Sataşmak! Birisinin dikkatini çekmek istediğim zaman genelde tercih ettiğim yol. Ketum ve kibirli tavrımla da uyumlu bir tercih… Kendimi korumak için belki… Elim havada kalırsa, incinmemek için… Ama herkeste aynı neticeyi vermiyor. Bazıları çekiveriyor kendilerini hemen… tırnaklarını çıkartıp, küsüveriyor. Özgüvenle ilgili sanırım… Özgüveni yüksek olanlar bunu bir meydan okuma, bir oyun gibi algılayabiliyor. Oyunbaz bir tahrik dolduruyor içlerini… sataşmanın karşılığını vermek istiyorlar. İçten içe haz alıyorlar hayvansal içgüdülerini tatmin edecek, dişlerindeki kan arzusunu dindirecek bir oyun arkadaşı buldukları için. Özgüveni yetersiz olanlar ise korkuyor… küçücük ama sert bir dokunuşla Dışlanmışlık duygusu hemen çöküveriyor üzerlerine, göremiyorlar nefret gibi görünen şeyin içinde başka şeyler olduğunu. Kıskançlık, arzu, beklentiler olduğunu… zekaları güvensizlikleri yüzünden zayıflıyor. Çünkü sevilmek istiyor onlar…iltifata boğulmak istiyor. Ama ben unutuyor, gene sataşıyorum. Bilgimi kullanacak karakter gücünden mahrum olmam ne yazık…