Kitap: Engellilerin Gözyaşları

kitap engellerin gözyaşları
bizim ülkemizde pek çok engelli yaşar 1.milyona yakın engelli vatandaşımız yaşar engellileri çeşitlidir kimisi zihinsel kimisi bedensel kimiside görme engellilerdi bizim ülkemiz engelli vatandaşımıza iş imkanı sağlamazdı bazı engellerimizde ailelerile sorun yaşalar kimisinin gözyaşlarını görmezlerdi bazılarıda onları dışlıyorlardı bazı aileler engelli çocuklarının eğitimini üslenmezler onları eve tıkıyorlardı okula göndermezlerdi bile ama bazı engelliler vardı ki kendilerini geliştirmek için çalışıyorlardı önlerindeki tüm engellere rağmen bu lara içinde gecelidi lara 1.miliyon engellerden biridi lara çok zor günler geçiriyordu ailesi lara yı hiç anlamaz vede dinlemezdiler lara da geceleri yatağına yattığı zaman hüngür hüngür ağlardı gözyaşları hiç dinmiyordu lara nın gözleri kan torbasına dönmüştü onun için sabah zor olurdu zaman geçmek bilmiyordu lara bedensel engelliydi daha çok küçüktü kendi yaşıtları sokaklarda oynarken lara da onları sadece seyretmekle yetiniyordu vede hıçkıra hıçkıra ağlıyordu gözyaşları yanaklarına kadar sözülüyordu hep düşünüyordu neden ben böyleyim durmadan ağlardı yılar geçiyor lara genç kız olmuş ama dertleride onunla beraber büyümüştü lara içine kapanık yaşıyordu artık annesi geliyor bakıyor geçiyordu lara buna artık dayanamıyor deli oluyor gözleri hep yaşlıydı hiç durmaksızın adeta lara bu hayatta yok olmaktaydı hiç arkadaşı bile yoktu hep düşünüyordu çok zekiydi kendi kendine söyleniyordu bu hayattan kurtulmalıyım diye çok televiziyon izlerdi sonra resim yapmayı çok severdi okumayı bile öğrenmiş tek isteği vardı yürümek koşmak delicesine koşmak güneşin altında yanmak soğuk bedenini ısınmasını dilerdi ama olmuyordu birgün daha bitmişti lara için yine azaplı geceler başlamıştı lara için birtek bebeği vardı ona sarılıyor ona sığınıyordu yattığı zaman ona sarılıyor öyle yatıyordu ama hep ağlıyordu öyle yatıyordu ailesi hiç ilgilenmiyordu hiç sormazdılar kızım neyin var neyin yok demezler lara çok ama çok yanlızdı lara ailesile tartışıyor kavga ediyordu artık kendi kendine bir karar vermişti susucaktı artık bir ay iki ay geçti lara konuşmuyor 1 yıl geçmişti lara 27 yaşına girmişti laranın sesi bir daha çıkmıyordu hep susuyordu laranın ailesi o zaman biraz olsun larayı anlamılardı lara çok derinden ağlıyordu annesi gelmişti lara ya şöyle baktı lara da annesinin yüzüne öyle masum baktı ki sanki annesine bir daha sesimi durmucasına bakışlarıla anlatıyodu lara annesine dışarıya çık işareti yaptı lara hala ağlamaktaydı gözlerine kan dolmuştu selma hanım yerinden kalkıp çıktı lara yine yanlız kalmıştı odada pencereden yine dışarıya dalmıştı öylece dışarıya bakıyordu insanlar karınca gibi gidip geliyorlar biryerlere laranın babası işten geliyordu lara babasını görünce sevindi ama ahmet bey larayı görünce çok kızmıştı başıla içeriye gir işareti yaptı lara da gözyaşlarıla pencere önünden arıldı ve bebeği ile dertleşiyordu vede sımsıkı sarılıyordu ne yiyor nede içiyordu lara hep susgundu bebeğini kucağına almış öylece düşünüyordu odaya ablası girdi lale lara yı ağlarken görünce çok üzülmüştü lara ya şöyle dedi birtanem neden ağlıyorsun bana derdini söyle lara ablasına dertli dertli baktı ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam etti lale lara ya sımsıkı sarıldı ve gözyaşlarını sildi lara ablasının yüzüne bakarak birşey anlatmak istiyor ama anlatamıyordu yine ablasına masum masum baktı ablası lara ya der ben gidim misafirler gelicek annem kızar lara misafir kelimesini durunca çok mutlu oldu gözleri ışıl ışıl parlıyordu ablası lara ya şöyle cevap verdi senide gelir alırım misafirin yanına gideriz lara başını saladı konuşmadı ablası gitti lara yine yanlız başına kaldı hiç bir zaman misafirlerin yanına çıkmamıştı hiç kimseyi tanımıyordu lara çok umutluydu hayelleri birgün gerçekleşicekti ama ne zaman gerçekleşiceğini bilmiyordu lara ablasının gelmesini dört gözle bekliyordu laranın gözleri kapıda kalmıştı hep kapıya bakıyordu biraz zaman geçti kapı açıldı lale laranın gözlerinde mutluluğu görebiliyordu ama bir sorun vardı lale lara ya nasıl söyliceğini bilemedi annesi kızmıştı lale ye laranın ne işi var misafirlerin içinde diye azarlamış lale laranın yanına oturdu gözlerinin içine derin derin baktı lale lara anlamıştı annesinin izin vermediğini lara ablasının gözlerinin içine baktı ve başını önüne eğdi lale ye odadan çık işareti yaptı lale kalkıp özgünüm laracım diyip odadan çıktı laranın mutluluğu çok kısa süydü lara yine ağladı laranın engelli olması sucmuydu annesi ondan utanıyormuydu acaba lara en çok onu düşünüyordu laranın gözlerinden gözyaşı eksik olmuyordu lara bakıma muhtaçtı lara bide ona çok üzülüyordu lara çocuk gibiydi kendinden nefret ediyordu ölmek istiyordu nasıl olsa kimse anlamak istemiyor lara bebeğile konuşuyor tek sırdaşı olmuştu dertlerini ona anlatıyordu çok yanlızdı hep düşünüyordu benim gibi engellerin hepsimi böyledi diye garip garip düşünüyor ama bazı engellerde var aileleri onlar için herşey yapıyorlardı laranın ailesi lara için bazı şeyleri yapmazlardı mesela okula göndermediler lara okusaydı belkimde böyle olmazdı içine kapanmazdı televiziyonda engelleri görünce vede birşeyleri başardığını görünce lara çok seviniyordu lara kendisininde başarabilir diye düşünüyordu bir karar vermişti kendisininde birşeyleri başarması lazımdı ama nasıl olurdu ki bu evden bile çıkmıyordu çok zordu birgün lara çok sıkılmıştı pencereden dışarıya baktı birde ne görsün laranın penceresinin karşısında ki eve taşınanlar vardı lara onları seyrediyordu onlarda dört kişilerdi bir kişiyi görmüştü lara abisi yaşlarında vardı lara biraz daha bekledi bir engelli genç geldi sandalliyesiyle oda laranın yaşındaydı oda lara gibi bedensel engelliydi genç pencereden larayı gördü lara ağlıyordu genç abisinden bilgisayarını istemişti lara da onları seyretmekle meşkul oluyordu zaman çok çabuk geçmişti herkes evlerine girmişti gençte içeriye girmişti lara yine pencereden bakardı genç penceresini açtı lara yı gördü lara da onu gördü genç pencereye adını yazmıştı lara okumuştu gençin adı yusufmuş lara ya yazdı ki sizinki ne lara yazmadı pencerenin önünden arıldı genç anlamadı neden böyle yaptığını biraz zaman geçti laranın babası geldi lara ya bağdı çağdı engelli demem ayağımın altına alırım seni gözlerini laranın üstünden arırmadı lale geldi babasına çıkıştı lara ya kızmasını engelledi pencere açıktı herkes durmuştu yusufta durmuştu ahmet bey odadan çıkmıştı lale lara ya sarılıyor saçlarını okşuyor lara doyasıyla ağlıyordu karşıda ki ailede acımıştı laranın haline yusuf anlamıştı laranın da engelli olduğunu bir yandan çok üzülmüş bir yandanda kendisi gibi engelli birini tanışmakta çok isterdi ama çok zordu yusufun aklına birşey gelmişti laranın bilgisayarı varmı acaba diye düşündü böylece bir yıl geçer lara hep pencere önündeydi yıldızları seyrediyordu yusufta seyrediyordu lara yı gördü hemen bilgisayarına büyük haflerle yazdı ki lara adın demi lara fark etti başını saladı diye yusuf tekrar yazdı bilgisayarın varmı lara başını yine saladı yok diye yusufla lara pencere aralarında sesizce konuşuyorlardı ama lara çok yüz vermiyordu bakmıyordu bile yusuf elinden ne geliyorsa yapıyordu lara baksın diye ama lara bir türlü bakmıyordu hep ağlıyordu yusufta aslında lara gibiydi oda çok yanlızdı annesi öveydi gerçek annesi ölmüştü babası yusufa baksın diye evlenmiş yusyfu dövüyor babasıda hiç sesini bile çıkarmazdı o yüzden yusuf odasından hiç çıkmazdı bazen çıkıp yine odasına girerdi hep bilgisayar başında zamanını geçirirdi bilgisayarıda abisi almıştı yusyfun internete arkadaşları olmuş onlarıla konuşuyor dertleşiyor ama aklı lara da kalmıştı yusuf pencere önüne geçmiş lara yı bekliyor lara yoktu ysuf sıkıldı kitap okumaya başladı yusuf çok kitap okurdu hep kitap okuyordu balkonda pencere önünde yani heryerde kitap okumayı çok seviyordu birde bilgisayarıda çok seviyordu lara çok sıkılmıştı pencere önüne geçmişti yine ağlıyordu yusuf onu fark etsin diye ışık tutuyordu lara yusufu fark etti lara yusufa baktı yusuf lara ya gülümsemeye başladı ama lara hiç gülmedi lara için gülüncek birşey yoktu ki yusuf yine yazdı lara da okuyordu yusuf şöyle yazmıştı bilgisayar alsana konuşuruz onunla hiç sıkılmazsında lara hiç aldırmadı bile ama iyi fikirdi bir yandan ama almazlar ki ama ablası alırdı lara ablasına dedi ki abla bana bilgisayar alırmısın ne olur lale bilmiyorum laracığı lara başını eğdi çok üzüldü lale laranın üzüldüğünü görünce oda üzüldü zaman çok çabuk geçmişti bir hafta geçti lale lara ya süpriz yaptı lara ya bilgisayar almıştı lara çok mutlu olmuştu gözyaşlarına yenilmişti birkere daha lara bacaklarına çok sertce vurdu şöyle dedi kendine sizden nefret ediyorum bıktım sizden ülkemizde pek çok engelliye eziyet ediliyor vede gelecekleri yok oluyordu laranın hayatı da yok oluyordu

kitap engellerin gözyaşları
lara bilgisayarını aldı baya zaman geçti pek çok şey becerebiliyordu artık yusuf pencerede lara yı gördü yine yazdı bilgisayar aldınmı lara başını salladı aldım yusuf çok mutlu oldu lara ya şöyle yazdı artık üzülme ben seninle arkadaş olmak istiyorum lara hiç oralı bile olmadı babası kızardı zaten lara bilgisayarı açtı öylece baktı sonra ablası geldi lara ya yaklaştı lale anlamıştı lara ya şöyle cevap verdi hadi gel sana bilgisayarı öğretim lara başını salladı lale ilk önce lara ya mesengeri öğretti açtı bazı şeyleri öğrenmişti lara artık resim yapıyor kitap yazıyor artık çok sıkılmaz lale lara nın mutlu olduğunu görünce oda çok mutlu oluyordu lara kendisi herşeyi yapabiliyordu artık lara nın aklında öyle şeyler vardı ki kimse bilmezdi lara yine ağlıyor öylece ağlardı kendi kendine ve de çok düşünüyor gözyaşları yanaklarına kadar süzülüyordu tek lara nın değildi yusuf ta acı çekiyor övey annesi onu dövüyor vede aç bırakıyor akşam olunca öyle iyi davranırdı ki yusuf bile şaşırmıştı babası zaten farkında değildi bile oğlu neler çektiğinden sabah gider akşam gelirdi yusuf ta hiç babasına anlatmaz yani lara dan farkı yoktu lara da çok acı çekiyordu selma hanım ilgilenmezdi hep lale bakardı lara ablasını çok seviyor lara kendi kendine düşünmeye başladı hemde söyleniyordu bu ülkede engellere yer yokmuş diye haykırdı lale lara nın sesini duyunca çok merak etti ve koşmaya başladı kapıyı açtığında lara yine ağlıyordu bu sefer daha derinden ağlamaya başladı lale lara ya sımsıkı sarıldı hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ediyor lara ablasının sarılışını sevmişti öyle hoşuna gitmişti ki lara da ablasına sarılıyordu ve çok rahatlamıştı kendi kendine söyleniyordu ablam olmasa ne yaparım ben hep geleceği düşünüyordu annesi ve babası lara yı hiç anlamıyordu lara tamamen yanlız kalırdı lara nın bedeni titriyor ve çok soğuktu çok acı çekiyordu acısı hiç dinmiyordu bile yusuf hep pencere önünde kitap okurdu arada bilgisayara bakıyor lara yı düşünüyordu ama lara yusuf la konuşmuyordu arada sandalyesile pencere önüne geçiyor etrafı seyrediyordu öylece susgun yüreğinin sesini dinlerdi yüreği çok acı çekiyor ve de bedeni ateş gibiydi lara baya kalmıştı pencere önünde yusufu görmüştü yusuf da lara yı gördü ama konuşamıyordu onunla lara pencere önünden çekilmişti yusuf çok üzülüyordu bu şehir insanları yutuyordu yusuf çok yanlızdı hayata çok hakaret ediyorengeller küsmüş kendilerini unutmuşlardı bile lara bilgisayarda yusf la konuşmuş haberi olmadan yusuf da anlamamıştı daha yusuf o kadar mutlu olmuştu ki duygularını anlatamıyordu lara hiç konuşmuyor vede yazmıyordu yusuf yazmasını çok istiyor lara lütfen yaz arkadaş olalım diye yazıyor ama lara dan hiç ses yoktu yusuf yazmaktan bıkmıyordu vede bıkmıcaktı lara sonunda yazdı efendim ne var diye cevap verdi yusuf lütfen konuş benimle arkadaş olalım lara neden diye yazdı yusuf sen çok iyisin seni tanımak istiyorum lara ben istemiyorum ama beni kendi halime bırakın yusuf neden ama lara benden hiç birşey olmaz biz engeller kendi hayatımızı da yaşamamış lazımış bu ülkede engellere yer yokmuş yusuf evet ama dirensek hayatta başarabiliriz lara başarmakmı sen başarıdan bas ediyorsun demi yusuf evet başarı mesela sen ne yaparsın lara resim vede kitap yazarım yusuf ha bak işte şimdi bilgisayarında var lara yusufun dediklerinden hiç birşey anlamamıştı ama yine yazdıklarını okuyordu yusuf şöyle yazdı engeller sitesine kayıt ol ve yazdıklarını ekle lara hayır diye yazdı ve meseneyi kapatmıştı çünkü annesi gelmişti selma hanım kızına yemek getirmişti lara ne verilerse onu yerdi tepside biraz ekmek ve de bir tabak çorba vardı ama kendileri pek çok şey yiyiyorlardı lara hiç şikayet etmiyordu annesi çıkınca yine neti açmıştı yusuf çok sevindi hemen yazdı neden kapattın lara annem geldi o yüzden vede işim var yazmasan sevinirim yusuf neden ya lütfen böyle yapma bak ben seninle tanışmak istiyorum bak lara bizim gibi engellerin birbirlerine destek olmalılar biz birbirimilerimizi anlamasak kim anlar ki bizi başka sen söyle lara haklısın ama ben istemiyorum çünkü birgün sende beni yanlız bırakırsın yusuf asla ben nerde olursam olim sen aklımda olucaksın seni bırakmam lara bundan birşey anlamadı onlar konuşurken zaman çok geç olmuştu selma hanım lara ya bakmaya gelmişti lara meseneyi kapattı bilgisayarıda kapattı ve annesi onu yatağına yatırdı vede çıktı lara bebeğini kucağına aldı sımsıkı sarılırdı ve ağlardı gözyaşları yanaklarına kadar süzülüyordu bir yandanda kara kara düşünüyordu gece çok rahattı onun için bir yandan da yusufun söylediklerini düşünüyor ne demek istiyor diye derin derin düşündü ama bulamadı düşündüğü halde bulamamıştı yusufun onu nasıl sevdiğini zaten hiç umrunda değildi ailesi sevmiyorken yedi yabancı nasıl sever ki saatlerce yatağında öylece yatmadan düşünür vede ağlar sabahı zor eder sabah olur lale lara nın yanına gelir yanaklarından öper kaldırır giydirir kahvaltısını getirir lara ablasını çok seviyor lale kardeşile konuştu ona bir sır verdi lale nin bir erkek arkadaşı vardı lara ya sordu biz evlenceğiz ama ailem bırakmaz ilaki onların buldğu kişiyle evlenmemiz lazımmı lara ablasını çok iyi anlıyordu kağıda ona yazdıki ablacığım eğer seviyorsan oda seni seviyorsa hiç ayrılmayın birde şöyle yazmıştı abla bir insan severse nasıl bir duygu besler lale lara ya anlatır birini seviyorsan onu görünce kalbin atar heyecanlanırsın ve konuşurken sesin titrer hep onu düşünürsün lara ablasını çok iyi dinlemişti ve ablasına sımsıkı sarılmıştı lale de lara ya sarılmıştı iki kardeş birbirlerine sarılıp ağladılar lale kendi kendine düşünürdü ben gidersem kardeşim ne olcak onlar öylece otururken selma hanım bağmaya başlar lale nerelerdesin lale hemen çıktı annesinin yanına koştu ve efendim anneciğim burdayım selma hanım çağdığım an yanımda olucaksın lale ben lara ya bakıyordum o yüzden duymadım sesini peki işleri yapta nere gidersen git hem o kızdan sanane lale olurmu anne o kız dediğin senin kızın benimde kardeşim selma hanım bırak hiç birşey yapamıyor zaten lale annesinin bu sözleri karşısında ne söyliceğini bilemedi o kadar kızmıştı ki annesine kendi kendine söylendi birgün kurtulucam diyordu lara da odasında yanlız kalmıştı bilgisayarını açmıştı bir yarışmaya katıldı ve kazanmıştı ama ailesine nasıl söylicekti çok düşündü söylimi söylemimi diye ama çok korkuyordu lara öylece dalmıştı lale lara nın yanına geldi biraz konuştu lara ablasına söyledi dedi ki ablacığım ben yarışmaya katılmıştım ve kazandım lale çok sevindi bu habere ne güzel bu bak ee ne kazanmısın lara para ödülü ama almıcam çünkü annem ve babam bana kızıyor hep bunuda söylesem daha da çok kızarlar bana abla neden annem bana öyle çok kızıyor ben ne yaptım anneme benim engelli olmamdanmı kaynaklanıyordu yoksa lale olurmu öyle laracığım annem seni çok sever lara he sever ama nasıl sever hiç sevmiyor beni abla içim çok daralıyor birşey yapsam hemen bağırır çağırır neden böyle yapıyorsun der hep kızar lara nın mesenesi açıktı yusuf yazdı lara da yazdı işim var lütfen yazma lale sordu kim bu nerden tanıyorsun lara bir süre konuşmadı sonra karşiki komşu engelli bir genç benim gibi bedensel engelli annesi övey ben pencereye ne zaman çıksam bana birşeyler yazar beni tanımak istiyordu adımı bile öğrenmişti ben bilgisayar aldığımda beni nasıl buldusa eklemiş ben daha önce anladım o olduğunu adı yusuf ben tanışmak istemiyorum dedim yusuf ilahi arkadaş olalım işte böyle abla lale ne güzel demek ki seni çok sevmiş lara çok şaşırdı nasıl yani sevmiş derken mesela sen çok güzelsen karşında ki kişi senden hoşlanır lara benmi güzelim yooo ben güzel değilim ki lale olurmu öyle sen çok güzelsin yusuf ta seni seviyormuş belli lara yok abla olmaz ailem karşı gelir boşver unut zaten ben istemiyorum olurmu abla lale peki canım neyse ben gidim annem benim yemek yapmadığımı görürse çok kızar bana lara peki abla diye bildi yani yine tek başına kalıyordu çok üzgündü lale çıktı yanlız kalan lara çok duygulandı ağlamaya başladı hem ağlıyordu hem yusuf yazdı lütfen konuş lara diye lara hiç yazmıyordu ve de hıçkıra hıçkıra ağlıyordu yusuf şöyle yazdı sakın lara ağlama ne olur yusuf hissetmişti lara nın ağladığını lara lütfen rahat bırak beni benim canım yanarken seninle uğraşamam yusuf neden ama ba lara bizim ülkemizin insanları cahil bizi anlamazlar ama biz iyi insanlara ras gelsek çapa göstersek biz çok iyi yerlere geliriz biliyormusun ben dışarıdan okuyorum avukat olucam sende resim yapıyorsun ve de çok güzel yazıyorsun hadi lara lütfen hayata sarıl sımsıkı lara hayır olmaz benim yüreğim çığ gibi olmuş yusuf biliyorum canım fsrkındayım benide öyle lara neden yusuf ben bir kıza deliler gibi aşık oldu ama o bilmiyor hiç haberi yok ben konuşurken heryecan başıyor kalbim çapıyor lara kim yusuf boşver tanımazsın sen lara iyi sen bilirsin benim işim var yusuf yinemi offfff lara yaa sen neden konuşmuyorsun sana birşey söylicem ben seni bir yere davet etmek istiyorum gelirmisin pek çok kişi olucak hepsi engelli arkadaşlarım lara neden gelemem yusuf ablan getirir yakın zaten biraz değişiklik olur senin için bak lara yazdıklarımı iyi oku biz bir gurup kurduk sen çok azimlisin ben senide istiyorum bu gurupta lara ben ne yapabilirim ki yusuf yapma be lara senmi birşey yapamıyorsun atma lütfen lara katıl bize lara bakarım lütfen zorlama beni olurmu

kitap engellerin gözyaşları
yusuf peki lara öyle olsun ister gel ister gelme seni zorlamıcam ama gelmeni çok istiyorum bunu unutma olurmu lara belkim gelirim ablam gelse benimle orda ne gibi şeyler var anlamasam ben yusuf zor birşey yok ki sohbet ediliyor vede senin yapatıklarını sergiliyorlar senin yaptıkların çok harika resimin kitapın şiirlerin çok güzel sen herşeyi başarabilirsin bizim gibi değilsin lara yusufu çok iyi dinlemişti ama bir yandanda düşünüyordu ben gitsem daha da güzel olur dedi biraz sonra bilgisayarı kapatılar ikisi de lara ağlıyordu yine yatağına yattığı zaman uzun uzun düşünmeye başladı kendi için birşeyler yapması lazımdı ama ailesi engeldi ona yusufun dediklerini düşünüyordü ora gitmeliyim diyordu ama nasıl olucaktı ki kendi kendine bunları düşünürken uyuya kalmış sabah olunca lara ablasına dedi ki ablacığım beni yusufların evine gütürürmüsün lale tabi ki canım lara ablasının bu tavrını çok sevdi zaman çok çabuk geçmişti o gün gelmişti lara çok sabırsıztı ve de heyyecanlıydı ve dışarıya çıktılar lale lara yı bıtraktı yusuf lara sonra eve döndü yusuf lara yı görünce çok sevindi beraberce büyük oda ya geçtiler orda pek çok engelli vardı lara ne yapıcağını şaşırmıştı ve çok utanmıştı daha önce hiç kalabalık yerlerde bulunmamuştı o yüzden biraz çekiniyordu yusuf lara yı herkesle tanıştırmıştı leyla lara nın yaşındaydı leyla nın annesi ve babası yoktu ona ablası bakıyordu çok özel bir okulda okuyordu ve çok iyiydi lara hiç beğenmemişti leyla yı şimarık bulmuştu hiç birşey beceremezmiş yusuf öyle söylemişti cem ve ceren kardeşlerse çok sakindiler onlarda engelliydi cem zihinsel engelliydi ceren ise bedensel engelliydi ceren abisinin iyi olduğunu söyledi cem iyleşiyordu artık insanlarıla konuşuyor vede tanışıyordu eren de özel okula gidiyordu leyla cem ve eren zengin aile çocuklarıdı lara çok susgundu yusuf lara yı böyle görünce içi acıyor o yüzden arkadaşlarını tanıştırdı uğur ve oğuz da kardeşlerdi onlarda görme engelliydi onların da hayatları çok zotdu melis ve nil çok daha kendilerini överlerdi ne yapsalar kütü olsa kütü olmuş demezlerdi hep biz çok güzel yaparız çok harika şeyler yapıyoruz diye söylenirlerdi yususf onları hiç sevmezdi hiç biri lara kadar değildi birde kerem de lara gibiydi oda ailesinden çekiyordu onun da beş kardeşi vardı serkan la ve tülay la en yakın arkadaştı hergün beraberlerdi leyla lara konuşuyorlardı ama lara hiç konuşmuyordu yusuf lara nın halini hiç beğenmedi eren lara nın yanına geldi eren de lara gibi kitap yazıyordu şiir yazıyor lara nın kitap yazdığını duyunca çok sevinmişti onunla arkadaş olmak istemişti herkes kendi aralarında konuşurken lara sesizce orada oturmuş onları dinlemekteydi kerem söze devam etti bu ülkede engellere saygı yok ve görenlerde onları kendilerinden farklı görüyorlardı aşağılıyorlardı vede hor görüyorlardı serkan evet kerem arkadaşımız doğru söylüyor bu ülke engelliyken hiç çekimez yusuf bu söze çok kızmıştı nasıl çekilmez tam tersi engelliyken çekicen insanlar seni görsün ve desinler bu insan engelliyken bile hayatın çilesini çekiyorsa ben nasıl çekemez hale geldim ceren dalga geçercesine söze karşılık şöyle cevap verdi siz eğleneyi bilmiyorsunuz lara çok sinirlenmişti aslında hepsi çok iyi insanlardı hayatın şartları onları başka yönlere sürüklüyordu ama lara onlardan olmucaktı o onlardan farklı biriydi onun bir hedefi var ve başarıcaktı yusuf lara ya öyle bir baktı ki canı yanıyordu onu böyle görünce ne konuşuyor nede gülüyordu herkes konuşuyor tek lara susgundu yusuf hem konuşuyor hem de lara ya bakıyordu kerem konuşmaya karıştı şöyle başladı bir ailede birey varsa ve o ailede çağdaş görüşlü modern fikirli düşünceli birerler yoksa vay garip o engelliye yaşamın hep alanında her şeyden yoksundur değer verilmez kıymet görmez ona günah bibi bakıyorlar erdoğan kerem lafını bitirdi ve bu sefer lara lafa karıştı bir aile çağdaş olursada kütü aile hem çağdaş hemde iyi olursa o engelli daha da doğru yolu bulur vede daha çok başaralı olur bizim ailemiz çağdaş gürüşlü olmaz eğer olsaydı belkim bak tülay ın ailesi çağdaş görüşlü ne oldu tülay ya sorun bir ailesi onu anlıyormu hayır anlamıyorlar ceren ve cem in ailesi de öyle uğur ve oğuzu un ailesi de aynı yani ben demek istiyorum ki bir aile çağdaş görüşlü olması önemli değildi önemli olan bir aile çocuğunu anlamasıdı ister çağdaş görüşlü olsun ister cahil olsun hiç te önemli değil yusuf la eren lara ya hak verdiler ötekiler de olurmu öyle şey leyla olur tabi ki neden olmasın ki onlar konuşurken lara çok sıkılmıştı yusuf anlamıştı lara nın sıkıldığını lara yusuf un yüzüne masum masum bakarken yusuf başını salladı biraz zaman geçti herkes gitmişti tek lara kalmıştı yusuf lara ile yanlız kaldığı için çok sevindi ama lara da çok sıkıldı bir an ablası nın gelmesini istiyordu yusuf lara nın yüzüne masumca baktı lara nın gözleri güzeldi o kadar güzel bakışları vardı ki yusuf baktığı zaman kalbi atıp atıp duruyordu lara ya en derinden beşlediği duygularından vaz geçemiyordu ama geçmeliydi lara istemiyordu ki yusuf lara yı çok seviyordu onunla hayatını bileştirmek istiyordu lara yusuf un okuduğu kitaplara bakıyordu yanında oturan yusuf u bile fark etmedi yusuf seslenince o zaman anlamıştı vede korkmuştu yusuf lara nın korktuğunu görünce özür dilerim seni korkutmak istememiştim lara önemli değil bu kitaplar seninmi yusuf beğendiğin varsa alabilirsin lara çok teşekkür ederim çok geç olmuştu lale gelmişti lara yı aldı gitti yusuf yine yanlız kaldı çok durgunlaştı ve ağladı lara ya çok aşık olmuştu ama lara istemiyordu lara nın hedefi vardı lara hiç bir zaman düşünmezdi birgün biri çıksında bana tutulcak hiç aklından geçmemişti yusuf çok acı çekiyor övey annesinden çok kütü mühamele görüyordu birgün babası la annesi konuşurken duydu annesi ben burdan gitmek istiyorum yusuf çok üzüldü lara dan ayrılmak istemiyordu ama ailesi yusuf u hiç anlamıyor ki yusuf şimdi dese burdan gitmiyelim hiç dinlemezler şimdi ne yapıcağını şaşırmıştı bikaçgün sonra taşıncaklardı yusuf lara yı bırakmak istemiyordu ki peki ona nasıl söylicekti acaba ne tepki göstercekti üzülürmü diye düşünüyordu zaten birkaç gündür konuşmuyordu lara bilgisayarını acmıyordu ne olmuştu acaba yusuf lara yı çok merak ediyordu bir hafta geçti lara çok sıkılmıştı bilgisayarı açtı eren de açıktı lara eren le konuşuyor du yusuf da yazdı lara da yazdı yusuf lara benimkiler burdan taşınıyorlar yani gidiyouz burdan lara çok üzüldü ve neden gidiyorsunuz ben biliyordum birgün bırakırsın beni ben sana söylemiştim demi yusuf ama ben bırakmıyorum ki ailem beni dinliyormu sanki lara haklısın ben eren le konuşuyorum yusuf eren mi sen ereni çok mu sevdin lara evet çok iyi oda benim gibi yani şiir yazıyor kitap yazıyor resim yapyor benim çok hoşuma gitti onunla çok iyi dost oluruz yusuf lara nın bu sözü karşısında çok üzüldü ve gözlerinden iki damla yaş akmıştı yusuf şöyle bir durgunlaştı uzun süre yazmamıştı lara çok merak etmişti baya yazdı baktı ses yok bir daha yazmamıştı yusuf baktı yazmıyor kendisi yazmaya başladı lara yazmamıştı yusuf ağlıyordu öylesine içli ağlıyor ki gözyaşları yanaklarına kadar süzülmüştü lara da öyle ağlıyor kimse anlamıyor ki engelleri bu ülkede engellerin gözyaşları dinmezdi hiç bir zaman engellere yer yoktu mutluluk engeller için çok uzaktı ve gelecekleride yok bu ülkede engellerin haklarını ellerinden alıyorlardı eren le lara konuşuyorken eren lara yı gördüğü günden beri çok farklı olmuştu lara yı görer görmez sevmişti lara çok güzeldi saçları simsiyahtı teni beyaz gözleri kuyu kahverengiydi eren o günden beri hep lara yı düşünüyordu ama lara ne der onu bilmiyordu çünkü lara çok acı çekiyordu babası ahmet bey ve annesi selma hanım lara yı okula bile vermemişlerdi lale de üzülmüştü lara ya okumayı öğretmişti çok çabukta öğrenmişti lara eren le konuşuyken yusuf yazdı lara biz bir hafta sonra taşınıyoruz lara bir an ne yazıcağını bilememişti çok üzülmüştü ağlıyordu yusuf lara nın yazmadığını görünce anlamıştı üzüldüğünü lara şöyle yazdı beni unutma olurmu yusuf asla seni unutmakmı o nasıl söz lara cım lara ya unutursan yusuf unutmam senin gibi bir kızı unutamam

engellerin gözyaşları
çok mülayim kızsın bak lara sen kimseye bakma kim ne derse desin aldırma ne olursa olsun ben seni arıcam seni unutmam biz engeller ailemizden anlarış beklesek çok zor eğer birgün seni aramasam bil ki başıma kütü birşey gelmiştir lara lütfen kütü düşünme yusuf bak lara ben de böyle övey anne varsa katil olurum dayanamıyorum artık birgün katil olmasam iyi necla hanım bana babamın yanında çok iyi davranır babam yokken de kütü davranır yani artık bıktım lara seni çok iyi anlıyorum ben buralardan kaybolmak istiyorum yusuf ben de ama yapamıyorum ki babamı üzmek istemiyorum o beni çok iyi anlıyor ben ona nasıl anlatırım övey annem bana kütü davrandığını zaten beni yatılıya vericekler zaman çok çabuk geçiyor lara birgün kaldı taşınmamıza bizim için bu gece uzun gececek hiç sabah olsun demicem ve hiçte uyumucam bana bu gece uygu haram benim hayellerim de var ama lara çok haklısın benim benim güneşim bile yok güneşimi düşlerimde aradım ve de hala arıyorum güneşimin rengi bile yok yusuf öyle deme ne olur lara öyle ama değil mi yusuf hayır değil güneşimiz de var rengi de neden böyle konuşuyorsun lara ysufa kendi yazdığı şiirinin kıtalarıla cevap verdi benim güneşim sanki yoktu ve varsa bile sarı değildi rengine karanlık düşmüştü içime vede düşlerim de karanlık vardı ben ise onu aydınlığa çevirmeye çalışıyorum ben düşlerim de aradım güneşimi ve rengini yusuf çok aklısın ailemiz bizim güneşi görmemizi istemezler hani güneşi gördüm diye bir filim var ya işte bizim de ilk güneşimizi görmemiz yakındır tüm engeller de ilk güneşlerini görecektir yeter ki sabırlı olsunlar ama ben hiç sabırlı değilim lara cığım necla hanımın yüzünden birgün başım yanacak o zaman babam anlıcak ama çok gec olacak biliyorum ki birgün ben de annemin yanına gidiceğim ama zamanını bilemem lara ile yusuf uzun uzun konuştular ne zamandır bu kadar konuşmamıştılar kimbilir ki belki bu gece son konuşmalarıdı bir daha ne zaman konuşurlar kimbilir zaman onlara ne göstericek hiç farkında değillerdi lara nın uykusu gelmişti ama yatmamalıydı çünkü yarın yusuf lar yusuf la dertleşmek istiyordu saat 3 olmuştu lara nın gözlerinden uyku akıyor ve göz kapakları artık bazen dalıp dalıp gidiyordu sonra yine açıyor yusuf yazıyor lara da okuyordu böylece gün doğmuştu yusuf ve ailesi taşınmaya hazırlanıyken lara da balkondan onları seyreder yusuf lara ya bakayken gözyaşına yenilir lara da ona bakıyordu gözleri ile konuşmaya başlamıştı ikiside lara yusufa bir söz vermişti o sözü tutucaktı ikiside gözyaşlarını içlerine akıttılar bu sefer onlar için çok zor olacaktı bu ayılık çok iyi anlaşıyorlardı ama elden ne gelirdi ki aileleri ne diyorsa onlar onu yapıyordu zaman gelmişti yusuf ve ailesi yola çıkmıştılar lara sa içeriye girmişti hıçkıra hıçkıra ağlıyordu lara yı yusuf tan başkası anlamazdı yusuf çok acı çekiyor hem bedensel açıdan hem de lara ya duyduğu sevgi acısından acı çekmekteydi lara sa zor anlarını yaşamaya başlamıştı ama öyle birşey vardı ki kimse bilemez eren lara nın evine gelir selma hanım kimsin sen kimi aradın evladım eren ben lara yı aramıştım siz annesi olmalısınız evet annesiyim de sen nereden tanıyorsun kızımı benmi evet sen ben kızınızı yusuf larda tanıdım çok iyi birisi kızınızla gurur duymanız lazım şimdi ne istiyorsun sen ben lara nın nasıl olduğunu görmek istiyorum lara çok iyi gidebilirsin hadi güle güle ama efendim daha lara yı görmedim ki gidim nasıl olduğunu söyledim ya lütfen hanım efendi hayır gidin burdan şimdi babası gelir seni görmesin hanım lale nerde ha geldi babası bey lale evde lara nın yanında iyi ya hanım konuştuğun genç kimdi hamet bey o genç yusuf un arkadaşı komşumuz vardı ya necla hanımlar lara yıda çağmıtı eee hanım burda ne işi varmış lara yı görmek için gelmiş adı neymiş adı eren bey senin saatte evde ne işin var hiç sorma hanım işten attılar ben de geldim kızlara beli etme hele lara ya hiç etme zaten ona hiç birimiz ilgi göstermiyoruz peki bey sen nasıl istersen neyse hanım ben biraz lara nın yanına gidim bakim ne yapıyor yok bey ne gerek var ya yok yok hanım gidim gidim çok uzun süre oldu kızımla sohbet etmeyeli selma hanım gel beraber gidelim olur bey sen kendini uzme selma hanım efendim bey sence kızımız bizi af edermi eder bey neden etmesin ki bey ben lale yi çağim olur hanım lale kızım efendim anneciğim baban seni çağıyor geldim anneciğim efendim gel kızım ne oldu baba anne sen neden ağlıyorsun söylerin biriniz baban anne ne oldu babama babanı işten atmışlar ne iştenmi attılar şimdi ne olucak lara biliyormu hayır kızım ona söyleme neden peki baban öyle uygun gördü neden baba kızının üzmekmi istemiyorsun bak baba lara hergün üzülüyor anne baba lara nın hakkı öğrenmek siz şimdimi kızınızın kımetini anladınız ben gidiyorum lara nın yanındayım kızım lara ya söyleme tamam anne tamam ben söylemesemde lara anlamazmı zanediyorsunuz neyse ben söylemem selma lale bize çok kızdı evet ahmet bey ne yapalım lara ben geldim ne yapıyorsun ablam canım ablam efendim canım ne oldu babam bu saatte evde neden iştenmi attılar yok lara cığım bugün ergen çıkmış abla bana yalan söyleme lütfen ben duydum abla annem ağlıyordu ablam neden bana söylemedin bak lara babam dedi lara ya söylemeyin peki neden abla senin bir daha üzülmeni istemiyor lara cım benmi evet senin ama abla ben artık üzülsemde üzülmesemde fark etmez ablacığım neden lara ablana anlat bakim yok ablacığım derdim benim derdim kimseye açamam ve de kendim derdime ortak edemem kendi derdimi kendim çekerim neden lara canım ablam benim kaderim bu annem veya babam beni anlamazken neden bugün anlamaya çalışır hiç anlamıyorum işten atıldı diyemi yok sa işten çıktığı zaman çok üzüldüğü için aklına benmi gelmişim bırak abla lütfen ha bak unuttum neyi abla babam senin yanına gelmek istiyor olmaz abla istemiyorum asla beni anlamazken bugün ne değişti ki peki lara cığım ben gidim tamam abla ben biraz yazıcam peki baba lara istemedi neden lale babacığım lara senin birdenbire değiştiğini sordu hemde senin işten çıkardıklarını duymuş senle annem konuşuyken lara duymuş bak selma kızımız bizi yanına istemiyor evet ahmet bey bir yandan haklı kızımız öyle öyle de yinede kızımız bize böyle davranmasımı lazım biz yaptık bey artık bundan sonrasına bakalım haklısın hanım bundan sonra çok farklı olucak kızımı çok sevicem baba ne oldu lale cemil bey seni istiyor kapıda çok acilmiş tamam kızım içeri al buyur cemil bey ooo selam aleyküm ahmet bey aleyküm selam cemil bey sizi tanımıyorum evet bende sizi tanımam benim oğlum gelmiş hanımınız arzalamış kovmuş kızınız varmış eee ne olmuş kızıma benim oğlum sizin kızınız arkadaş olmuş sizin kumsunuz varmış oğları kızınızın arkadaşımış benim oğlumda bak ahmet bey bizim evlatlarımız engelli bizim de görevimiz onların engellerini unutturmak için destek olmalıyız bakın şimdi gidin kızınızın yanına bilgisayarıda arkadaşları ile konuşuyor olacak benim oğlum la komsunuzun oğlurla yusuf la yani ceren cem kerem tülay leyla oğuz uğur neşe kızınız lara hepsini tanıdım sizin kızınız yusuf vede kerem iyidir çok efendiler ben oğlumun arkadaşlarını biliyorum ve kızmıyorum ya cemil bey ben kızıma kızarım size ne ahmet bey siz böyle yapaysanız kızınızı kaybedersiniz ben söylim size neyse ben gidim siz kızınızı kaybetmek istiyorsanız yapmayın benden söylemesi ahmet bey beni dinlediğiniz için teşekür ben gidim artık hanım cemil bey gidiyor iyi günler lale kızım cemil bey gitti lara ne yapıyor lara yusuf la konuşuyor ben giderim biyazdan tamam kızım baba cemil bey lara nın arkadaşının babası değilmi eren buraya gelmişti annem de kızdı hiçte lara ya da söylemedi o yüzdenmi gelmiş yok kızım neyse baba ben lara nın yanındayım lara ben geldim hoş geldin abla ben de yusuf la konuşuyordum iyi canım ne yapıyormuş yapancı dil öğreniyormuş çok güzel ne dili öğreniyor ermenice öğreniyor ve de sevan diye öğretmenleri varmış yabancı ermeni yusuf her dili öğrenmek istiyor kürtçe almanca yonanca oranın kültürleri yusufa çok farklı geliyormuş oranın kültürlerini de öğrenicekmiş hımmm ne güzel okuyor avukatmı olucak evet abla benim gibi değil ben ne okudum nede birşey yapabiliyorum lara sen ağlıyormusun evet ağlıyorum içime sığmıyor artık gözyaşlarımı akıtmak istiyorum abla içim çok daralıyor lara cım bak sen çok güzelsin sen herşey yapabiliyorsun birgün çok güzel yerlere geliceksin ben inanıyorum neyse ben gidim babamlar kızmasın peki abla ben de yusuf la konişim heer lara ordamısın neden yazmıyorsun ya evet burdayım ağlıyorum yusuf neden lara ne oldu artık dayanamıyorum dört duvar arasında sıkıstım kaldım yürümek istiyorum biz engellerin gözyaşları ne zaman dinecek haklısın lara sen de nasıl yani bak lara sen çok güzel şiirler yazıyorsun resimler yapıyorsun bak kitap da yazıyorsun engeller için bir kitap yazsan çok iyi olur ben de sana yardım ederim sen de biliyorsun ki seni çok seviyorum senin gözlerin saçların çok güzel ve çok çalışkansın ben dört dil öğreniyorum yusuf biliyormusun babamı işten attılar aaa neden lara ne oldu ki bilmiyorum bana söylemedi ben duydum lara efendim ben beş yıl sonra avukat olucam inşalah eğer ben sana yazmasam bil ki benim başıma birşey gelmiştir yusuf ne olur öyle konuşma neden lara işte bir sen varsın sen de olmasan ben kiminle dertleşicem eren var bugün senin yanına gelicekti gelmedimi lara bilmiyorum belkim gelmiştir annemler söylememiş olabilir evet haklısın lara bizimkiler de öyle ben birgün katil olurum sana söylim lara cım yusuf efendim ceren den ve leyla dan haberin varmı yok mesenelerini hiç açmıyorlar haberim olursa sana söylerim peki zaman çok çabuk geçiyor evet neyse lara ben kapatıyorum neden babam geldi biraz onu yanına gidim hep odamdayım zaten övey anne var ya çıkamıyorum peki yusuf sen çık ah allah ım sen yardım et ne olur gözyaşlarımı dinmiyor artık beni tek sen anlıyorsun lara kızım neden ağlıyorsun anne senin ne işin var burda yatmak için erken biliyorum kızım senin yanına geldim neden peki benim nasıl acı çektiğimi görmek içinmi geldin çok acı çekiyorum ben anne engelli olmak çok acı veriyor bir insana selma nerdesin hanım burdayım bey gel lara nın yanındayım gel gel bak kızımız ne kadar güzelleşmiş ahmet bey ne oldu ne kapıda bekliyorsun girmicem sen gel işim var tamam bey geliyorum sen git kızım ben gidim bakim baban ne diyor efendim bey ne oldu hanım evet neden sustun kızımız ne kadar güzel olmuş bunumu söylicektin yoo hayır lale ilgili konuşucaktım biri lale yi görücü gelicek haberiniz olsun olur bey sen nere çıkıyorsun lale ye söyle hanım peki bey sen merak etme iyi hadi ben çıktım tamam güle güle akşama gec kalma hep beraber bir akşam yemeyi yiyelim

bukadar yazıyı senmı yazdın yaff)

evet dahada var çooooooooooooook