Melankolik bir sevda bizimkisi..

Birbirimize daha fazla acı çektirmekten ibaret bazı sevdalar.Bitmesi kesin olarak başlayan bir yol bazı sevdalar.Noktası cümle başında konmuş edebiyatların şiire dökülememesi gibi bir şey bazı sevdalar.Yargıcı iki kişiden oluşan tek bir sevda bazıları.Düşünüyorum da böyle sevdalar olmasın arkadaş ileriyi görebilmek gerek ve bir ilişkiyi kaldırabileceğine emin olmadan başlamamak gerek o yola.Yoksa şiirin tek harfi bile kaleme alınamıyor.Yenilgilerle başlayan ve yalnızlıkla biten sevdalar çoğu.Düşünmek gerek evraklardan başını kaldıramayan boşanma ilişkilerini.Bazen en güzeli nefes alırken yaşamamaktır.Çünkü yaşattığınız şeyler aslında yaşatamadığınız şeyleri gösterir.Ne demişler sevda denilen şey bilene nefes bilmeyene hevestir.Ne yazık ki günümüzde hevesler kalplerde buram buram tütüyor.Sokaklarda görüyorum sevgilileri birkaç gün sonra ayrılacaklarını bile bile el eleler aslında yargılamamak gerek bir ümit onlarınkide ama ne olursa olsun küsmemek gerek zalimlere inat sevebilmek gerek.Hem başkalarının bize yaptıklarıyla hareket ederek kalbi tamamen kapatmak dışarıdaki kişilerden daha fazla kendimize haksızlık gibi geliyor bana.Bunun yerine ağlamayı seçmeli en azından ağlamak kalbi dinginleştiriyor.Sakinleştiricilerin bana göre en kuvvetlisi kalp kırıklıklarının en güzel ifadesidir ağlamak.İyi dileklerle ayrılmıyor şimdiki sevdalılar küfrün bini bir para olmuş dillerde.Sanırım öyleleri daha çok kıymet biliyor.Çok eskidendi o kız arkadaşlar üşürken sırtındaki montu çıkarıp vermek şimdi soğuktan içi titrese karşındakinin menfaatini düşünmek olmuş dünya.Biz belki de zor sevdaların adamıydık.Telefon kulübelerinin önünde o yağmurun altında jetonla sevdiğini arayıp telefona babasının çıkmasından ürken gençliğin sonuyduk.Eskiden her şey çok farklıydı.Sevgiler daha bir güzeldi sevilenler daha bir farklıydı.Şimdikiler terk etmek üzerine kurulan ilişkiler en ufak zorluklarda yıkılacaksa gemiler hiç yüzmesin daha iyi.O limandan hiç ayrılmamalı o gemiler sevmek yürek ister çünkü..