Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Ailem evden gitmemi istiyor! Ne yapabilirim?

eylül hüzün

Yeni Üye
Üyelik
26 Eyl 2015
Konular
5
Mesajlar
20
Reaksiyonlar
0
%40 psikolojik engelliyim. (Yaygın gelişimsel bozukluk) Ailemle yaşıyorum. Barınabileceğim başka hiçbir yer yok. İşim, maaşım veya bir gelirim de yok. Evden selametle gitmemi istiyorlar. ''Selametle git.'' diyor annem. ''İyi de, gidecek biryerim yok, nerede barınayım bu kışın soğuğunda?'' diyorum. ''Git. Selametle git.'' diyor tekrar. Bunu yıllardır diyorlar. Yıllardır bende aynı cevabı veriyorum. Bu bir psikolojik baskı. Ne yapmalıyım? Aile ve sosyal hizmetler le mi görüşmeliyim? Başarılı insanları kıskanıyorum. Ben çok zeki ama başarısızım. Şimdi diyeceksiniz ki ''Hem çok zeki hem de başarısız, o nasıl oluyor? Tezat değil mi?'' Başarı konusu komplike bir konu.
 
Aile bakanlığına aynen bu yazdıklarını cimer üzerinden yaz. Gereğini yaparlar, yapmazlar orasını bilemem.
 
eylül hüzün

Herkes doğurmakla anne olamıyor maalesef bunu görüyoruz. Engelli maaşı için neden başvurmadınız?
 
İstorika
2-3 yıl önce başvurmuştum, görüştüğüm memur demek istemişti ki; Yaşadığınız evde maaş alan 3 kişi var, hanede yaşayan kişilerin maaşı, sizin engelli maaşı almanıza engel bir durum. Ne yazıkki yasa böyle, değişti mi bilmiyorum. Engelli maaşı almaya hakkım var, hak görüyorum kendimde.
 
Aynı durum bendede var paranoid şizofrenim beni sürekli kovuyorlar alıştım artık polis çağırın attırın diyorum
 
"Selametle Git" evlen demek olmasın sakın!!!

İşte zorronun değil de; zurnanın zırt dediği yere gelip biz de uçağı pistten çıkarttık demek ki;

Söylem % 40 engelliyim diye başlayınca elbette ki söylemi cinsiyet kimliğine dayalı olası bir dezavantajlı durumu akla getirmeyerek okuduk. Tek bir şey söyleyeceğim arkadaşımızın ihtiyaç duyduğu konu yani destek farklı bir alan dahilinde elbetteki var. Burada yanlış arkadaşımızın durumunda değil, belki; mecra ve söylemde. Unutmayın ki; psikolojik varlığınız bedensel varlığınızla uyum içerisinde değilse siz farklısınızdır bu bir hastalık değil; farklı bir dezavantajlı grup sosyal politika alanıdır.
 
eylül hüzün
Kardeşim bende ailemden ayrı yaşıyorum sizoaffektif ve OKB bozukluğum var rapor cikartmadim ve şuan çalışıyorum hergunum olsemde kurtulsam diye geciyo ailene önce iş bulmalarini biraz zaman vermelerini şöyle eminim yardımcı olacaklardır sonrası zaten tekte kalsan hayat bı şekilde devam ediyo dene biraz eğer yapamazsan eve tekrar dönersin mecburen alcaklar hoş ama dene yani 😄 bı zaman sonra alışırsin eminim yanlız kalmak biraz zor ama alisiyo insan zamanla.kolay gelsin sana umarım bi çıkış yolu bulursun saglicakla kal🖐️
 
İşe almıyorlar beni. Çok yere başvurdum. Engelliye ihtiyaçları var, yinede beni işe almıyorlar.
Hani deprem olur, insanın yaşadığı apartman başına yıkılır ya, işte aynı bu şekilde ülkem benim başıma yıkıldı...
Yalnız yaşama konusuna gelirsek, benim için huzurdur bile.
 
Yorumuma kızmışlar bende sildim, meydan sizindir.
 
Son düzenleme:
_SEP_
Cimer'den büyük bir ihtimalle "tebrik" alacaksınız. Şaka bir yana da bu konu çok saçma sapan bir hal almaya başladı. Arkadaşlar engellilerin sıkıntıları zaten engellilere yetiyor prosedürel olarak alınmış engellilikle yakın uzak alakası olmayan durumlar için düzenlenen engelli raporlarına dayanarak engelli olmakla alakası olmayan kişilerin ajitasyonlarından bıktık artık. Anasını satayım sıkıntıyı çeken biziz biz bu kadar ağlamıyoruz.
Bağımsız yaşamı konuşurken aileyi şikayet etmek nerden çıkmış. Bu konu başka bir konu anlamadan dinlemeden yazmayın başka yerlere. Bu konu engellilikle yakından uzaktan ilgili değil.
 
hiç-bir anne baba o kadar sene bakıp büyütüp evden kovmaz. buraya gayet güzel türkçe yle yazı yazabildiğinize göre sorun daha ziyade evden kovulduğunu söyleyen kişilerde diye düşünüyorum. engelli olmak geçerli bir sebep değil. biz de engelliyiz.
 
fatih_123

Nereden biliyorsun acaba annesinin babasının iyi olup olmadığını. Evden kovulan kişinin suçlu olduğunu nereden, nerenden analdın acaba çok merak ediyorum.
 
Madem transsın İzmir yada Eskişehir'e yerleş oralarda rahat edersin yada git testesteron hormonu vurul hayatına yeni bı baslangic yap dene aileni üzme hissetliklerin yüzünden bunlar hep hormonel bozukluktan eğer testesteron hormonu alırsan düzelir diye umuyorum zamanla tabi devlet bu konuda destekte veriyo diye biliyorum Allah şaşırtmasın demekten başka biseyaha gelmiyor aklıma.
 
ayrı eve çık,ikametinide al ve engelli maaşa başvur hakkın senin
 
Nasıl bi konu bu, hiç bi şey anlamadım.
Herkes farklı bi şey yazıyor.
Olayın sonu pembe diziye dönmez inş :)
 
bugünde annem bana defol git evden dedi.ama yapacak bişey yok
 
rosary..kimse kimsenin özel hayatını bilemez ve de karışamaz ama,bu tür lafları ne anne çocuğuna ne de çocuk annesine söyleyebilir...kim çocuğuna anne babasına kızmıyor ki aile müessesi bir çırpı da atılacak bir oluşum değil olmamalı!
 
Herkasin kendine göre haklı olduğuna inandığı degerler vardır.Bu degerler başka yerlerde yanlış olabilir.Ana baba yüreği evladı için git diyemez ne olursa olsun ama bilemiyoruz nasıl bir yangın var oralarda.Ateş düştüğü yeri yakar son dönemde aile bağları arasında uçurum olmakta oda MANEVİYATIN eksik olmasından kaynaklı..ne diyelim allah sonumuzu hayır etsin.Sanırım mor evler diye birşey vardı hala aktifse oraya başvurabiliriniz.Allah her iki taraf içinde sabırlar versin..https://www.morcati.org.tr/tr/
 
Breh81

Ankara'da yaşıyorum ve Ankara gayet iyi özetliyor nasıl bir ülkede yaşadığımı. Sanmıyorum yani istanbul, izmir gibi şehirlerin farklı olacağını. Ben hormonal açıdan gayet sağlıklı bir erkektim. Dövüşçüydüm. Günde 300 Şınav çekiyordum. Çocukluktan beri dövüş sporlarıyla uğraşıyordum. Hormonal bir sıkıntım yoktu. Transseksüellik bende bir adaptasyon olarak meydana geldi, ben böyle düşünüyorum. Bu bir adaptasyon. Çünkü hiç sevgilim olmuyordu. (kız sevgilim) bunun sonucunda psikolojim bozulmuş olabilir belki bilemiyorum. Sevgili demişken geçici bir sevgili istemedim hiç. Bizde el birkere tutulur ve hiç bırakılmaz...


Bir keresinde bir arkadaşımla tartışmıştım; Öğretmenler öğrencilerini dövmeli mi yoksa dövmemeli mi diye.
O arkadaşım inatla ''Tabikide dövmeli bence'' diyordu.
''Senin çocuğun olsa dövmezmisin? bir yaramazlık yaptığında? Matemetik vb öğrenmesi gerektiğinde dövmezmisin?''
''Sana büyüdüğünde, büyük bir iş adamı vs olduğunda belki de teşekkür edecek, iyi ki de dövmüşsün beni diyecek.'' diyordu.

Bense o bunları konuşurken bir tebessümle, birşey demeden, sadece susarak ona bakıyordum. ''Yazık.'' diyordum içimden.
''Cahil cesareti işte'' bu nasıl bir zihniyet diyordum içimden. Bunu anlatma sebebim, yazdıklarınızla bana onu hatırlatmanız.
Kusura bakmayın.
Psikiyatristler tarafından denenmiş şeyler bunlar. (testosteron yüklemesi)

Huyum kurusun daha yumuşak kelimelerle yazamıyorum. Soru sormuşum ve yorumunuzu yapmışsınız sonuçta, kırdıysam özür dilerim.
 
Üst Alt