Atila Öztel

Benden / senden...

Ben/senden



Ne kadar çok şey
İstesem,
Bir o kadar yakamda
Kalıyor,
İstiklalde
Tiner kokulu
Kasımpatılar�
ben senden
ne çok şey
istesem,
yoksul kalacağımızdan
korkuyorum,
insana dair ne varsa
soyunuyorum
çırılçıplak
yüzüne ağlıyorum...
ben senden
ne çok şey istesem
bütün renkleri
bütün ezgileri
farklılıkları
çağıran ve çağrıştıran
bütün sesleri seviyorum...
ben senden
ne vakit
bir şey istesem
yenileniyorum....

Aşk benim

aşk benim
okyanuslara koy
delişmen bir serseri

bir ıslık
bir türkü
dost söylemli
dağ başları
o benim

bir avucumda ölüm
bir avucumda
çocuk sevinci
yalınayak
koşan benim

Bahar/Bahçe/Aşk


geçmedi benden
halen bahar
dal dal gövdem
yaprak yaprak kollarım...
seninle biliyorum vaktimi
her yanım çiçek
heryanım bahçe
her yanım sen
seviyorum aşkı...

Bahçe/bulutları ısıran çocuk/4


sendin
bulutları ısıran çocuk
ağzı meneviş kokusu...
bilirim uçarı bir hazana
düşmüş sessizliğini...
çok değil daha dün gibi
saçları taranmış bir özlemle
hangi dağın eteğini kuşanmıştın...
ben ki bir başka çocuktum
dilimi ısıran bir aşkla boyamıştım tenimi
kırılgan zamanlara küstüm
ve ayrılıklara düşman...
yakın eden bütün uzaklıklara
seni anlatıyordum durmadan
durmadan bir bahçeyle sevişiyordum...

gecenin hüznü...




ağu süzüyor
gözlerim bu gece,
senden yana sarhoşum
benden yana ayık..
bildiklerim senin
bilmediklerim benim...
üstelik
bahar da değil
yanı başım,
ne de kışa özeniyor...
gece hüzün
külliyen hüzün....
ateş tokuşturuyor
dizlerim,
bir mektuba
tutsak yaşıyor
hayat belirtilerim....
gece hüzün...
külliyen hüzün....[FONT=Tahoma]


[/FONT]

Bizi Öpsün Bu Şehir
seni ay tutsun
geceleri
bilinmez bir mekanın
içinde soluksuz bıraksın,
beni doğursun
başka bir ana
sana kurban etsin,
bizi öpsün bu şehir
ikimize mezar olsun...