Vazgeçtim...
Belki inanması zor gelecek ama ben senden artık vazgeçtim. Sevmiyor değilim ya da özlediğimi saklayamam. Fakat dedim ya, ben senden vazgeçtim.
Bugün biraz daha acılı oldu uyanışım. Rüyamda yine sen vardın ve senli uykulardan uyandığım sensizlikle yine çok fazla yandı canım. Bu kadar severken seni, sana yetmeyen şey neydi inan hiç anlamadım. Belki de başkalarının verdiği gözyaşları eksik kaldı da hayatında, ben işte onları tamamlayamadım. Çünkü sana bahar olmaktı benim amacım, oysa sen benim tüm baharlarımı gider ayak çiğneyerek bizden uzaklaştın. Bir dua bıraktın dileme, bir de ah kaldı dilim söylemese de içimde.
Vazgeçtim ben senden...
İnan ki kolay değil benim için şu kelimeyi bir cümle içinde kullanmak. Öyle ki şu an bile sanki tüm cümleler üzerime yıkıldı yıkılacak. Fakat sen de öyle yıktın tüm hayallerimi ve bir enkazın içinde sesimi duymazdan gelerek bırakıp gittin beni. Söylesene, hiç mi vicdanın aramadı üzerine koymak için elini? Bir maviyi griye boyamak, senin için bu kadar kolay mıydı yani? Peki değdi mi? Benim gözlerinde görmek istemediğim o yaşlar, başka şehirlerde elmacıklarını ziyarete geldi mi?
Ardı arkası kesilmez ki bu soruların. Ben kendi içimde yenildiğim bu sen savaşını kabullendim. Senin zafer saydığın o mağlubiyetini ise zamana bıraktım sevdiğim. Bilirim, bir gün sen de keşke dersin. Ama şunu bil, ben artık vazgeçtim. Çok direndim, çok başkaldırdım bir yeni çeri misali kendime. Fakat gördüm ki bir sevda tek yürekle yaşanmaz ve bir sevdanın acısını tek bir yüreğe bırakmak vicdan işi olamaz. Bu sevdanın acısını seve seve taşıdım. Senin bensiz gülebildiğini gördüğümde ise dilimdeki sana dair her kelimeyi firlatıp attım. Tek bir şey döküldü sonrasında dilimden; "boş yere..." Evet, boş yere yandığımı anladım. Boş yere geçen uykusuz gecelerimi, boş yere kendimi hapsettiğim o derdi kederi fark ettim. Her ne kadar benim sevgim bunlara değse de, senin değmeyeceğini bana bizzat sen gösterdin.
Ve şimdi sevdiğim, seni sevmekten değil ama ben senden, gözlerinden, ellerinden, sesinden ve hatta kendimden vazgeçtim.
Vazgeçtim..
Belki inanması zor gelecek ama ben senden artık vazgeçtim. Sevmiyor değilim ya da özlediğimi saklayamam. Fakat dedim ya, ben senden vazgeçtim.
Bugün biraz daha acılı oldu uyanışım. Rüyamda yine sen vardın ve senli uykulardan uyandığım sensizlikle yine çok fazla yandı canım. Bu kadar severken seni, sana yetmeyen şey neydi inan hiç anlamadım. Belki de başkalarının verdiği gözyaşları eksik kaldı da hayatında, ben işte onları tamamlayamadım. Çünkü sana bahar olmaktı benim amacım, oysa sen benim tüm baharlarımı gider ayak çiğneyerek bizden uzaklaştın. Bir dua bıraktın dileme, bir de ah kaldı dilim söylemese de içimde.
Vazgeçtim ben senden...
İnan ki kolay değil benim için şu kelimeyi bir cümle içinde kullanmak. Öyle ki şu an bile sanki tüm cümleler üzerime yıkıldı yıkılacak. Fakat sen de öyle yıktın tüm hayallerimi ve bir enkazın içinde sesimi duymazdan gelerek bırakıp gittin beni. Söylesene, hiç mi vicdanın aramadı üzerine koymak için elini? Bir maviyi griye boyamak, senin için bu kadar kolay mıydı yani? Peki değdi mi? Benim gözlerinde görmek istemediğim o yaşlar, başka şehirlerde elmacıklarını ziyarete geldi mi?
Ardı arkası kesilmez ki bu soruların. Ben kendi içimde yenildiğim bu sen savaşını kabullendim. Senin zafer saydığın o mağlubiyetini ise zamana bıraktım sevdiğim. Bilirim, bir gün sen de keşke dersin. Ama şunu bil, ben artık vazgeçtim. Çok direndim, çok başkaldırdım bir yeni çeri misali kendime. Fakat gördüm ki bir sevda tek yürekle yaşanmaz ve bir sevdanın acısını tek bir yüreğe bırakmak vicdan işi olamaz. Bu sevdanın acısını seve seve taşıdım. Senin bensiz gülebildiğini gördüğümde ise dilimdeki sana dair her kelimeyi firlatıp attım. Tek bir şey döküldü sonrasında dilimden; "boş yere..." Evet, boş yere yandığımı anladım. Boş yere geçen uykusuz gecelerimi, boş yere kendimi hapsettiğim o derdi kederi fark ettim. Her ne kadar benim sevgim bunlara değse de, senin değmeyeceğini bana bizzat sen gösterdin.
Ve şimdi sevdiğim, seni sevmekten değil ama ben senden, gözlerinden, ellerinden, sesinden ve hatta kendimden vazgeçtim.
Vazgeçtim..
