Yarın yine okul var

Anne olmak zaten duygu yüklü olmak için yeterli bir bahaneyken bir de hafif Mr tanılı evladımın yaveriyim. Elbette yaverim. Başka türlüsü de mümkün değil. Ne kadar istese de muhakeme yeteneği zayıf ve ben onun yanında olmadığım sürece de her an hata yapmaya müsait. Uyarsanız bile tanımadığı kişiler kapıyı çalsa rahatça açar, arkadaş edinemez, her gördüğü erkeğe aşık olur, markette uzaklaşırsanız yolunu kaybeder ve korkar, Para hesaplamak çok bilinmeyenli denklemler kadar zor gelir, mutluluğunu abartılı belli eder, mutsuzluğunu dindirmek gunlerinizi alır, başarısızlık duygusu onu yıkar, başardığı birşeyleri bulmak için saclarinizi ağartirsiniz ve önünüze çıkan engeller çin seddi kadar zorludur, Bitmek bilmeyen takıntıları ve bağımlı derecesinde isteklerini dindirmek için kendinizi paralarsınız, kural koyucu olduğunuz için hep sevilen listesinin en sonunda olursunuz ama yine de vazgeçmezsiniz, herşey normal zannedersiniz bazen ve birden aynı yaşta bir çocukla karsilasiverir rüyadan uyanırsınız, çocuğunuzun büyüme aşamalarını ne kadar uzun sürede ve zorlu devam ettirdigini farketmekten nefret edersiniz çünkü bilmek acıtır ve bilmemenin mutluluğunu kaybettiginiz için kizarsiniz farkindaliginiza, özel egitim okulunda az biraz daha durumunuz iyi olduğu icin size gıpta eden ebeveynler için de burkulur içiniz, konuşup "anne" demesi mucize görünür şanslı olduğunuzu düşünür, dakikalarca sarilirsiniz mis kokulu kuzunuza, bi sonraki gün yine unutursunuz tanısını anlayamazsiniz size saçma gelen davranışlarını, kizarsiniz söz dinlemeyip dizi izlemeye çalışmasına, arka sokaklar dizisini gözünü ayirmadan izlemesine, abartılı kahkahalarina sasirirsiniz, basit ve anlaşılır sahnelerin onu mutlu ettiğini geç anlar mutluluğunun "anlamak ve anlaşılmakta" gizli olduğunu farkeder, 4 senedir devam ettiği okulda bu durumun var olma ihtimalini düşünür ve bi daha soğursunuz "eşitlik ve hak" sözcüklerinden, okula girdiginiz andaki bakışlara alıştım zanneder, her defasında aglayarak evin yolunu tutarsiniz, diğer ailelerin kendilerinin başına Hiç Gelmeyeceğini Zannetmelerini şaşkınlıkla izler, okul Yöneticilerinin sizin ne hissedeceginizi umursamadan ettikleri sözleri sadece ve sadece o okula mecbur olduğunuz icin sineye çeker, çocuğunuzun nöbet geçirme sıklığını hatirlar, "yanında olayım yeter" dersiniz, içte ve dışta hep mücadele eder kendi duygu ve dusuncelerinizle bile durmadan savasırşınız, çok konuşur yorarsiniz öğretmenleri, Çok ağlar bıktırırsınız, onlar yine çözmeye değil de göndermeye yeminli halde taarruzu elden birakmaz ve fedakarliklarini anlatır dururlar dalga geçercesine. Son kez şans verirsiniz yeni gelen ögretmenlere, belki onlar farklidir der ve beklersiniz, bu yil da ayni şeyler yaşanırsa bu kez affetmem tüm haklarımı arayacağım der ve noktalara inat virgüller koyarsınız hayatın umut dolu geleceğine,

Yüreğimde yumruğumdan büyük külçe külçe ağır hasar tortusuna rağmen gözlerimde çocuğum için sakladığım "belki de bir gün hayali" ile yine uyuyamayacağım. Çünkü Yarin Yine Okul Var