annem daha 35 yaşındaydı .
midesinden rahatsızlandı. doktora götürdük .mikrop kaptı. 3 gece kaldı devlet hastanesinde. ihmaller zinciri... solunum durması koma..
5,5 ay özel hastanede yoğun bakımda...
yaşamaz dediler bilinci açılmaz acıldı
solunum makinasından kurtulamaz kurtuldu
eskisi gibi olmaz dediler
uğraştık elimizden ne geliyorsa yaptık ...
doktorlar her gördüklerinde şaşırdılar ama umut vermediler yürür demediler yürümez de diyemediler...
biz yine uğraştık masajlar egzersizler bitkiler caylar...
iyi gidiodu belki yürümesi zordu ama eskiden iyiydi... mutluydu
yine hastaneye yattı kontroller doktorlar inanmıo ama belki bi umut yine bi fizik tedavi yaptırsak diye düşünüoduk..
bir beyin cerrahı geldi baktı şaşırı bn makineye bağlı sanmıştım bu baya yaşıomuş... beynindeki hasar çok ciddi bir hasar nefes alması bile mucize...
ama bence yürüyebilir bu kadar olduysa başardıysanız bu kadarını...
EVET ilk defa bir doktor bize yürüyebilir demişti
nasıl sevindik hiç eksilmeyen umudumuz yeşermişti...
o bile sevinçliydi zor yaptırdığımız egzersizlerini kendi yapmak istiyordu ben yürüyeceğim diyordu...
Nöroloji bölümünde yatıyordu...nörologları da farketti bi değişiklik olduğunu daha iyi olduğunu fizik tedavi başlayabiliriz dediler...
sonra babam heyecenla gidiyor fizik tedavi bölümüyle konuşmak için...
tabi önce annemi güzelce yatağına yatırıor ...zaten odasında tek başına yatağında durabiliyordu...
O sırada başka bir refakatçı kadın elinde simitlerle içeri gir .tek kişillik odada kalıyordu ve yatak kapıyı görmüyordu...
Elindeki simitleri hiç düşünmeden yiyebilir mi yasak mı bu hasta yutar mı yutmaz mı diye düşünmeden kucağına bırakmış arkasına bakmadan cıkmış...
Babam bu sırada yoldan geri dönüyor neyse yemek saati geldi sonra giderim yemeğini veriyim 5 dk ya sadece 5 dk bile boş kalmadı...
Simit yemeye çalışırken boğuldu ... beyninde ağır hasar vardı tam beyin kumanda etmiyordu vücudu...
Işte o an
hastaneye çağrıldık okuldan acil
vardığımda noldu dedim annen simit takıldı boğazına... ölücek derken yaşadı kurtuldu ..ilk defa ileşeceş derken yitirdik.....
Inanamadım tabi...
Morgta görene kadar...ama 5.5 aylık yoğun bakım sürecindeki hali morgtakinden dah berbattı. O zaman hepsini atlattı ama simiti atlatamadı...
Nolur insanlar biraz daha düşünceli olsa...nolur herkes özellikle doktorlar işlerinin insan hayatına mal olabileceğini düşünerek daha özenli işleriniz yapsalar nolur insanlar biraz daha bilinçli olsa...
midesinden rahatsızlandı. doktora götürdük .mikrop kaptı. 3 gece kaldı devlet hastanesinde. ihmaller zinciri... solunum durması koma..
5,5 ay özel hastanede yoğun bakımda...
yaşamaz dediler bilinci açılmaz acıldı
solunum makinasından kurtulamaz kurtuldu
eskisi gibi olmaz dediler
uğraştık elimizden ne geliyorsa yaptık ...
doktorlar her gördüklerinde şaşırdılar ama umut vermediler yürür demediler yürümez de diyemediler...
biz yine uğraştık masajlar egzersizler bitkiler caylar...
iyi gidiodu belki yürümesi zordu ama eskiden iyiydi... mutluydu
yine hastaneye yattı kontroller doktorlar inanmıo ama belki bi umut yine bi fizik tedavi yaptırsak diye düşünüoduk..
bir beyin cerrahı geldi baktı şaşırı bn makineye bağlı sanmıştım bu baya yaşıomuş... beynindeki hasar çok ciddi bir hasar nefes alması bile mucize...
ama bence yürüyebilir bu kadar olduysa başardıysanız bu kadarını...
EVET ilk defa bir doktor bize yürüyebilir demişti
nasıl sevindik hiç eksilmeyen umudumuz yeşermişti...
o bile sevinçliydi zor yaptırdığımız egzersizlerini kendi yapmak istiyordu ben yürüyeceğim diyordu...
Nöroloji bölümünde yatıyordu...nörologları da farketti bi değişiklik olduğunu daha iyi olduğunu fizik tedavi başlayabiliriz dediler...
sonra babam heyecenla gidiyor fizik tedavi bölümüyle konuşmak için...
tabi önce annemi güzelce yatağına yatırıor ...zaten odasında tek başına yatağında durabiliyordu...
O sırada başka bir refakatçı kadın elinde simitlerle içeri gir .tek kişillik odada kalıyordu ve yatak kapıyı görmüyordu...
Elindeki simitleri hiç düşünmeden yiyebilir mi yasak mı bu hasta yutar mı yutmaz mı diye düşünmeden kucağına bırakmış arkasına bakmadan cıkmış...
Babam bu sırada yoldan geri dönüyor neyse yemek saati geldi sonra giderim yemeğini veriyim 5 dk ya sadece 5 dk bile boş kalmadı...
Simit yemeye çalışırken boğuldu ... beyninde ağır hasar vardı tam beyin kumanda etmiyordu vücudu...
Işte o an
hastaneye çağrıldık okuldan acil
vardığımda noldu dedim annen simit takıldı boğazına... ölücek derken yaşadı kurtuldu ..ilk defa ileşeceş derken yitirdik.....
Inanamadım tabi...
Morgta görene kadar...ama 5.5 aylık yoğun bakım sürecindeki hali morgtakinden dah berbattı. O zaman hepsini atlattı ama simiti atlatamadı...
Nolur insanlar biraz daha düşünceli olsa...nolur herkes özellikle doktorlar işlerinin insan hayatına mal olabileceğini düşünerek daha özenli işleriniz yapsalar nolur insanlar biraz daha bilinçli olsa...