Merhaba arkadaşlar ben öykü, doğuştan spina bfida sendromun var. Neyseki şans benden yana olmuş doğduğumda hiçbir sağlık sorunum olmamış. Ta ki işte 12 yaşında rutin konrolüme gidene kadar.
Doktorum skolyoz başlangıcı olduğunu ve altta yatan spina bfida yüzünden bir dizi ameliyat geçirmen gerektiğini eğer olmazsan İlerde ellerimi ve ayaklarımı kullanamayacağımı söyledi. 1.5 yıl önce geçirdiğim omurilik ameliyatı sonrasında of'luyum.(bu kısaltmayi burda sizden öğrendim)
E tabi tüm bunlar dışında bir de gerçek hayatta mı hayaller idealler var dimi? Hep tiyatro oldu Benim hayalimde idealimde.Malesef ki hiç bir zaman tam anlamıyla deneyimlemedim tiyatroyu, sahneyi. Yani bu yüzden yeteneğim var mı tiyatroya bunu bile bilmiyorum. Aslında denedim yani tiyatro yapmayı ilk okulda kulupler olurdu böyle ben hep tiyatro kulübünü seçerdim. Çocukken eğlenceli oluyordu, diğer arkadaşlardan pek ayrılmıyordum. Ama zaman geçti işte sağlık sorunları arttı blabla...
Hal böyle olunca da biraz içine kapanık olmaya başladım kulübü bıraktım. Bütün arkadaşlarım biliyor tabi benim tiyatro '(saplantı'demek gerekiyor herhalde bu duruma) mı. Beni ikna etti bir arkadaşım ve seçmeye katıldık. ikimiz de ilk etapta seçildik provalar başladı biraz ilerledi ve ben atıldım mı ayrıldım mı hatırlamıyorum ama oyunda yoktum yani. Yaptığımız her provada öykü düzgün yürü' öyku dik dur' öyku ellerini düzgün kullan gibi şeyler duymuyordum.
Sonra daha da asosyal bir birey haline geldim.Dış dünyaya kapanan kapılar iç Dünyama açıldı zamanla. En yapılmaması gereken şeyi yaptım, bu dünyayı daha çok sevdim. Lise hayatım boyunca hiç bir fırsatı değerlendirmedim. Pişmanım.
Bugün bunları düşünürken bu site geldi aklıma, ben de merak ettim burda benimle aynı duyguları içinde barındıran, tiyatroya değer veren arkadaslarım var mı?
Amma uzun yazmışım
,ama yılların birikimi öyle düşünün . Güneşli günler
Doktorum skolyoz başlangıcı olduğunu ve altta yatan spina bfida yüzünden bir dizi ameliyat geçirmen gerektiğini eğer olmazsan İlerde ellerimi ve ayaklarımı kullanamayacağımı söyledi. 1.5 yıl önce geçirdiğim omurilik ameliyatı sonrasında of'luyum.(bu kısaltmayi burda sizden öğrendim)
E tabi tüm bunlar dışında bir de gerçek hayatta mı hayaller idealler var dimi? Hep tiyatro oldu Benim hayalimde idealimde.Malesef ki hiç bir zaman tam anlamıyla deneyimlemedim tiyatroyu, sahneyi. Yani bu yüzden yeteneğim var mı tiyatroya bunu bile bilmiyorum. Aslında denedim yani tiyatro yapmayı ilk okulda kulupler olurdu böyle ben hep tiyatro kulübünü seçerdim. Çocukken eğlenceli oluyordu, diğer arkadaşlardan pek ayrılmıyordum. Ama zaman geçti işte sağlık sorunları arttı blabla...
Hal böyle olunca da biraz içine kapanık olmaya başladım kulübü bıraktım. Bütün arkadaşlarım biliyor tabi benim tiyatro '(saplantı'demek gerekiyor herhalde bu duruma) mı. Beni ikna etti bir arkadaşım ve seçmeye katıldık. ikimiz de ilk etapta seçildik provalar başladı biraz ilerledi ve ben atıldım mı ayrıldım mı hatırlamıyorum ama oyunda yoktum yani. Yaptığımız her provada öykü düzgün yürü' öyku dik dur' öyku ellerini düzgün kullan gibi şeyler duymuyordum.
Sonra daha da asosyal bir birey haline geldim.Dış dünyaya kapanan kapılar iç Dünyama açıldı zamanla. En yapılmaması gereken şeyi yaptım, bu dünyayı daha çok sevdim. Lise hayatım boyunca hiç bir fırsatı değerlendirmedim. Pişmanım.
Bugün bunları düşünürken bu site geldi aklıma, ben de merak ettim burda benimle aynı duyguları içinde barındıran, tiyatroya değer veren arkadaslarım var mı?
Amma uzun yazmışım
,ama yılların birikimi öyle düşünün . Güneşli günler
