Cemil Meriçin bir kitabında okumuştum, Pariste bir nehir varmış, içine düşen dal parçaları aşırı tuzluluktan dolayı tuzla kaplanır kristal gibi gözükürmüş. Kristalizasyon; yani kişinin sevgiliyi kafasında yüceltmesi, kusurlarından arındırması, buradan geliyormuş. Zihnin gerçeği çarpıtması, gerçeklerden biraz olsun kopmakla, sevgiliden uzaklaşmakla mümkün. İnsan her an mıncıklayabildiği birini nasıl kristalize edebilir ki.