Acıyor lan acıyor. Unutur deyip fırlatıp attığınız o yürekler paramparça oluyor da her parçası ayrı ayrı acıyor. Sevda dediğiniz bitti deyince bitip tükenmiyor. Öyle kolay olmuyor o açtığınız yaraların kabuk bağlaması, sürekli aynı yerden açılıyor, daha fazla derinleşiyor, kanıyor. Sizler mutluluktan gülümserken, bizlerin yüzünden düşen bin parçayı saklamak için yalancı gülümsemeler yüzümüzden eksik olmuyor. İnsanız lan bizde; etten, kemikten, duygudan yaratıldık işte. Dün güle güle gezdiğimiz şehrin sokaklarında ardınızdan kayboluyoruz. Düşman oluyoruz lan, böyle güzel sevdiği için gönlümüze düşman oluyoruz da hâlâ size toz konduramıyoruz. Yanıyoruz da cehennemden hallice yangınlarda, sizin canınız tutuşmasın diye kapanıyoruz dört duvar arasında bir hayata. Şimdi söyleseniz ya siz bana, gerçekten mutlu musunuz orada? Geçip gitmeye kalktığınız hayatları bu kadar yakıp yıktıktan sonra, rahat rahat sevgi cümleleri kurabiliyor musunuz o kadar gözyaşının ahıyla bir başkasına. Bu kadar kolay mı yani, gözlerinizdeki o bakışlar o kadar sahte mi? Biz sizi kimseye güvenemeyip Allah'a emanet ederken, siz bize yalandan baktınız öyle mi?
O zaman yüreğinize bizim kazıyamadığımızı siz aklınıza altın harflerle kazıyın lan. Sizi kimse bizim gibi güzel sevemeyecek ve bir gün yüreğiniz dile gelip gözyaşlarıyla Allah'a bizli dualar edecek.
O zaman yüreğinize bizim kazıyamadığımızı siz aklınıza altın harflerle kazıyın lan. Sizi kimse bizim gibi güzel sevemeyecek ve bir gün yüreğiniz dile gelip gözyaşlarıyla Allah'a bizli dualar edecek.
