3 seneden beri yürüyemiyorum.kas hastasıyım.bu 3 yıldan beri devletin verdiği hem 2022 hem bakıcı aylığını hiç itirazsız babama verdim halâ da alıyor.İnsan akülü sandalye kullanan çocuğunun evde rahat hareket etmesi için evi tekrar dizayn etmez mi ? 3 yıldan beri bunun 20 yi geçik kavgasını etmişsizdir ,çok fazla birşey istemiyorum kapının önündeki mermerleri al diyorum,lavaboya istediğim zaman gidebileyim diyorum,alafranga tuvalet zaten tam bir felaket.ne bir tutunacak demiri var ne de sağlam kapağı.50 kere diyorum yapmıyor.
Tuvalaetiim geldi diyorum ben seni hergün tuvalete götüremem diyip azarlıyor.çok fena ağlamaklı oluyorum.Sabahtan akşama kadar bir sandalye bir masa bir internet bunları bana yeterli görüyorlar.Kardeşlerim sürekli hakaret ediyor,su getiriver diyorum bunu dahi sorun edip tartışma yaşıyoruz,sonunda 'sakat' lafını yiyip kalıyorum.Bu kadar duygusuz ana bana olamaz.sırf bu hayattan kurtulmak için üniversite kazandım,onu da kendim okuyamadığım için kardeşim 1 sene benim yanımda kaldı.geçenlerde bana diyor ki,ben senin gibi sakata babam bana araba vaadetti diye yardım ettim diyor.aslında babam araba falan almıyacak kandırdığından .arkadaşlar kalbim durmak üzere.nefesim daralıyor sürekli.lütfen çözüm önerin.psikolojim çok bozuldu.Annem babamın eğitim düzeyi ilkokul.Başka insanların dolduruşlarına çok kolay geliyor.Özellikle kendi amcam beni hayatta hep hor görmüştür çocukluğumdan beri.sürekli beni babama kötülüyor,ben bunu babamın davranışlarından seziyorum.babamın bana karşı davranışlarından anlıyorum.babam ötv indiriminden yararlanıp araba aldı,şuraya gidelim diyorum azarlıyor.En çok korkum şu günlerde kalbim duracak korkusu.çok haksızlığa uğruyorum.nerede yaşadığımı söylemek istemiyorum ama istanbulda bir üniversitede okuyorum.üniversite hayatım da bitecek gibi ,ben çok fazla yaşayacağımı tahmin etmiyorum bu ortamda.
gerginlikle yazdım,kusurumu hor görün
arkadaşlar ben istanbul dışında yaşıyorum.bu sene üniversiteme de devam edemiyeceğim çünkü kardeşim yardım etmeyecek artık.ben ise tek başıma gidemezdim
Tuvalaetiim geldi diyorum ben seni hergün tuvalete götüremem diyip azarlıyor.çok fena ağlamaklı oluyorum.Sabahtan akşama kadar bir sandalye bir masa bir internet bunları bana yeterli görüyorlar.Kardeşlerim sürekli hakaret ediyor,su getiriver diyorum bunu dahi sorun edip tartışma yaşıyoruz,sonunda 'sakat' lafını yiyip kalıyorum.Bu kadar duygusuz ana bana olamaz.sırf bu hayattan kurtulmak için üniversite kazandım,onu da kendim okuyamadığım için kardeşim 1 sene benim yanımda kaldı.geçenlerde bana diyor ki,ben senin gibi sakata babam bana araba vaadetti diye yardım ettim diyor.aslında babam araba falan almıyacak kandırdığından .arkadaşlar kalbim durmak üzere.nefesim daralıyor sürekli.lütfen çözüm önerin.psikolojim çok bozuldu.Annem babamın eğitim düzeyi ilkokul.Başka insanların dolduruşlarına çok kolay geliyor.Özellikle kendi amcam beni hayatta hep hor görmüştür çocukluğumdan beri.sürekli beni babama kötülüyor,ben bunu babamın davranışlarından seziyorum.babamın bana karşı davranışlarından anlıyorum.babam ötv indiriminden yararlanıp araba aldı,şuraya gidelim diyorum azarlıyor.En çok korkum şu günlerde kalbim duracak korkusu.çok haksızlığa uğruyorum.nerede yaşadığımı söylemek istemiyorum ama istanbulda bir üniversitede okuyorum.üniversite hayatım da bitecek gibi ,ben çok fazla yaşayacağımı tahmin etmiyorum bu ortamda.
gerginlikle yazdım,kusurumu hor görün
arkadaşlar ben istanbul dışında yaşıyorum.bu sene üniversiteme de devam edemiyeceğim çünkü kardeşim yardım etmeyecek artık.ben ise tek başıma gidemezdim
