[FONT=helvetica]Hayatım da ki rutin sıkıntılarla boğuşmaya çalışıyordum. Hastalığım engelim ve bunun gibi bir sürü şey, vaktimin büyük bir bölümünü Tv seyrederek kitap okuyarak ve internet de gezinerek geçiriyordum. Ama bana en keyif veren internet de geçirdiğim zamanlar oluyordu.
Engellilerin birbirleriyle sohbet edebilmesi için açılmış bir site de paylaşımlar yapıyor,benim gibi olan insanlarla iletişime geçiyor, sanal da olsa beni mutlu etmeye yeten bir arkadaş ortamı ediniyordum. Türkiye'nin dört bir yanın dan aynı ve benzer kaderi paylaştığım insanlarla saatlerce sohbet ediyordum. İnsanların birbirleriyle iletişim kurmak ve güvenmek konusun da oldukça sıkıntı çektiği bu evren de yaşadığımız sıkıntılar yaşadığımız ortak sıkıntılar bu sorunu orta dan kaldırıyordu. Her birimizin bambaşka bir hikayesi vardı.Kimimiz Doktor hata sının kurbanı olmuş kimimiz de trafik kazası sonucu engelli olmuştu. Sohbetlerimizi güzel kılan şeyse herkesin durumunu hazım etmiş hayatın bizlere yapmış olduğu bu oyuna gülümseyerek bakabiliyor oluşuydu. Herkes durumuyla son derece barışık,yaşadıklarını bir sınav olarak görme'nin manevi huzuruyla hayatına devam ediyordu. Ve tabi ki tıpkı gerçek hayatta da olduğu gibi birbirleriyle daha iyi anlaşan iyi anlaşan daha fazla konuşacak bir şey bulan insanlar birbirleriyle daha uzun süre sohbet ediyordu. Benim için de bu durum farksızdı. Sohbet etmekten çok keyif aldığım, benim için özel yeri olan biri vardı.
Henüz on dört yaşın da bir erkek çocuğuyken
bir kaza sonucu engelli kalmış sıcak bir Temmuz ayın da arkadaşlarıyla biraz serinlemek için gittikleri Deniz de başına gelecekler den habersiz... Anlattığına göre arkadaşların dan biriyle girdikleri bir iddia yüzün den olaylar hiç ummadığı bir noktaya gelmişti. Arkadaşı boylarına göre son derece yüksek olan bir kayalıktan atlayıp atlayamayacağı konusun da onu kışkırtmış ve olayın iddiaya dönüşmesine sebep olmuştu. Önce ikisi de yavaş yavaş kayalıkları tırmanmış bir süre soluklandıktan sonra, mavi mavi dans eden denizi izlemiş ve sonra bir den üçe kadar sayarak kendilerini serin sulara bırakmışlardı.[/FONT]
[FONT=helvetica]Atladıkları yükseklikten deniz adeta bir betona çakılmışcasına canlarını yakmıştı! denize çarptıkların da arkadaşına hiç bir şey olmamış o ise kıpırdamadan öylece duruyordu! o kaza dan sonra her şey çok farklı olacaktı .Ömür boyu yatağa mahkum kalacak yeme, içme, gibi çok basit gündelik ihtiyaçlarını bile kendi karşılayamayacaktı. Ama tabi olumlu tarafın dan bakıldığın da bu onunla yollarımızın kesişmesine sebep olmuş, saatlerce konuşmaktan bıkmayacağım bir arkadaş edinmeme sebep olmuştu.
Onunla pek çok şey den konuşabiliyordum spor sanat ve hayallerimiz...ona duyduğum his aşk dene bilecek kadar saman alevi bir duygu ne de tam olarak dostluğa benziyordu. Çok daha farklı çok daha özel bir şeydi bu. yaşadığımız hayatın için de birine hayallerimiz den bahsedebiliyor olmak o kadar özel ve ruhlarımızı özgürleştiren bir şeydi ki... bu bile ona duyduğum saygı ve sevgi için yeterli bir sebepti. Ona en zor anlarımı anlatıyor, saatlerce kafasını şişiyordum. Bazen eyer sağlıklı olsaydık nasıl bir hayatımız olabileceğinden bazen yaşadığımız sorunlar dan konuşuyorduk. Sonuç olarak konu her ne olursa olsun. Onun beni telkin eden davranışları Dünya'nın hiç bir yerin de alamayacağım terapiyi bana sunuyordu. Tabi ki zaman zaman onun da ruhun da iniş çıkışlar oluyor, fırtınalar kopuyordu. Her ne kadar durumuyla barışmış olsa da bazen kendisini umutsuz hissedebiliyordu...[/FONT]
[FONT=helvetica]Yaşadığı kazanın izleri bedenin de olduğu kadar ruhunda da hasar bırakmıştı. Engelinin yanı sıra sık sık hastalanıyor ilaç kullanıyor ve hastaneye yatmak zorunda kalıyordu. Bir gün yine bana böbreğinde taş olduğu için rahatsızlandığını bir kaç gün hastane de kalması gerektiğini sorunun çok ciddi boyutta bir şey olmadığını söylemişti... ben de ona fırsat bulduğun da bana yazmasını söylemiş tüm içtenliğimle iyileşmesini dilediğimi söylemiştim. Ara dan üç gün geçmiş ondan hiç bir şekil de haber alamıyordum. Önceleri bunun normal bir şey olduğunu düşünürken neredeyse bir hafta olmuş ve hala ondan bir haber alamıyordum. Bu durum beni giderek endişelendiriyordu. Her ne kadar kendisine ulaşma sansım olsa da bunu yapamaya cesaret edememiş içim deki endişeye teslim olmuştum. Derken internette abisi'nin abisinin paylaştığı bir notla beynim den vurulmuşa dönmüştüm. Not da girdiği ameliyat dan çıkamadığı, ve maalesef onu kaybettikleri yazılıydı. Öylece kalakalmıştım! yaşadığım kısa süreli şoktan sonra bunun ustaca hazırlanmış bir şaka olduğunu her şeyin biraz sonra normale döneceğine inanmıştım. Ama hızla yağan taziye mesajları bu düşüncemi çürütür nitelikteydi. Elim adeta bir mezar tası kadar sert ve soğuktu dudaklarımın titreyişine engel olamıyordum. Ne yapacağımı bilmezcesine ekrana bakıyordum. [/FONT]
[FONT=helvetica]O benim için çok fazla şey ifade ediyordu. Onu kaybetmiştim ve hissettiğim acı tamamıyla gerçekti... Nİhayetin de kabul etmek zorunda kaldığım bu acı gerçeğin üzerinden 10 gün geçmişti Acımı biraz olsun hafifletmesi için ona şu satırlarla "veda" ettim.[/FONT]
[FONT=helvetica]SENİ TANIDIĞIM DA HAYATIM DA BU KADAR YER EDEBİLECEĞİNİ BU DENLİ RUHUMA HİTAP EDEBİLECEĞİNİ İNAN DÜŞÜNMEMİŞTİM. YILLARCA SÜREN DOSTLUĞUMUZ DA BANA KATTIĞIN O KADAR ÇOK ŞEY OLDU Kİ... EMİNİM SEN DE EN AZ BENİM KADAR YORULMUŞTUN... ZORDU BİLİYORUM VE GİTTİĞİN YER DE DAHA MUTLU OLACAKSIN ONU DA BİLİYORUM AMA KEŞKE HAYATIM DA Kİ ROLÜN BU KADAR KISA OLMASAYDI AMA ŞUNU BİL Kİ SENİ TANIDIĞIM İÇİN ÇOK MUTLUYUM HEP DERDİN YA BİTSE DE GİTSEK MAALESEF BİTTİ VE GİTTİN...[/FONT]
[FONT=helvetica]30.07.2016 CUMARTESİ H.A[/FONT]
[FONT=Calibri] [/FONT]
Engellilerin birbirleriyle sohbet edebilmesi için açılmış bir site de paylaşımlar yapıyor,benim gibi olan insanlarla iletişime geçiyor, sanal da olsa beni mutlu etmeye yeten bir arkadaş ortamı ediniyordum. Türkiye'nin dört bir yanın dan aynı ve benzer kaderi paylaştığım insanlarla saatlerce sohbet ediyordum. İnsanların birbirleriyle iletişim kurmak ve güvenmek konusun da oldukça sıkıntı çektiği bu evren de yaşadığımız sıkıntılar yaşadığımız ortak sıkıntılar bu sorunu orta dan kaldırıyordu. Her birimizin bambaşka bir hikayesi vardı.Kimimiz Doktor hata sının kurbanı olmuş kimimiz de trafik kazası sonucu engelli olmuştu. Sohbetlerimizi güzel kılan şeyse herkesin durumunu hazım etmiş hayatın bizlere yapmış olduğu bu oyuna gülümseyerek bakabiliyor oluşuydu. Herkes durumuyla son derece barışık,yaşadıklarını bir sınav olarak görme'nin manevi huzuruyla hayatına devam ediyordu. Ve tabi ki tıpkı gerçek hayatta da olduğu gibi birbirleriyle daha iyi anlaşan iyi anlaşan daha fazla konuşacak bir şey bulan insanlar birbirleriyle daha uzun süre sohbet ediyordu. Benim için de bu durum farksızdı. Sohbet etmekten çok keyif aldığım, benim için özel yeri olan biri vardı.
Henüz on dört yaşın da bir erkek çocuğuyken
bir kaza sonucu engelli kalmış sıcak bir Temmuz ayın da arkadaşlarıyla biraz serinlemek için gittikleri Deniz de başına gelecekler den habersiz... Anlattığına göre arkadaşların dan biriyle girdikleri bir iddia yüzün den olaylar hiç ummadığı bir noktaya gelmişti. Arkadaşı boylarına göre son derece yüksek olan bir kayalıktan atlayıp atlayamayacağı konusun da onu kışkırtmış ve olayın iddiaya dönüşmesine sebep olmuştu. Önce ikisi de yavaş yavaş kayalıkları tırmanmış bir süre soluklandıktan sonra, mavi mavi dans eden denizi izlemiş ve sonra bir den üçe kadar sayarak kendilerini serin sulara bırakmışlardı.[/FONT]
[FONT=helvetica]Atladıkları yükseklikten deniz adeta bir betona çakılmışcasına canlarını yakmıştı! denize çarptıkların da arkadaşına hiç bir şey olmamış o ise kıpırdamadan öylece duruyordu! o kaza dan sonra her şey çok farklı olacaktı .Ömür boyu yatağa mahkum kalacak yeme, içme, gibi çok basit gündelik ihtiyaçlarını bile kendi karşılayamayacaktı. Ama tabi olumlu tarafın dan bakıldığın da bu onunla yollarımızın kesişmesine sebep olmuş, saatlerce konuşmaktan bıkmayacağım bir arkadaş edinmeme sebep olmuştu.
Onunla pek çok şey den konuşabiliyordum spor sanat ve hayallerimiz...ona duyduğum his aşk dene bilecek kadar saman alevi bir duygu ne de tam olarak dostluğa benziyordu. Çok daha farklı çok daha özel bir şeydi bu. yaşadığımız hayatın için de birine hayallerimiz den bahsedebiliyor olmak o kadar özel ve ruhlarımızı özgürleştiren bir şeydi ki... bu bile ona duyduğum saygı ve sevgi için yeterli bir sebepti. Ona en zor anlarımı anlatıyor, saatlerce kafasını şişiyordum. Bazen eyer sağlıklı olsaydık nasıl bir hayatımız olabileceğinden bazen yaşadığımız sorunlar dan konuşuyorduk. Sonuç olarak konu her ne olursa olsun. Onun beni telkin eden davranışları Dünya'nın hiç bir yerin de alamayacağım terapiyi bana sunuyordu. Tabi ki zaman zaman onun da ruhun da iniş çıkışlar oluyor, fırtınalar kopuyordu. Her ne kadar durumuyla barışmış olsa da bazen kendisini umutsuz hissedebiliyordu...[/FONT]
[FONT=helvetica]Yaşadığı kazanın izleri bedenin de olduğu kadar ruhunda da hasar bırakmıştı. Engelinin yanı sıra sık sık hastalanıyor ilaç kullanıyor ve hastaneye yatmak zorunda kalıyordu. Bir gün yine bana böbreğinde taş olduğu için rahatsızlandığını bir kaç gün hastane de kalması gerektiğini sorunun çok ciddi boyutta bir şey olmadığını söylemişti... ben de ona fırsat bulduğun da bana yazmasını söylemiş tüm içtenliğimle iyileşmesini dilediğimi söylemiştim. Ara dan üç gün geçmiş ondan hiç bir şekil de haber alamıyordum. Önceleri bunun normal bir şey olduğunu düşünürken neredeyse bir hafta olmuş ve hala ondan bir haber alamıyordum. Bu durum beni giderek endişelendiriyordu. Her ne kadar kendisine ulaşma sansım olsa da bunu yapamaya cesaret edememiş içim deki endişeye teslim olmuştum. Derken internette abisi'nin abisinin paylaştığı bir notla beynim den vurulmuşa dönmüştüm. Not da girdiği ameliyat dan çıkamadığı, ve maalesef onu kaybettikleri yazılıydı. Öylece kalakalmıştım! yaşadığım kısa süreli şoktan sonra bunun ustaca hazırlanmış bir şaka olduğunu her şeyin biraz sonra normale döneceğine inanmıştım. Ama hızla yağan taziye mesajları bu düşüncemi çürütür nitelikteydi. Elim adeta bir mezar tası kadar sert ve soğuktu dudaklarımın titreyişine engel olamıyordum. Ne yapacağımı bilmezcesine ekrana bakıyordum. [/FONT]
[FONT=helvetica]O benim için çok fazla şey ifade ediyordu. Onu kaybetmiştim ve hissettiğim acı tamamıyla gerçekti... Nİhayetin de kabul etmek zorunda kaldığım bu acı gerçeğin üzerinden 10 gün geçmişti Acımı biraz olsun hafifletmesi için ona şu satırlarla "veda" ettim.[/FONT]
[FONT=helvetica]SENİ TANIDIĞIM DA HAYATIM DA BU KADAR YER EDEBİLECEĞİNİ BU DENLİ RUHUMA HİTAP EDEBİLECEĞİNİ İNAN DÜŞÜNMEMİŞTİM. YILLARCA SÜREN DOSTLUĞUMUZ DA BANA KATTIĞIN O KADAR ÇOK ŞEY OLDU Kİ... EMİNİM SEN DE EN AZ BENİM KADAR YORULMUŞTUN... ZORDU BİLİYORUM VE GİTTİĞİN YER DE DAHA MUTLU OLACAKSIN ONU DA BİLİYORUM AMA KEŞKE HAYATIM DA Kİ ROLÜN BU KADAR KISA OLMASAYDI AMA ŞUNU BİL Kİ SENİ TANIDIĞIM İÇİN ÇOK MUTLUYUM HEP DERDİN YA BİTSE DE GİTSEK MAALESEF BİTTİ VE GİTTİN...[/FONT]
[FONT=helvetica]30.07.2016 CUMARTESİ H.A[/FONT]
[FONT=Calibri] [/FONT]
