Aşk, sevgi, evlilik, bir de engellilik...

herkeze selamlar

forumda paylaşılan yaşanmışlıklar.hepimiz için çok güzel bir terapi bence.
enazından ilişkilerimizdeki,benzer sorunlarla hem kendimizi hemde başımıza neyin geldiğini anlama konusunda bize çok değerli bilgiler vermekle birlikte, bizzat iliklerine kadar bu sorunları birebir yaşayanlardan gelmesi çok eğitici bence.

tabi bu anlatılan yaşanmışlıklardan çıkarıcağımız sonuçlar kendimizi bağlar
hani derler ya insan yaptıklarından çok yapamadıklarına ağlar.

Dört sene önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık.oya ablası ile birlikte babadan kalma evlerinde oturuyorlardı hikayelerine gelince 24 sene önce babalarını 8 sene öncede annelerini uzun süren bir felçlik ten sonra kaybetmiş sırt sırta hayatın bütün sorunlarıyla mücadele etmiş iki kızkardeştiler
oya bir fabrikada çalışan bir kız ablasıysa hiç hayatında çlışmamış babadan ve anneden yetim maaşıyla yaşayan biri ve oyanında geliriyle de birlikte kavrululup gitmişler

işte ben dünyalarına girince olayın dıştan bakıldığı gibi olmadığını anladım
abla rusal açıdan iyice rahatsız ve kardeşine aşırı bağlanmış ve onuda asla bırakmamaya karar vermiş biri olduğunu anladım.anladım ama bunu anlarken bende oya gerçek sevgiyle bağlandım oda bağlandı işte sorun bundan sonra içinden çıkılamaz bir hal aldı
oysa ben daha baştan ablasıyla birlikte yaşamayı kabul ettim çünkü gerçekten oya onu bırakamazdı kendi başına yaşaması zor rusal sorunları ileri derece de idi
bu tabiki zor bir durumdu ama oya bunu bana baştan söylemişti bende bunu anlayışla karşıladım grçekten sevdiğim için de kabul ettim zamanla ablasını da sevdim ve yürütebileceğimize inandım hala da inanıyorum.
ama gelgelelim başlarda gelmeyi kabul eden abla ben yokum diyor ne desek ikna olmuyor ne diler döktük olmadı.

tamam sen evinde kal dedik yapamam.... neyse yabu olay ayrıntılarıyla anlatılamayacak bir durum en kestirme ve en gerçekçi özet şu ;
gel dedik olmadı evinde kal dedik olmadı hatta ona birini bile bulduk psikolojik rahatsızlıklarıyla o kişiyi bile bunalttı ve kaçırdı aslında iyi bir insan demekki elinde değil ama durmadan kardeşini suçlayıp duruyor bütün geçmişin hesabını bile ona soruyor kavga ediyor kardeşini evden kovuyor sinirlendiğinde herşeyi yapıyor bu arada nişanlandık birkaç ay içinde evlenmeyi planlıyorduk ama evlilik yaklaştıkça abla çıldıracak duruma geldi
sanki ne yapıp bu birlikteliği yıkmak ister gibi kardeşine yapılabilecek her türlü kötülüğü yapıyor tabi sinirlendiğinde.ya bizde çok seviyoruz kopamıyoruz büyük bir sevgi var aramızda kimler araya girmiyo ama nafile
evlenmeyin demiyor ama evlenmemiz için elinden ne gelirse yapıyor dedim ya psikolojisi bozuk sudan sebeplerle kavga çıkarıp kardeşine saldırıyor şiddet bile kız bazen arkadaşları da kalıyor ya onu da çok seviyor.bunları ondan kopamadığı için yapıyor ama ne onun ne benim dayanacak gücümüz kalmadı ne yapsak olmuyor ne yapacağımızı şaşırdık yavaş yavaş birbirimize yüklenmeye başladık zaten engelimde ayrı bir dert katıyo başlıyorum;acaba onumu bahane ediyo bunumu bahane edyo*gibi saçmalıklara oda ayrı bir dert ama gerçekten beni seviyor kuşkum bile yok ama yaşananlar bilirsiniz işte bazen kırıcı oluyorum oya da artık bir ablasıyla birde benle ne yapacağını şaşırıyor .
bilirsiniz bu durumları bizde bazen olmayan sorunlar katıyoruz ilişkimize (lafım ortaya alan alır keh. keh keh) yalanmı yapıyoruz bunu dürüst olalım ona buna psikolog olurken bazen kendimiz tam bir nevrotik olyoruz özür dilerim biraz işi şakaya vuruyorum ama acı çekiyorum inanın.
içinden çıkılmaz bıraksan olmaz birbirimizi gerçekten ama gerçekten seviyoruz evlenip bir yuva kurmak istiyoruz olmuyor aşağı tükürsen sakal yuk.................... ne yapacağımızı şaşırdık.

birbirine bağlanmış iki insan yapılabilecek herşeyi yapmış ama bir sonuca bağlanamayan bir durum bitirmek için ve onun da benimde binlerce sebebimiz var ve en mantıklı yol bunu bitirmek
ama mantığın bittiği noktada başlayan o şey bizdede başlıyor
BİRBİRİMİZİ SEVİYORUZ ve bitirmek istemiyoruz.

hadi bakalım hayat,mantık,felsefe,insan bilimleri,psikoloji,sosyoloji bul buna bir çare...
vaktinizi aldım ama her zerresiyle yaşanan bir yaşanmışlığı paylaşmak istedim

Mantık ile duygular kimi kez aynı anda işlemiyor... Haklısın. Gerçekten zor bir durum... Ama yine dışardan ne denilirse denilsin bu konuda en doğru kararı sen vereceksin. Çünkü, dışardan gazel okumak kolaydır.

Aranızdaki sorun Oya'nın ablasından kaynaklanıyorsa ( ki öyle) önce sorunun temelindeki nedeni bulmak gerekiyor bence... Bu kişinin nasıl bir psikolojik sorunu var? Psikolojik destek alması ya da tedavi olması gerekiyor olabilir. Ama psikiyatrik tedaviler çok pahalı... Buna olanağınız var mı bilmiyorum. Bir sosyal güvenceleri varsa oradan faydalanabilirler...

İkincisi, bir insan yaşamını ve geleceğini kurarken önce kendinin ne istediğinden yola çıkmalı... Ben nasıl bir yaşam istiyorum? Ben nasıl bir birliktelik istiyorum? Evet, düşünceleriniz gerçekle uyuşmayabilir. Öyleyse, gerçeğe bakarak karar vermeli... Ben içinde bulunduğum koşulları ya da kişiyi kabul edebilecek miyim? Neyi kabul edebilirim? Neyi etmeyebilirim? Yani, insan önce kendini tanımalı...

İşte bu aşamada sen ve Oya gerçekten ne istediğinizi biliyor musunuz? Eğer, biliyorsanız, öyleyse, bu yaşam benim diyerek önce kendi yaşamınız hakkında kararları siz vermelisiniz.

Sevmek, herşeyi onaylamak değildir. İnsan, bir kişiyi sevebilir. Ama ondaki bazı özellikleri onaylamaz. Herşeyi koşulsuzca kabul etmek sevmek değildir. Bu aşamada neyi kabul edebilirim/etmeyebilirim ayrımı çok önemlidir. Bu konudaki ayrımı siz bulacaksınız.

İnsan, kimileyin elindekilerin değerini yakınındayken bilemez. Onun değerini kaybedince anlar. İşte ayrılık ya da uzaklaşma tüm bunları sorgulamamıza yol açar. Eğer, ben seviyorsam, sevdiğim için özveride bulunurum. Ama bu özveri, benim mutsuz olmaya sürüklüyorsa, kendi yaşamımı kendi doğrularımla kurardım.

Yani, bu ilişkide yalnız seninle iş bitmiyor. Oya'nın seçimleri de çok önemli... O ne istiyor? Kendi yaşamını kendi belirleyemiyor mu? Neden ablasını bırakıp gidemiyor? Ablasının psikolojik sorunları varsa, bu çözümlenecek bir sorundur. İnsan yaşamında hayır diyebilmeli... Bir başkası için yaşamını hiçe saymamalı... Sevmek, koşulsuzca kendini adamak değildir.

monalisa ilgilendiğin için teşekkürler
aslında oya da bir tedavi yolunu düşünüyor ama ikna edemiyor böylesi insanlar öyle zorki
iyi olduğu anda dünyanın en iyi insanı ama sinirlendiği an tanınmaz oluyor kısacası rahatsız.üzerine gittiğiniz anda geri durmuyor daha saldırıyor alttan aldığınızda üstünüze çıkıyor birazda şu var bizde onun sorularıyla uğraşmaktan bazen birbirimizi kırıyoruz o da bundan cesaret alıp belki bu ilişkiyi yıkarım umuduna giriyor yıkamayıncada alt üst oluyor ve biz bu kısır döngüyü evlilik yaklaştıkça daha da şiddetlenerek yaşıyoruz
tek umudumuz da eğer bu arada evlenirsek artık umudu kalmayacak ya bizle yaşayacak ya evinde kalacak yada hayırlı bir kısmet çıkarsa oda evlenecek

oyanın onu bırakamayışı biraz da normal onun düşüncesi de şu; gençliğimizden beri (oya 34 ablası 38 yaşta) anasız babasız hayatın bütün belalarıyla mücadele ettik. gün
geldi o benim için bazı evlilik tekliflerini çevirdi çünkü iki kız olduğumuz için seçtiğimiz insanlar kardeşime bir yanlışı olur kaygısıyla birbirleri için açıkçası pek evliliği düşünmemişler ama ben çıkınca işler değişmiş aslında ablası da beni çok seviyor ama
onu kaybetmeyi gözüne alamıyor saf ta bir insan dışardan dedikoducular da korkutuyor
!alır kardeşini seni istemez 'bir daha senin kapını açmazlar gibi şeylerle hemde bunu yapanlar bu güne kadar onlara sahip çıkmayan akrabaları onların niyeti belli ikisi öylece yaşayıp ölsünler aman bize bulaşmasınlar mantığıyla ama biz senin iyiliğini düşünüyoruz yalanıyla kızı da dolduruyorlar falan filan bilirsiniz bu olayları oyanın da bana dediği şu;
ben istiyorumki iyilikle evliliğime razı olsun yani böyle kavga dövüş zorla olmasın sonuç ta annemin babamın tek yadigarı hayatta ondan başka kimsem yok. işte bir sen varsın diyor.inan yanlız bunalıma kendini terkedilmiş hissedip bi zarar verebilir korkuyorum sonuç da da ablam onu seviyorum ama akrabalarımdan biri desteklese arkamda destek olabilecek biri olsa arkamı dönüp bakmam bile çünkü seni de çok seviyorum diyor daha ben ne diyeyim? bencede tekbaşına yaşayacak gibi değil mutsuz umutsuz geçmişine mi yansın onu terk edenlere mi yansın gerçekten kardeşinin desteğiyle yaşayan bir insan
işte bizim de tek umudumuz onada hayırlı birini bulmak veya bulmasına yardım etmek
bütün akrabaları bana karşı zaten bir tanesi destek çıksa hiçbir sorunumuz olmaz ama işte hayatın acı gerçekleri. bana karşılar derken aslında onlar kardeşin evlilik yapmasına karşılar. oya bütün sülalesini karşısına aldı ama onu zayıf yrinden vuruyorlar ablasını kullanıyorlar (sanki brezilya dizileri gibi. inanın bazen gülesim geliyor ama şu an yaşadığım bu)allahtan umut kesilmez diyorum inşallah bir yolunu bulacağız
çevremizdekiler yani durumu bilenler kimi olmaz diyo kimi imkansız bir durum diyo herkez bişey söylüyo kötülüğüne de değil insanlar evlenip yuvamızı kurmamızı istiyorlar ama işin içinde neler var .
benim biraz da amacı insanlara bir örnekte olsun böyle iki kız başına kalanlarla evlenecekler iyice kapılmadan iyice düşünsünler gerçi böyle bir kader başka yoktur herhalde ama en azından bir örnektir umut etmeye devam hayat ta bir umut değilmi zaten

Bence abla çok pof poflanmış ve hayatın gerçeklerinden kendini soyutlamış dünya onun etrafında dönmüyor kardeşininde mutlu olmak hakkı her kezin dünyası kendi etrafında döner kardeşinin dünyasınıda kendine çevirmesi büyük bir bencillik ben 3 yaşımda polio geçirdim engelliyim ve kardeşlerimin en büyüğü benim 3 kardeşimde evlendi benden bir yaş küçük olan kız kardeşim evlenirken cahil aile büyükleri kendi çaplarında üzüldüler ben bunu anladığım anda kardeşimden ayrıldığım için bile üzüntümü belli etmedim uzun lafın kısası bizimde babamız çok erken yaşta vefat etti ve annem 33 yaşında dul kaldı ben 16 yaşımda olmama rağmen bu konularda her zaman evin resmen bir reyisi gibi fikirlerim alındı özellikle en küçük kız kardeşim evlenirken annem benden değil ablasından isteyin onu dedi ben evlenmedim yada yalnız kalacağım diye onlarıda buna ortak etme hakkını hiç bir zaman kendimde görmedim hem siz evlenirseniz azalmış olan aile bireyleri çoğalacak sizin çocuklarınız o ablayada neşe kaynağı olacaktır neden içinde bulunduğu yalnızlığı parçalamak yerine kardeşinide o çembere çekiyor anlamak zor 3 kardeşim evlendi 3 kardeşim vardı evlendiler eşleride birer kardeş oldu etti 6 kardeş bunların her birinin 2 çocuğu var 6 tanede yiğenim oldu her biri ile ayrı ayrı anılar her gün başka bir sevinç yaşıyorum ve kardeşlerime asla engelli pskolojisi yapmadım onlarda hiç bir zaman beni engelli olarak görmediler şu anda genel anlamda tek başına yalnız yaşıyorum ama onların mutluluğuna uzakdan baktığımda çok mutlu oluyorum 2 yiğenimi ailevi özel sorunlarından dolayı belli zamana kadarda ben baktım onlarda annelik duygusunu yaşadım inanılmaz bir sevgi ile bağlandık hep omzumda uyuttuğumdan olsa gerek şu anda biri 2. sınıfda biri 1. sınıfda ama sarıldıklarında gene boynumu kokluyorlar birinin halası diğerinin teyzesiyim onlarla gezmek onları sinemaya götürmek onlarla baş başa zaman geçirmek beni dinlendiriyor şahsen ama son zamanlarda aileye en son katılan 8 aylık ilayda sanırım kısa sürelide olsa papuçları dama attırdıı ilaydanın ve doğduklarından itibaren gece gündüz baktığım 3 ay anılın 9 ayda sevgili azranın resimlerini paylaşıyorum hayat aile oldukca çoğaldıkca güzel derim başkada bir şey demem 6 yiğenim var dilerim 6 daha olur 3 kardeşim var keşke 3 daha olsaydı aile olmak çok güzel ona bunları anlatın ve lütfen mümkünse tanışmak isterim bana burdan yada özelden mj gönderebilirsin ama aranızdaki gerçek sevgi ise sakın ama sakın ayrılmayın.....

saygılarımla

vahide çakır


not: özürdilerim resimleri ekleyemedim nedense

vahide hanım sizden alıntı yaparak( Bence abla çok pof poflanmış ve hayatın gerçeklerinden kendini soyutlamış dünya onun etrafında dönmüyor kardeşininde mutlu olmak hakkı her kezin dünyası kendi etrafında döner kardeşinin dünyasınıda kendine çevirmesi büyük bir bencillik)bu bölümü sizden aldım sanki ablanın rontgenini çekmişçesine tıpatıp tarif etmişsiniz ama biraz daha ileri derecede rahatsız sinirlendiği anda tam mantıksızlaşıyor.
vaveyla arkadaşım valla benim çevrem biran önce evlenmemizi bekliyor destekliyorlar ama yüzlerinde de şu ifade; nasıl bu kadar sabırlı olabiliyorsun? der gibiler
ama inanın bütün sabrımın sebebi oya gerçekten mükemmel biri onu tanısanız bana hak verirsiniz.hani titanik filmindeki duruma benziyor bir kere karıştım bu olaya böyle mükemmel bir insanın ablası yüzünden bütün hayatını mahfetmesine seyirci kalamıyorum dedim ya karıştım bikere onu yarıyol da bırakıp kaçıp gitmek istemiyorum onu gerçekten seviyorum
umutacar arkadaşım
1. Oya nın ablasını bir psikiyatri yardımıyla tedavi ettirmeyi denerdim. (OLMUYORSA)
2. oya nın seçim yapmasını isterdim çünkü bir noktadan sonra herkes kendisi için yaşar
demişsin doğru ama ablasını psikiyatrye ikna edemiyorbir de bir insanı böyle bişeyede zorluyamıyorsun (hadi hemen götürelim iyileş bizde hemen evlenelim de ,olmuyor)
umutacar arkadaşım onun rahatsız olduğunun biz farkındayız ama bu onu öyle görmüyor
aslında onun kişiliğiyle ilgili biraz bilgi vermem gerekirse abla aslında kardeşiyle büyük bir çatışma yaşıyor çünkü bu konuda biraz detay vermezsem ablanın psikolojisini anlaşılamaz.
aslında benle değil kardeşiyle bir sorunu var ve bayağıda gerçekçi temellere dayanıyor
yıllar önce ablayı istemeye gelenler olmuş aksilik bir çoğu da bir kaç gelip gitmeden sonra oya ya yönelmişler (oya güzel ve karakterli birkız asla ondan kaynaklanan bişey değil öyle kötü biri olsa 17 senedir çalıştığı fabrikada birinine bile bakmamış bir kız istese istediğiyle evlenebilecek karekterli biri)neyse bu gelen karaktersizler diyeyim böyleleri bunu hakediyor bir çok kez böyle talihsizlikler ablayı bayağı depresyonlara sokmuş.hatta bir tanesi aylarca gidip geldikten sonra (tabii hep aile ortamı zaten onlar da öyle başbaşa gezip tozma yok mütavazi bir aile.)işte bitanesi tam nişan olanacak derken sen çek ablayı ablada onu sevmiş üstelik demiş ki ya nasıl desem ben esas kardeşini sevdim onla gizlice benim aramı yaparmısın işte herkeze ibret böyle şerefsizler var bu dünyada utanmadan da bunu teklif etmiş yıkımı bir düşünün ablası bunları anlatığında şok olmuştum şunu da ekledi kardeşimden en ufak bir şüphem yok asla. ama insanlar çiğ süt emmiş bu son olay beni iyice yıktı o yüzden de kardeşimin hiç suçu olmasada içim de ona karşı bir öfke var dedi.yani isanın psikolojisi boşyere bozulmuyor malesef o psikoloji bozuluncada bunun intikamını birinden almaya çalışıyor
oda bizim ilişkimize sıçrıyor,sıçrıyor da nedemek baştan aşağı sırılsıklamız işte
oya ablasını delice seviyor aslında ablası da onu seviyor ama hastalıklı bir sevgiyle
tabi bende bu arada uzman psikolog kıvamına geldim yakında hasta kabulüne başlıyacağım tabi önce ben güzel bir tedavi olduktan sonra. şaka gülerim ağlanacak halime derler ya..
ya işte insan sevince ne durumlara giriyor olaylar insanı öyle noktalara sürüklüyorki
bazen ne olup bittiğini sonradan anlıyorsun tam anladığın da da karşın daki insana iyice bağlanmış buluyorsun kendini
birde bunun üstüne bir tanıdığımızla görüştürdük istedikki onunda bir yuvası olsun hayatını paylaşıp seveceği biri olsun tabi kimseyi kimseye zorla sevdiremezsin adam bunla çıktı gezdiler konuştular bayağı bir zaman ve çok deyişti çok mutlu neşeli kendine bakan bir insan oldu işte biraz saf biraz tecrübesiz biri olduğu için adamı öyle bir göklere çıkardıki o adam da sapıttı adam bizi takmamaya başladı kızın beynini yıkayıp bize düşman etmeye başladı abla onu gerçekten severken adam resmen ablanın evine maaşına göz dikti
oyanın niyeti ablasının gerçekten seven taşıyan biriyle evlenmesi ve hakkımdan geçer veririm evi üzerine diye düşünürken adam şeytan çıktı özetle adamın niyeti kendininde biraz parası var bu evide sattırıp kendine ev almak ve resmi nikahta yapmamak yani beraber oturup bigün sıkıldığında da tekmeyi vurmak resmen belli etti bunu resmi nikah yapmam diyor bizde bunu anladık ve diş gösterdik adam da niyetini anladığımızı anlayınca baktıki olayacak hemen ablayla bitirdi ve öyle bitirdiki ona !bak ben isterdim ama bizim evlenmemizi istemiyor seninkiler o yüzden ben çekip gidiyorum demezmi...
ayıkla pirincin taşını neyse ya sizi de fazla sıkmayayım
uğraşıyoruz işte inşallah aşacağız bunları

Biricim, böyle bir kader olmaz olur mu, var... hem de beterin beterleri var.. Sadece bu kadar ipucu vereyim.

Açıkcası bunca yaşanmışlıktan sonra ben ablaya hak veriyorum. Kendini kardeşine bağlaması (zaman zaman da ona kızması ) son derece doğal.

Ablasının ciddi bir psikolojik destek alması lazım. Ona bu konuda yardımcı olun. iyi bir eş bulmasını bizde çok isteriz ama bu durumdaki kimsesiz kişilerin duygularını istismar edenler/edecekler çooook...
"iyi bir eş" bulmak psikoloğa götürmekten kat kat daha zor.

Benim daha etkili bir önerim var. Ablaya "iyi bir iş" bulmaya çalışın ! Ablanın sevdiği bir işi olsaydı psikolojisi daha düzgün olurdu. Çünkü tutunacak ikinci bir dalı, geleceğe dair ümitleri olurdu.

Şu durumda tutunacak tek dalı kardeşi ve haklı olarakta onu kaptırmaya hiç niyeti yok. umutacar kardeşimizin önerdiği "ya ablanı seç ya beni" tutumu şu anda yapabileceğin en yanlış hareket olur. Kesinlikle öyle acımasızca bir seçime zorlama... Orta büyüklükte bir ülkenin prensi dahi olsan eminim ablasını bırakıpta seni seçmeyecektir..

Öte yandan; kendileride türlü sıkıntılara katlandıkları için Oya hanım, seni çok iyi anlayacak, iyi günde kötü günde yanında olabileceğini umduğum bir kadere sahip.

Aslına bakarsan sen çok da şanslısın Bu gibi kadere sahip insanlar evlenince eşlerine çok değer verirler. Kesinlikle olaya yapıcı olarak yaklaş ve pes etme. Üçünüz için de inşallah hakkınızda hayırlısı olur.

Size tavsiyem sakın vazgeçmeyin madem birbirinizi seviyorsunuz.Abla yüzünden vazgeçmeyin o eminim kardeşi için bu evliliğin olmasını içten içe çok istiyordur.Çevrenin etkisiyle bu tür tutarsızlıklar yapıyor olabilir.Siz evlenin gitsin herşey yoluna girecektir.Şimdiden mutluluklar dilerim.

arkadaşım işn zor gbi grünüyo brbrnizi seviyorsanız vazgeçmeyin ikna etmeye uğrşın çeşitli yolları deneyin damardan girip anladığı dilden konuşmya çlışınki yapıyrsunuzda zaten sabırlı olur ve samimiyetle dua edip rabbimize sığının o olmazları oldurur sizede bi çıkış yolu gösterecektr inş rabbim yardımcınız olsun

Sabır ve sevgiyi aynı doğrultuda düşünün.Sabrınız arttıkça sevginiz de artacak, sabrınız azaldıkça sevginiz de azalacak.Ya da tam tersi.Sevginiz arttıkça sabrınız artacak, sevginiz azaldıkça sabrınız da azalacak.

Sonsuz bir kararlılıkla sabır ve sevgiyi sıkı tutarsan engelleri aşarsın gibime geliyor.Allah u Teala yardımcın olsun.

abii ben 17 yasımdayım ve özellikle karsı cins olara karamsarım ne yapabilirim