Muhabbet-i Geyik -2-

[FONT=Verdana]Birkaç yıl önce... Mevsim yaz, hava sıcak, biraz hava almak için balkona çıkmıştım. Yan balkonda 7-8 yaşlarında 5-6 tane ufak kız çocukları oyunlar oynuyorlardı. Ara sıra onları izliyor hem de balkondan sokağa bakıyordum. Bir süre sonra sokakta beyaz, çok sevimli bir köpek belirdi. Tasmalı, ev köpeği olduğu belliydi. Belli ki sokakta gezintiye çıkmış. Ben köpeği ilk kez görüyordum. Yan balkondaki kızlardan biri, arkadaşlarına "Aaa Bulut geldi, Bulut'a bakın" dedi. Kızlar köpeğe bakıp seslenirken bir tanesi gökyüzüne bakıyordu. Dikkatimi çekti o ufak kız. En sonunda arkadaşlarının köpeğe baktıklarını fark ederek arkadaşlarına döndü ve şunu söyledi; [/FONT]

[FONT=Verdana]-O bulut değil be, köpek o köpek! [/FONT]

E, haklı çocuk...

Dünyayı algılayışımız deneyimlerimizle sınırlıdır.

Aile içinde kadın kocasına sorar:
- Hallettin mi?
- Neyi?
- O meseleyi işte...
- Haa.. o mu? Hallettim.

Başkalarına hiç anlam ifade etmeyen bu konuşma bu iki kişi için anlamlıdır.

Günlük hayatta tüm konuşmalardan algılayışımız deneyimlerimize dayanır. Çocuklarda da soyut düşünce gelişmeden önce algılar kelime anlamlarıyla aynı karşılığı bulur. Örneğin "süt kesildi" dediğinizde sütün bıçakla kesildiği gibi bir şey algılar ve bu ona saçma gelir.

Neyse, bu kadar laf kalabalığı yeter...

Yavrum benim ya! ''Onun adı köpek değil, Bulut akıllım.'' olmalıydı sanırım karşısındakilerin cevabı

Gülümseten yazınıza sağlık

bakıs acısı