Bir gün puslu bir akşamda, yağmur saçlarını okşarken, geçmişe dönüp bakarsın.Yağmurla bütünleşir acıların, ağlarsın.
Seni öylece bırakıp gidenler gelir aklına, ağlarsın.
Isyanın ne onlaradır ne kendine.
Kızgınlığın, kırgınlığın hayatadır aslında.
Bir kelime dolanır diline apansızca ; AYRILIK
Yakar içini, büyütür yüreğinde ki yaraları.
Kanarsın
Ve can alıcı yalnızlığını belki acısı diner diye yalnızlığınla yalarsın.
Yalandır işte gördüğün hayat.
Şu dostlar, şu seni hep seveceğim sevgililer.
Yalandır.
Hepsi bir gün gitmiş geriye buruk anılar bırakmıştır.
Seni öylece bırakıp gidenler gelir aklına, ağlarsın.
Isyanın ne onlaradır ne kendine.
Kızgınlığın, kırgınlığın hayatadır aslında.
Bir kelime dolanır diline apansızca ; AYRILIK
Yakar içini, büyütür yüreğinde ki yaraları.
Kanarsın
Ve can alıcı yalnızlığını belki acısı diner diye yalnızlığınla yalarsın.
Yalandır işte gördüğün hayat.
Şu dostlar, şu seni hep seveceğim sevgililer.
Yalandır.
Hepsi bir gün gitmiş geriye buruk anılar bırakmıştır.
