Antalya Engelliler Korosu olarak, 3 Aralık Dünya Engelliler günü nedeniyle Türkiye Engelliler Vakfı (TÜREV) Antalya şubesi tarafından bir hotelde düzenlenecek yemekli eğlenceye davet edildik.
Sözleşildiği gibi bizi alacakları yerde toplandık koro arkadaşlarımla beraber. Bizi almak için gönderdikleri araç geldi sonunda. Bir de ne görelim, ne asansörü ne de rampası olmayan 30-35 yaşında O302 model bir otobüs. Akülü sandalye kullandığım için bu otobüse binmem imkansızdı tabii ki. Eve dönüp manuel sandalyeme geçtim ve beni almak için gelecekleri yere gittim. Üç kişi beni sandalyemle birlikte kaldırıp otobüse yerleştirdiler. Otele gelince yine üç kişi beni indirdiler otobüsten. Otel, dört ay önce yapılmış olmasına rağmen engelliler hiç düşünülmemişti. Gerek girişte gerekse içeride rampa yapmışlar ama var mı, var densin diye. 45-50 derece eğimli hepsi de. Orada da yardımla girebildik otele. Neyse yemek yendi, şarkılar söylendi. Sıra dönüşe geldi. Bir çıktık lobiye, otobüs yok. Aradılar şoförü ama adam ben gelmem dedi ve gelmedi. Neyseki Kepez Bel.nin VW Volt aracı varmış. Bizi güç bela araca bindirdiler ve eve geldik. Bu arada yemek sırasında yapılan vıcık vıcık duygu sömürüsü ve hamasi engelliler günü klişelerinden oluşan konuşmalara da değinmeden geçemeyeceğim.
Yani Dünya Engelliler Gününde bize engelli olduğumuzu çok güzel hatırlattılar. Bu inceliklerinden dolayı organizasyonda emeği geçen herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum şahsım adına...
Antalya Engelliler Korosu üyelerinden
Kaan OKLU
Sözleşildiği gibi bizi alacakları yerde toplandık koro arkadaşlarımla beraber. Bizi almak için gönderdikleri araç geldi sonunda. Bir de ne görelim, ne asansörü ne de rampası olmayan 30-35 yaşında O302 model bir otobüs. Akülü sandalye kullandığım için bu otobüse binmem imkansızdı tabii ki. Eve dönüp manuel sandalyeme geçtim ve beni almak için gelecekleri yere gittim. Üç kişi beni sandalyemle birlikte kaldırıp otobüse yerleştirdiler. Otele gelince yine üç kişi beni indirdiler otobüsten. Otel, dört ay önce yapılmış olmasına rağmen engelliler hiç düşünülmemişti. Gerek girişte gerekse içeride rampa yapmışlar ama var mı, var densin diye. 45-50 derece eğimli hepsi de. Orada da yardımla girebildik otele. Neyse yemek yendi, şarkılar söylendi. Sıra dönüşe geldi. Bir çıktık lobiye, otobüs yok. Aradılar şoförü ama adam ben gelmem dedi ve gelmedi. Neyseki Kepez Bel.nin VW Volt aracı varmış. Bizi güç bela araca bindirdiler ve eve geldik. Bu arada yemek sırasında yapılan vıcık vıcık duygu sömürüsü ve hamasi engelliler günü klişelerinden oluşan konuşmalara da değinmeden geçemeyeceğim.
Yani Dünya Engelliler Gününde bize engelli olduğumuzu çok güzel hatırlattılar. Bu inceliklerinden dolayı organizasyonda emeği geçen herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum şahsım adına...
Antalya Engelliler Korosu üyelerinden
Kaan OKLU
