Malesef sabrımın son sınırlarındayken bunu kalem aldığımı belirterek kimsenin alınmamasını rica ederim.Bugünlerde işlerim pek rast gitmiyor gönül işleri okul işleri dersler vs. herşey bu kadar kötüye giderken ne olacağını merakla beklerken Mevlana'nın bir sözü geldi aklıma "Kötü bir döneme girdiğinde ve herşey sana karşı gibi göründüğünde, bir dakika bile dayanamayacakmışsın gibi geldiğinde sakın pes etme,çünkü işte orası gidişatın değişeceği yer ve zamandır..." tabi büyük bir moral kaynağı oldu bu söz benim için lakin hala umutsuzluğum devam ediyor ama umutsuzluğumu bile umursamıyorum ki genel yapım budur. Bu tarz üzüntü verici hadiselerden hep umursamazlık fırçam sayesinde kurtuldum beklemekteyim herşeyin iyiye gideceği günü ama hala karamsarlık da yok değil insanların bakış açıları genelde statüne veyahut tipine veya parana duyulan hayranlık oldugu için yanlızca kendi çevrem tarafından sevgi ve saygı duyuluyorum elbette bu da yeter çünkü benim gerçekten çok iyi kardeşlerim var çocukluktan beri beraber büyüyüp yetişip ayrılmadığım kardeşlerim zaten onlarda olmasa iyice sinirli ve karamsar bi insan olurdum heralde.Neyse ne insanların değer verdiği şeyler eskisi gibi ahlaklı insan oluşun veyahut insanlara karşı yardımsever olman veya zor gün dostu olman değil yanlız para tip statü konuşur hale gelmiş bu beni biraz daha yanlızlığa iten ve canımı sıkan bi hadise gönül olaylarındaki başarısızlıklarımı biraz da insanların böyle şeylere değer vermesine bağlıyorum belki de kendimden kaçıyorum ama ben de tam olarak bilemiyorum neyse ne.İşte böyle dostlar canım sıkıldı yazmak istedim olmuşta istemeden birini üzecek bişey dediysek affola