Ben de yaklaşık 3 yıl önce evlendim. Annem ağır hastaydı, 2 baston ile yürürdü. Ben evlendikten 3-4 ay sonra da diyaliz hastası oldu. Anneme biri baksın diye evlendim, tam beklediğim gibi de olmadı maalesef ama evlenmem yine de iyi oldu.
Annem 6-7 ay önce vefat etti. Babam yaşlı ama çok şükür sağlıklı. Karakter olarak babamı sevmiyorum, mesela babama kredi çekeyim, sen vefat etsen de ben bu evde 6 yıl kalmaya devam edeyim dedim, kabul etmedi.
Biz de 9 kardeşiz, herkesin evi var ve benim yok. Ayrılmaya karar verdim, bu gün kiralık ev tuttum, daha taşınacağım.
Demem o ki bu işler önceden konuşulmalı. Ortada hiçbir konuşma yokken Anneme, Babama ben baktım diyip evi sahiplenmek doğru değil. Annem için elimden gelenini yaptım, bunu Annem için yaptım. Son altı ayı anlatmam için kitap yazmam lazım. Kısacası her gün doktorlarda, acillerdeydik. 6 erkek kardeşimin (abi hepsi) bir şey yapmaması çok zoruma gidiyordu. Fakat iyilik yapıyordum, denize atmam lazımdı. Öyle de yaptım, hiç bahsini etmedim.
Ev babamın, isterse satar isterse de direkt birine verir, hiçbir şey demem. O ve vicdanına kalmış, ahlaken hiçbir söz hakkım yoktur diye inanırım. Mal sahibi malında yüzde yüz söz sahibidir diye inanırım.
Sizde 6 kardeşin itirazı yok, sadece birinin itirazı var. Siz ise maalesef tüm kardeşleriniz için boş vs diye sözler etmişsiniz. Hukuken emin değilim ama itiraz etmeyenler paylarını verseler sorun kalmayacak sanırım. Tekrar diyeyim emin değilim yani.
Para şirindir, insan zengin de olsa gözü hakkında kalır. Kabul etmeyen kardeşinize de saygı duyun bence. Kiralık olsa ne kadar ederdiyse o tutarı 7ye bölüp verin derim.