O Devran

Kifayetsiz kalan sözlerle,
Yarım kalan düşler.
Uzayıp giden hasretle,
İçine dolan ukdeler.
Sana söz veren dillerle,
Sözünde durmayan kaideler.

Hepsi birbirinin devamıdır
Arka arkaya gelen badireler.

Yolun neresindeyiz diye sorarsın?
Aldığın cevaba bakarsın.
Ve bak(a)madığın yüzler için ağlarsın.

Bir gün doğar sisli dağların ardından,
Önüne çıkan bir karabulut
Kapatır ışığını hiç acımadan.
Ne o güne sitem edebilirsin?
Ne o kara buluta söz geçirebilirsin?

O devran kimin eseri?
Hiçbir vecih dindirmez elemi,
Ya olduğun yerde beklemeli,
Ya arkana bakmadan çekip gitmeli.

Eshat

ne beklemek fayda eder oysa ne gitmek.Arkana bakmadan gittiğini sanırsın.doğru arkana bakmazsın.çünkü zaten yüreğin geride kalmıştır.onu alamazsın beraberine...iki arada kalır yüreğin.erirsin erirsin erirsin...

O devran insana ne desen boştur. Coşkun yüreğini dindirmek zordur...