Hayatta pek çok şeyi gerekli veya gereksiz yaşarız. Adımlar atarız hayatımıza dair ve bir an durup hatalıymışım şunu bunu yapmasaydım deriz. Peki, yaşadıklarımızdan yaşadığımız pişmanlıklar bize üzüntüden başka ne getiriyor? Neden pişmanlıklarla hayatımızı zehir etmeye bu kadar meraklıyız? Hatalı olan derttaşlarımızmı yoksa sırdaşlarımızmı? Ne sırdaşlarımız ne de derttaşlarımız bizi anlamıyor ve teselli edemiyormu? Hepsine evet demeden önce buyrun biraz düşünelim.
Bir insanı sevdiniz ve birliktelik için çeşitli hayaller kuruyorsunuz. Peki biri çıkıpta senin hayallerin tek taraflı dediğinde yani doğruları söylediğinde neden ona kızar ve sevdiğimizi delice savunuruz?Hatta o bizi uyaran kişi hatalıdır, herkes için kötü düşünen ve sadece kendini beğenenin tekidir ve biz ona aldırmadan hayatımızda bu güzelim adımları pembemsi yolda atacağız ve o da görecekki haksız olan kendisidir ve yanlış düşünmüştür. Herkes yanlış düşünüyor ve önümüzdeki mutlulukları harika hayatı göremiyorlar. Böyle düşündük ve hayal dünyamızda yaşayıp uyuduk.
Bir anda acılarla uyandık dimi? Dostlarımız ve çevremizdekiler haklı çıktılar ve biz hata yaptık
hatalıyız ama içimizdeki acıya nasıl su dökeceğiz ve nasıl teselli olacağız? Kırdığımız ve hep erteleyip bir selamı çok gördüğümüz dostlarımıza mı gideceğiz? Gidemeyiz çünkü onları buruşturup çöpe atmıştık. Şimdi çöpten çıkarsak ve ellerimizle düzeltip güzel kokular sürsek üzerilerindeki kokular ve yüreklerindeki yaralar son bulurmu? Sanmıyorum ve eminimki sende sanmıyorsun. Peki, hata kimde?
Kırıp gücendirip kapıya koyup ardından ihtiyaç duyduğumuzda koştuğumuz kişilerin mi yoksa bizimmi?
Hata bizde ve bunu iki adımda anlatalım.
Birincisi hayatınıza yön verirken size gelen tüm uyarılar tavsiye niteliklidir ve yanlış bile olsa iyi niyetle yapılmıştır kırmadan küstürmeden yolumuza devam edebiliriz.
İkinci hatamız kırdıklarımız yapışsa bile çatlaklıklarıyla duracağından ve yine terkedeceğimiz korkusuyla asla eskisi gibi olamayacaklardır.
Burada atacağımız adım şu şekildedir. Ne yaşandıysa yaşandı ve geriye bakmadan yeni hayatımıza bakıp, geçmişte yaşadığımız sahte mutluluklarla avunmak ve yeni seçeceğimiz dostlarımıza eskilerine karşı yaptığımız hataları yapmamak.
Hayatta yaşanan herşey güzeldir yeterki pişmanlık zehiriyle onları zehirlemeyelim. Yaşadım ve mutluyum, yaşamasaydım hayatımın o sahte mutluluklarıda olmayacaktı diyeceğiz ve geçmişe değil geleceğe adımlarımızı atacağız.
Hata geçmişten pişmanlık duymak değil, pişmanlık duyduğumuz noktaya saplanıp yeni adımlar atamamaktır. ve hata her zaman bizdedir...
ahmet_hoca 10.10.2010
Bir insanı sevdiniz ve birliktelik için çeşitli hayaller kuruyorsunuz. Peki biri çıkıpta senin hayallerin tek taraflı dediğinde yani doğruları söylediğinde neden ona kızar ve sevdiğimizi delice savunuruz?Hatta o bizi uyaran kişi hatalıdır, herkes için kötü düşünen ve sadece kendini beğenenin tekidir ve biz ona aldırmadan hayatımızda bu güzelim adımları pembemsi yolda atacağız ve o da görecekki haksız olan kendisidir ve yanlış düşünmüştür. Herkes yanlış düşünüyor ve önümüzdeki mutlulukları harika hayatı göremiyorlar. Böyle düşündük ve hayal dünyamızda yaşayıp uyuduk.
Bir anda acılarla uyandık dimi? Dostlarımız ve çevremizdekiler haklı çıktılar ve biz hata yaptık
hatalıyız ama içimizdeki acıya nasıl su dökeceğiz ve nasıl teselli olacağız? Kırdığımız ve hep erteleyip bir selamı çok gördüğümüz dostlarımıza mı gideceğiz? Gidemeyiz çünkü onları buruşturup çöpe atmıştık. Şimdi çöpten çıkarsak ve ellerimizle düzeltip güzel kokular sürsek üzerilerindeki kokular ve yüreklerindeki yaralar son bulurmu? Sanmıyorum ve eminimki sende sanmıyorsun. Peki, hata kimde?Kırıp gücendirip kapıya koyup ardından ihtiyaç duyduğumuzda koştuğumuz kişilerin mi yoksa bizimmi?
Hata bizde ve bunu iki adımda anlatalım.
Birincisi hayatınıza yön verirken size gelen tüm uyarılar tavsiye niteliklidir ve yanlış bile olsa iyi niyetle yapılmıştır kırmadan küstürmeden yolumuza devam edebiliriz.
İkinci hatamız kırdıklarımız yapışsa bile çatlaklıklarıyla duracağından ve yine terkedeceğimiz korkusuyla asla eskisi gibi olamayacaklardır.
Burada atacağımız adım şu şekildedir. Ne yaşandıysa yaşandı ve geriye bakmadan yeni hayatımıza bakıp, geçmişte yaşadığımız sahte mutluluklarla avunmak ve yeni seçeceğimiz dostlarımıza eskilerine karşı yaptığımız hataları yapmamak.
Hayatta yaşanan herşey güzeldir yeterki pişmanlık zehiriyle onları zehirlemeyelim. Yaşadım ve mutluyum, yaşamasaydım hayatımın o sahte mutluluklarıda olmayacaktı diyeceğiz ve geçmişe değil geleceğe adımlarımızı atacağız.
Hata geçmişten pişmanlık duymak değil, pişmanlık duyduğumuz noktaya saplanıp yeni adımlar atamamaktır. ve hata her zaman bizdedir...
ahmet_hoca 10.10.2010
