Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Konuşmak için çok cümle var aklımda ama anlatmak bu aralar kolay olmuyor. Zaten pek de anlatamam istediklerimi.
Üniversite yıllarında farkettim bildiğim kelimelerin çoğunu yanlış söylediğimi. Ne söyledime değil de nasıl söylediğime dikkat etmeye başladım ki bu da patavatsız konuşmalarımın başlangıcı oldu. Otokontrolsüz bir şekilde düzgün çıkarken ağzımdan kelimeler ,bu istanbul seni bozmuş cümlelerini duyar oldum. Bu işitme sorunu sadece duyduğun sesi etkilemiyor . Sesleri yanlış duyduğun için söyleyeceğin kelimeleri de yanıltıyor. Sen farketmiyorsun daha doğrusu geç farkediyorsun konuşmanın da bozulmaya başladığını. Özgürlüğümü kısıtlar diye direnirken cihaza, kelimelerin özgürlüğünü kısıtlayacağını aklıma gelmemişti. Zaten cihazla iyiki tanışmamışım çünkü sağlıktan çok ticaret olmuş.Karşıdakine (Danışan)sağlayacağı faydadan çok kapitalist zihniyetin(Danışman) ticari kazancı konuşulur olmuş. Madem doğan güneş umut demek, biraz daha direnmek gerekliydi cihazsızlığa.
Bugün iki üniversite mezunu ve yaşı 25 olmuş ben anlatamıyorsam yeterli şekilde kendimi (Anlatamamak biraz göreceli bir kavram kabul ediyorum çoğu duyandan daha iyiyim) Eğitime, engelli olduğu bilincine (Bazen kişi kabul etsede aile kabul etmiyor/etmek istemiyor) geç kalmış insanların karamsarlığını düşünemiyorum. Pedagoji eğitimli biri olarak ben bile empati kuramıyorsam bu karamsarlığa, O engellinin içinde bulunduğu ruh halini düşünemiyorum. Belki geç kalmışlık olmasa hayatın değerini daha iyi bilen bizlerin, daha iyi yerlerde(Kendini nerede görmek istiyorsa)olması imkansız değil.
Benim hayat felsefem ki herkesinde bir felsefeye sahip olmasını isterim. Engelim, hayal kurmamı engellemiyorsa o engelsizi zor da olsa yapabilirim
Üniversite yıllarında farkettim bildiğim kelimelerin çoğunu yanlış söylediğimi. Ne söyledime değil de nasıl söylediğime dikkat etmeye başladım ki bu da patavatsız konuşmalarımın başlangıcı oldu. Otokontrolsüz bir şekilde düzgün çıkarken ağzımdan kelimeler ,bu istanbul seni bozmuş cümlelerini duyar oldum. Bu işitme sorunu sadece duyduğun sesi etkilemiyor . Sesleri yanlış duyduğun için söyleyeceğin kelimeleri de yanıltıyor. Sen farketmiyorsun daha doğrusu geç farkediyorsun konuşmanın da bozulmaya başladığını. Özgürlüğümü kısıtlar diye direnirken cihaza, kelimelerin özgürlüğünü kısıtlayacağını aklıma gelmemişti. Zaten cihazla iyiki tanışmamışım çünkü sağlıktan çok ticaret olmuş.Karşıdakine (Danışan)sağlayacağı faydadan çok kapitalist zihniyetin(Danışman) ticari kazancı konuşulur olmuş. Madem doğan güneş umut demek, biraz daha direnmek gerekliydi cihazsızlığa.
Bugün iki üniversite mezunu ve yaşı 25 olmuş ben anlatamıyorsam yeterli şekilde kendimi (Anlatamamak biraz göreceli bir kavram kabul ediyorum çoğu duyandan daha iyiyim) Eğitime, engelli olduğu bilincine (Bazen kişi kabul etsede aile kabul etmiyor/etmek istemiyor) geç kalmış insanların karamsarlığını düşünemiyorum. Pedagoji eğitimli biri olarak ben bile empati kuramıyorsam bu karamsarlığa, O engellinin içinde bulunduğu ruh halini düşünemiyorum. Belki geç kalmışlık olmasa hayatın değerini daha iyi bilen bizlerin, daha iyi yerlerde(Kendini nerede görmek istiyorsa)olması imkansız değil.
Benim hayat felsefem ki herkesinde bir felsefeye sahip olmasını isterim. Engelim, hayal kurmamı engellemiyorsa o engelsizi zor da olsa yapabilirim
