[FONT=tahoma]Bugün bir ilham kaynağımı daha kaybettim.
Bu kaçıncı bilmiyorum. Tek bildiğim kaybetmek istemediğimdi. Ama yitirdim, onu kaybettim. Ben bir şey yapmadım aslında, tek yaptığım sevmekti; ama bitti…
Artık; “Yalnızlar Rıhtımı”ndayım…
Kendim takılıyorum, zaten adı üzerinde; yalnızlar rıhtımı…
Bir gemideyim, uçsuz bucaksız dediğimiz denizlerde aşk arayışına çıktım ve doğal olarak elim boş döndüm. Şaşırmamalıydım buna; ama şaşırdım, yetmedi, ağladım…
O denize yelken açmadan önce hiç düşünmediğimden belki de.. Aslında düşündüm, ama galiba sağlıklı düşünemediğimden oldu.
Gerçekten istemedim böyle olmasını ve doğal olarak bilemedim sonunu.
Güya ilham kaynağımdı, ilhamı gitti; ve harflerimi de götürdü eşliğinde…
İşte bu nedenle artık şiir yazmıyorum. Deneme vb şeyleri de.
Artık harflerim yok, sözlerim, lakin cümlelerimde.
Çünkü ilham kaynağım olacak kişi, götürdü hepsini beraberinde.
İşte bu da benim son açıklamamdı. Bu güne kadar bıkmadan, yılmadan yazmıştım ama bu bardağı taşıran son damlaydı. “Benim bir suçum yok” diyecek ilham kaynağım dediğim kişi bunu okurken. Tabii ki de yok; her şey benim kararımdı; sen sadece buna vesile oldun.
Dediğim gibi, artık Yalnızlar Rıhtımı’nda bulabilirsiniz beni.
Ama birkaç gün sonra gidiyorum, şu bulamayacağıma inandığım mutluluğu ve aşkı aramaya…
Bulamıyorsan niye gidiyorsun diye sormayın bana. Bu sadece gitmek için bir bahane..
Ben uçsuz bucaksız yollara çıkarken, siz beni mutluluğu aramaya gitti zannedin olur mu?
Ve hep yaptığınız gibi bir daha hiç arayıp sormayın, fark etmeyin yokluğumu.
Bugüne kadar benimle olanları da bırakıyorum arkamda. İster hain değin, ister başka bir şey. Çokta umrumdu..
Mutluluk arayışına çıkmadan önce, bugüne kadar bana yazdıranlar da çok yaşasın.
Sayelerinde bırakıyorum yazmayı, atıyorum kalemimi, yırtıyorum kağıtları, açmıyorum defterimi.
Bugüne kadar yazdığım bütün şiirleri, sözleri, cümleleri kusuyorum bu denize hepsini.
Haydi, sağlıcakla kalın.
Artık yazmıyorum; harflerime iyi bakın…
[/FONT][FONT=tahoma]ECE YURTBAHAR.[/FONT][FONT=tahoma][/FONT]
Bu kaçıncı bilmiyorum. Tek bildiğim kaybetmek istemediğimdi. Ama yitirdim, onu kaybettim. Ben bir şey yapmadım aslında, tek yaptığım sevmekti; ama bitti…
Artık; “Yalnızlar Rıhtımı”ndayım…
Kendim takılıyorum, zaten adı üzerinde; yalnızlar rıhtımı…
Bir gemideyim, uçsuz bucaksız dediğimiz denizlerde aşk arayışına çıktım ve doğal olarak elim boş döndüm. Şaşırmamalıydım buna; ama şaşırdım, yetmedi, ağladım…
O denize yelken açmadan önce hiç düşünmediğimden belki de.. Aslında düşündüm, ama galiba sağlıklı düşünemediğimden oldu.
Gerçekten istemedim böyle olmasını ve doğal olarak bilemedim sonunu.
Güya ilham kaynağımdı, ilhamı gitti; ve harflerimi de götürdü eşliğinde…
İşte bu nedenle artık şiir yazmıyorum. Deneme vb şeyleri de.
Artık harflerim yok, sözlerim, lakin cümlelerimde.
Çünkü ilham kaynağım olacak kişi, götürdü hepsini beraberinde.
İşte bu da benim son açıklamamdı. Bu güne kadar bıkmadan, yılmadan yazmıştım ama bu bardağı taşıran son damlaydı. “Benim bir suçum yok” diyecek ilham kaynağım dediğim kişi bunu okurken. Tabii ki de yok; her şey benim kararımdı; sen sadece buna vesile oldun.
Dediğim gibi, artık Yalnızlar Rıhtımı’nda bulabilirsiniz beni.
Ama birkaç gün sonra gidiyorum, şu bulamayacağıma inandığım mutluluğu ve aşkı aramaya…
Bulamıyorsan niye gidiyorsun diye sormayın bana. Bu sadece gitmek için bir bahane..
Ben uçsuz bucaksız yollara çıkarken, siz beni mutluluğu aramaya gitti zannedin olur mu?
Ve hep yaptığınız gibi bir daha hiç arayıp sormayın, fark etmeyin yokluğumu.
Bugüne kadar benimle olanları da bırakıyorum arkamda. İster hain değin, ister başka bir şey. Çokta umrumdu..
Mutluluk arayışına çıkmadan önce, bugüne kadar bana yazdıranlar da çok yaşasın.
Sayelerinde bırakıyorum yazmayı, atıyorum kalemimi, yırtıyorum kağıtları, açmıyorum defterimi.
Bugüne kadar yazdığım bütün şiirleri, sözleri, cümleleri kusuyorum bu denize hepsini.
Haydi, sağlıcakla kalın.
Artık yazmıyorum; harflerime iyi bakın…
[/FONT][FONT=tahoma]ECE YURTBAHAR.[/FONT][FONT=tahoma][/FONT]
