet ederse; bir gün herkesin kabirde yalnız kalacağını düşünsün.teşekkürler
nazlıcan..

Son günlerde neden herkes ölüm üzerine yazar oldu.. En hakiki gerçek ama bir o kadarda soğuk ölüm.. Nedense hakkında konuşmaktan düşünmekten hiç hoşlanmadığımız, kendimize asla yakıştıramadığımız, bir gün başımıza geleceğini bile bile hiç düşünmediğimiz ölüm....

''bir gün başımıza geleceğini bile bile hiç düşünmediğimiz ölüm.... ''

''Sizin en akıllınız dünyasını unutmayan ahiretine çalışandır( hadis- i şerif ) yani ölüm kaçınılmaz br sonun başlangıcıysa akılda kalması hatırlanması, hatırlatılması bizi tedirgin etmesin ölümün kelimesi bile sovutucudan yeni çıkmış gibidir ama kaçınılmaz yalın bir gerçektir önemli olan onu mevlananın dediği gibi onu şeb-i aruz ( düğün gecesi )yapabilmektir
teşekkürler mediha..

Varmıdır acaba son anda sevinerek göçen öbür aleme.. Hadi cennete gidiyoruz deseler insan yinede bir saat fazla yaşam ister dünyada kalmak ister..
Neden böyledir bu hep çözemedim bir türlü..

insan bilmediğimden korkar.çocuk ağlayarak dünyaya gelir ama ane ve baba şefkati onu rahatlatır ve elden ele sevgiyle taşınır taa ki bebek susuncay kadar.. biz de böyleyiz işte.sevinerek göçmek için göçmeye hazı olmak gereki sanırım bir göçebe nasıl yaşarsa... ama biz ebedi yerleşmiş gibi dallanıp budaklandıkça dünya da cennete gideceğimizi de bilsek biraz daha bu dünyada kalmak isteriz..

Doğru söylüyorsunuz ve bir çoğumuzda bu doğruları biliyoruz ama yinede işimize gelmiyor. Bilmemezlikten gelmek daha kolayımıza geliyor galiba..

her günümüz böyle. yarın deriz sonra deriz ama bakarız ki deniz bitmiş.

bir kefenden baska bisey götüremeyeceyiz bildigimize ragmen dünya bizi yeyip bitiriyor Rabbim hayirlli ameller pesinde olmamizi nasip etsin....

amin be gurbetli boş hayallerin peşi sıra sürükleniyoruz..