Alaycı bakışlara maruz kalıyorum. Nasıl idare edebilirim bu durumları?

Merhaba.Distoni problemim var.Boynum kendini ileri atıyor.Nadiren kasılma ve titremeler oluyor.Aslında başlıkta bahsettiğim duruma alışmış gibiyim ama hala yine de çok rahatsız ediyor.Hele hele üniversitede okuyan 21 yaşında biriyseniz.Bu durumda olmayan anlayamaz ama belki yaşıtım veya yakın yaşlarımda biri çıkar diye yazıyorum.Üniversite okuyorum ve dışarda zar zor gezebilmenin dışında o 45 kişilik sınıfta gün boyunca durmak, göz tacizlerine, alaycı bakışlara maruz kalmak gerçekten çok kötü bir şey.Bir şey de diyemiyorsun işte.Ne diyebilirsin ki?Herkese ayrı ayrı açıklama da yapamazsın şöyle şöyle durumum var diye.Siz nasıl idare ediyorsunuz bu durumları?

Allah yardımcınız olsun sizin yapacağınız bişey yok ilaç kullanmaktan başka oysa o alaycı bakışları atanların o kadar çok yapacağı şey varki .............

O şekilde bakanlar o sağlık problemlerinin kendilerine hiç bir zaman uğramayacağını düşünen (afedersiniz) mallar genelde.. Bir kere gözüne değer kafayı çevirirsin,ama yok... o bazıları sen gözden kaybolana kadar diker gözü bakaaaaaar bakaaaar.. Dönüp bişey diyecen oda olmuyor işte..

sakınleştırıcı suruplardan alıp çıkın o ınsanlara odaklanmanıza engel olur. boş ver bakan baksın.banada sandalyele gezerken marslı gıbı bakıyolar sankı ınsandan başka bışeye benzıyorumda. reflextende bakabırlıler ama tabı 1,2sanıye bakarsın ufuktan kaybolana kadar dıgıl..

Ne bakıyon lan tren mi geçiyor de bir daha bakamaz.ya da bakanlardan birinin ağzını burnunu kır herkesin içinde köpeğin olur hepsi.bunlara anlayacakları dilden konuşmak gerekir.

Valla kardeşim bir şey söyleyeyim ama kızma!

Kendinle dalga geçebiliyorsan bu durumu atlatırsın.Bizim işyerimizde kafası normal insanlara göre büyük bir arkadaşımız var.Koca kafalı deriz o da bize yamuk falan der.Yani bu birazda olduğun yerle yada oturup kalktığın arkadaşlarla alakalıdır.
Ha bana zararı oluyor mu diye soracak olursan?Bazen olur bazen olmaz!Koca alışveriş merkezinde sadece ben engelliyim yada ben görmedim hiç engelli.Adamların ne düşündükleri umrumda olmaz çoğu zaman.Ama bazende senin gibi düşünür meydana çıkmaya bile korkarım!

Çalışsan bir yerde,topluma girip çıksan inan bu düşünlerin değişeceğine eminim!

Bir de söyle bakın olaya.Siz kendinize nasıl bakıyorsunuz?İnsanlar kendi içlerinde kendi sorunlarıyla cebelleşiyorlar,çoğu zaman bizi görmüyorlar bile..Bizim hakkımızdaki düşüncemiz,dışardaki insanların düşüncelerinden daha önemlidir.Önce sizin kendi durumunuzu kabullenmeniz gerekiyor.Kendi başınıza yapamıyorsanız en yakın sağlık kuruluşundan yardım alabilirsiniz.

Değerli arkadaşım,

Bu tür gerilimleri çoğumuz yaşıyoruz-yaşadık, benim de üniversitedeyken herkes bana bakıyor gibi hissedip kendimi kötü hissettiğim zamanlar oldu çok.
Ama üniversite güzeldir, oradaki insanların toplumsal duyarlılıkları nispeten daha fazladır, bu yüzden, varsa alaycı bakışların çok fazla olmayacağını düşünüyor ve ümit ediyorum. Yani tüm bakışların "alaycı" olduğu yönündeki kabulünü biraz zayıflatmalısın.

Korkma! üzerine git, bu olumsuzlukları delip geç kafanda. Şunu bil ki sen yaşadığın hayatla bir başarı destanı yazıyorsun zaten, neleri aşıp gelmişsin, üniversite okuyorsun, başarıyorsun. Emek ve mücadelenle hayatını getirdiğin bu seviyede, bu olumsuz düşünceleri beyninin merkezine sokup kendini gereksiz yere daha fazla yorma. Busun sen, buyuz biz. Değiştiremediğimiz bir özelliğimiz varsa, demek ki değiştirmemiz gereken bir tutumumuz var.
Bu tutum, ne kadar faydalı-kolaylaştırıcı ve bize olumlu yönde hizmet edecek biçimde olursa, o kadar doğru bir tutumdur. Kafanda sorun ettiklerini yine kafanda küçült, küçültemiyorsan yüzleşip parçala yok et, yok edemiyorsan dalganı geç. Bir sorun varsa, o soruna yüzlerce yaklaşım biçimi var. Ama asla kendini kötü hissedip köşeye sıkıştırma.

Nasıl desem yakın arkadaşlarınla bu konunun makarasını yap mesela, bizzat sen kendin alay et, kafanda bunları aşmana yardımcı olabilir.

Yapacak dünya kadar işin olduğuna odaklan, başka şeylerle zihnini meşgul et ve bunlar için yor kendini, bunlar için kendini yorup güzel sonuçlar aldıkça, diğer kötümser düşünceler geri plana düşecektir zihninde.

Öyle alaycı bakış atanlara gözlerini kısarak ve hafif gülümseyerek bak, belki insanlık erdeminden biraz nasiplenip seninle yukarı çıkarlar.

Güzel şeyler yazmışsınız, teşekkürler.Benim elimden gelen tek şey var onuda bu ay içinde yapmaya başlıcam.Spor salonuna yazılıp ek besinlerle kendimi güçlendirmeyi planlıyorum.Belki hastalığım düzelmez ama psikolojik ve fizyolojik olarak daha güçlü hissedeceğimi düşünüyorum.En azından sabır edip en az 6 ay dayanabilirsem.

Çalışma konusunda da haklısınız, bu yaz sabır edip 3 ay çalışmayı umut ediyorum.

musty35;
Bazen gerçekten kafa göz dalasım gelmiyor değil.Belki planladıklarımı yapıp güçlendiğimde dayanamayıp birine dalabilirim.Onu da sonraya saklayayım dövmem tam olsun

hiç takmayın onlar kendılerıne gulsunler karaktersız ınsanlar ne olcakkı

bu dünyada herkes bir engelli adayı olduğunu bilmiyorlar bilseler öyle bakmazlar kimin ne olacağını kimse bilemez gün gelir ay gelir kim bilir başa neler gelir

bende 22 yaşındayım akülü motor sahibiyim biraz bu kendini aşmakla alakalı bir durum yalnız oldugum zaman takıyorum kulaklığı açıyorum son ses müziği kafa rahat
kendi çevren yada arkadaşlarım olunca yani değer verdiğim insanlardan böyle bir tepki almıyorum zaten milletinde nasıl baktığı ve nasıl düşündüğüyle ilgilenmiyorum zaten çünkü ben anormal biri değilim yani onlardan beyin olarak bir farkım yok Allah şükür üniversiteyi bu sene bitiriyorum ve bunu başaramayan birçok hatta benden daha aciz ve çaresiz engelsiz insanları tanıyorum....