Ortaokul yıllarından bu yana psikolojik olarak kötü durumdayım. Maddi durumum olmadığı için hep aynı doktora gidiyordum. Verilen ilaçlar, doktorun ilgisizliği, beni dinlememesi hem bana kendimi daha kötü hissettirdi, hem düzelmemi engelledi. Gittiğim bu doktora benim neyim var dedim, yineleyici depresyon hastasısın dedi.
Sonrasında 30 yıl askeri hastanede görev yapan, akıl hastanesinde çalışmış olan ve sonrasında kendi kliniğini açan bir doktora gittim muayene ücreti tuzlu olsada. Beni dinledi, sorular sordu. Düzenli gitmeye başladım. Bana benim borderline olduğumu söyledi. Sonrasında bu duruma sinirlenip borderline olan sensin, ben değilim dedim doktora ve çıktım oradan.
Farklı bir özel klinik buldum, 5 seans boyunca oraya gittim. Orada ki doktorda bana borderline olduğumu söyledi. Borderline kişilik bozukluğu var sende dedi. Oradan ağlayarak çıktım ben borderline değilim diyerek. Bana öyle söylemeleri çok kırmıştı. Kendimi çok kötü hissediyordum.
Tabi bir süre doktorlara, ilaçlara ara verdim. Sonra kötüleşip atak geçirdim. Evdeki eşyaları kırdım, kız kardeşimi bıçakla yaraladım, beni mahkemeye verdi savcı karşısına çıkıp serbest kaldım basit yaralama suçundan.
Mecburen yeniden doktora gittim. Ve gittiğim bu doktor yine ilk gittiğim doktordu. Devlet hastanesinde ki bana yineleyici depresyon tanısı koyan doktordu. Hala devam ediyorum kontrollere gitmeye ama benim kafamı karıştıran bir durum var. Bana özelde ki doktorlar borderline olduğumu söylerken, üstelik 2 ayrı özel klinik doktoru borderline olduğumu söylerken, neden devlet hastanesinde ki bu doktor depresyon diyor?
Verdiğim Belirtiler Şunlar;
- Bazen dünyanın en mutlu insanı gibi hissediyorum, bazen herşey mahvolmuş gibi umutsuz ve çaresiz.
- Yaşadığım tüm olumlu ve olumsuz duyguları en uçlarda yaşıyorum. Yani mutluyken dibine kadar mutlu, üzgünken dibine kadar üzgün.
- Sürekli intihar düşüncelerine giriyorum.
- Sürekli değersiz olduğumu hissediyorum.
- Öfke problemleri yaşıyorum, öfkemi kontrol edemiyorum. İnsanlara, eşyalara zarar verebiliyorum.
- Bugün çok sevdiğim insandan yarın hiç bir neden yokken soğuyorum, uzaklaşıyorum.
- Ağlama krizleri yaşıyorum
- Hep bir şüphecilik varmış bende herkes öyle diyor. Sürekli herşeyden şüphe duyuyormuşum
- Dikkatsizlik problemide var. Karşıdan karşıya geçerken defalarca son anda araba çarpmasından kurtuldum, sağıma soluma dikkat etmiyorum. Okuduğum bir kitabı, izlediğim bir videoyu hemen anlamıyorum idrak edemiyorum. Aklıma farklı şeyler geliyor o an, onlara dalıp gidiyorum
Sizce ne yapmalıyım? Yanlış tanı altında mı tedavi görüyorum şuan?
Sonrasında 30 yıl askeri hastanede görev yapan, akıl hastanesinde çalışmış olan ve sonrasında kendi kliniğini açan bir doktora gittim muayene ücreti tuzlu olsada. Beni dinledi, sorular sordu. Düzenli gitmeye başladım. Bana benim borderline olduğumu söyledi. Sonrasında bu duruma sinirlenip borderline olan sensin, ben değilim dedim doktora ve çıktım oradan.
Farklı bir özel klinik buldum, 5 seans boyunca oraya gittim. Orada ki doktorda bana borderline olduğumu söyledi. Borderline kişilik bozukluğu var sende dedi. Oradan ağlayarak çıktım ben borderline değilim diyerek. Bana öyle söylemeleri çok kırmıştı. Kendimi çok kötü hissediyordum.
Tabi bir süre doktorlara, ilaçlara ara verdim. Sonra kötüleşip atak geçirdim. Evdeki eşyaları kırdım, kız kardeşimi bıçakla yaraladım, beni mahkemeye verdi savcı karşısına çıkıp serbest kaldım basit yaralama suçundan.
Mecburen yeniden doktora gittim. Ve gittiğim bu doktor yine ilk gittiğim doktordu. Devlet hastanesinde ki bana yineleyici depresyon tanısı koyan doktordu. Hala devam ediyorum kontrollere gitmeye ama benim kafamı karıştıran bir durum var. Bana özelde ki doktorlar borderline olduğumu söylerken, üstelik 2 ayrı özel klinik doktoru borderline olduğumu söylerken, neden devlet hastanesinde ki bu doktor depresyon diyor?
Verdiğim Belirtiler Şunlar;
- Bazen dünyanın en mutlu insanı gibi hissediyorum, bazen herşey mahvolmuş gibi umutsuz ve çaresiz.
- Yaşadığım tüm olumlu ve olumsuz duyguları en uçlarda yaşıyorum. Yani mutluyken dibine kadar mutlu, üzgünken dibine kadar üzgün.
- Sürekli intihar düşüncelerine giriyorum.
- Sürekli değersiz olduğumu hissediyorum.
- Öfke problemleri yaşıyorum, öfkemi kontrol edemiyorum. İnsanlara, eşyalara zarar verebiliyorum.
- Bugün çok sevdiğim insandan yarın hiç bir neden yokken soğuyorum, uzaklaşıyorum.
- Ağlama krizleri yaşıyorum
- Hep bir şüphecilik varmış bende herkes öyle diyor. Sürekli herşeyden şüphe duyuyormuşum
- Dikkatsizlik problemide var. Karşıdan karşıya geçerken defalarca son anda araba çarpmasından kurtuldum, sağıma soluma dikkat etmiyorum. Okuduğum bir kitabı, izlediğim bir videoyu hemen anlamıyorum idrak edemiyorum. Aklıma farklı şeyler geliyor o an, onlara dalıp gidiyorum
Sizce ne yapmalıyım? Yanlış tanı altında mı tedavi görüyorum şuan?
