Mutluluk Dilenirim

Hayatın kıyısında yaşıyor küçücük yüreğim
Oyunlar oynuyor hiç durmadan
Çamurdan kaleler yapıyor kimi zaman
Kimi zamansa yol vermez geçitler
Tek başıma hayata bakıyor dalıyor gözlerim
Uzaklara insanlara dalıyor apansız
Sonra mutluluk oyunu oynayan kim diyorum
Ben miyim yoksa onlar mı
Susmak istiyor duyulmayan sözlerim
Umutsuz kalmış yüreğime hapsolmak
Bakıyorum kendime yüreğime ellerime
Ellerimde sadece çamurdan kirlerim
Açsam diyorum ellerimi havaya
Bir çocuk edasıyla hayattan
Azıcık mutluluk dilenirim

Yine Suna, yine güzel bir şiir. Gönlüne sağlık Suna...

teşekkür ederim abi beğenmene sevindim

Oldukça sevimli bir şiir olmuş yüreğine sağlık suna

sağol üstad yazan çocuk olunca şiirde sevimli oluyor