merhaba,
konu başlığını görünce birkaç şey yazayım dedim ama ben birçoğunuz gibi göçük altında kalmadım
yine de zor günlerdi, hele ki geçen haftaki fethiye - ölüdeniz merkezli 6,1 şiddetindeki depremi yaşayarak tekrar 99a dönmüşken....
6,1le oturduğum kanepe sallanırken, üstelik kısa sürmüş olmasına rağmen, 1999daki depremi tekrar yaşadığımı hissettim bir an için... aynı korku, aynı endişe... o zamanlar gününün 12 saati diyaliz makinesine bağlı geçen ama okuluna da devam etmeye çalışan bir kızdım, İstanbul'da yaşıyorduk.
depremden birkaç gün öncesi doğum günümü kutlamış hastalığıma rağmen arkadaşlarımla güzel bir gün geçirmiştim
bu mutlu günün izlerini taşımaktayken geldi deprem... üstelik tası tarağı toplayıp evden çıkma lüksüm de yoksu zira 1 metreden fazla yürümeme müsaade etmiyordu diyaliz makinesinin kablosu...
babam da yurt dışında görevdeydi üstelik...
annem beni makineden çözdü komşular gelmişti o arada anneciğim sağ olsun bikaç üstümüze kıyafet alıp çıkardı beni ve kardeşlerimi...
biz 2. kattaydık evimizde bir sorun yoktu ama üst katlarda hasar varmış
steril ortamda yapılması gereken diyalizi biz 3-4 gün dışarıda yaptık, hiç tanımadığımız insanlar yardımcı oldular sağolsunlar...
bizim arka sokağımızda bir apartman çökmüş ve 17kişi vefat etmiş çok üzücüydü...
o günler yaşadığım tramvanın hala etkisinde olduğumu geçen haftaki depremde fark ettim
Rabbim bir daha böylesine acı bir deprem yaşatmasın
herkese geçmiş olsun