Beklediğim soru geldi: Anne senin bacağın neden yok?

merhabalar,
daha çocuk sahibi olmadan önce düşündüğüm ve bi türlü ''ne denir ki acaba dediğim '' soru geldi..
kızım 2,5 yaşında ve '''anne senin bacağın neye ditti? ''' kendi bacağına bakar benim bacağım var ,babamın bacağı var senin bacağın nere gitti'
ne demeliyim nasıl anlatmalıyım ??
daha önceleri oyun yaptığı bu benim ayağım ben giyeceğim dediği protez ayak,benim ayağım yok deyip kanedyenlerle yürümeye çalışması,çok terlediği için (kızım bacağım terledi çıkarayımda sileyim dediğimde ;koluma dokunup anne kolunda terlemiş onu da çıkar diye kolumu çekiştirmesi) gülüp geçtiğim ama bu soruya küçücük yüreğine ne anlatılır ki?

merhaba öncelikle geçmış olsun,

Ama onlar daha çok ufaklar kımbılır bızlere daha neler soyleyıp neler yapacaklar,
bende epılepsi hastasıyım evde ayak ustu çok sık nöbet geçırdığımden dolayı nöbet esnasında çıkardığım mırıldanmaları oğlum şarkı söyledığımı zannediyor o da 3,5 yaşında ve ben kendıme gelıp sustuğumda aynı mırıldanmaları o çıkartıp kafasını benıp gıbı sağa sola sallamaya başlamıştı. Allah hepimızın yardımcısı olsun.... hayat çok güzel pes etmeyın...

iyi gunler

Bencede çocuklar masum inanın sizin açıklama yaptığını onlar unutucak ileriki yaşlarında çok normal gelicek benimde kuzenim öyleydi benim yürüme hareketlerimi yapar eylence sanırdı şimdi o kadar normal ki gerçekten hayat okadar güzel eviniz yuvanız çocuklarınız var Allah daha büyük acı keder vermesin.

demet hic kivirtmadan soyle cocuga/ bak ne kadar akilli seker cocugun var/
zaten cocuklar kucukte olsa herseyin farkinda ve anlarlar/ hic ezilme/
biz kucukken halamda bizimle kalirdi onun cok iyi bir arkadasi ara ara bize gelir kalirdi bir kolu dirsekten dogma yoktu genc kiz ezilir galiba
abdest alirken suyu ben dokerdim ona emine hala senin koluna ne oldu diye hep soradim kopek isirdi sokaga gitme derdi hic tatmin olmadan hep su doktukte sorardim
bikere annem gordu sordugumu oyle yapma halan uzuluyor allah oyle vermis dogdukta yokmus kolu diye anlatinca o halayi daha sevdim daha da sormadim

otobüs üstümden geçti desem ; arabalardan korkacak
doktorlar bacağımı kesti desem doktora gitmeyecek
ve benim ne kadar üzüldüğümü ve acı çektiğimi soracak ilk soru anne acıdı mı ,ağladın mı diye sorar .

hayatin gercegini ogrenir arabalara dikkat edememisim dersen nasil olur

Merhaba,

Çocuğunuzun her merak ettiğini sorduğu gibi bunu da sorması çok doğal Henüz yaşı çok küçük, anlatsanız da anlar gibi davranıp, anlayamayabilir.. Belki sonra yeniden sorar.

4-5 yada 6 yaşlarına gelince bazı insanların hastalıkları olduğunu anlatın, kimi uzuvlarının eksik/fazla olabileceğini anlatın. Emin olun anlar, etrafınızdaki bir çok olgun insandan çok daha iyi anlarlar. Bu ne ayıp, ne sizi zorda bıracak bir soru. Çok, çok doğal ve ona göre çok basit bir soru.

merhaba
evet zor bir soru ve cevap vermesi ondandan güç 6 yaşında bir kızım ve 2,5 yaşında bir oğlum var geçenlerde el protezimi bulmuşlar kullanmadığım için dip köşe bir yerde duruyor du ve bayağı oynamışlar hatta kızım baba senin elindi diye öptüm koydum yerine dedi , eşim kaldırmış olmalı ki dün bana ikisi birden baba elini neden iş yerinde bırakıp geliyorsun diye sordular sustum dilimin döndüğünce izah etmeye çalıştım ama yeni sorular çıktı.. baştada dediğim gibi zor soru cevapta sorudan da zor ama en zoruda o insanın engel durumu değilde o soruların sineye batması bazen tutamıyorum kendimi bir hıçkırık düğümleniyor kalıyor Allah yardımcımız olsun zor sınav

Merhabalar

Her çocuk soru sorarak büyür . Önemli olan mümkün olduğunca sorulara cevap vermektir. Ama bazı durumlarda neye nasıl cevap vereceğimizi bilemeyiz. Bu gibi durumlarda ben destek alınması gerektiğini düşünüyorum. Şuan sizin vereceğiniz cevabın çocuk psikolojisini de etkileyeceğini düşünüyorum. Zor bir cevap değil ama bence bu konuda eğitim almış bir kişiden yardım alıp cevap vermeniz daha mantıklı gibi geliyor bana.

engelimizle barismak diyorum burda zorda olsa
kendimize acimaktansa olan becerilerimiz yapabildiklerimiz engelimizi en aza dusurur daha guzel hazmeder sorunlarimiza cae bulur kendimize yettikcede guven gelir bence
cocuk icinde dramatik bir sekilde anlatmadiktan dogrulari soyledikten sonra ki zaten goruyor biliyorlar olmasada ogrenecekler
sizin mutlu olmaniz kendiniz engelinizle barisik olmaniz cocuklar icin daha iyi olacaktir
uzulmekle cok sey kaybederiz

Dün ikisi 6 biri 5 yaşında 3 çocuk misafirimizdi... Daha girer girmez gözlerini dikmiş protezime bakıyorlar.. Annesine; susadım diyen çocuğa, gel mutfaktan ben sana su vereyim dedim üçü birden geldiler... Bardağa bir damla suyu doldurup uzattım çocuk şaşırdı e işte suu dedim, gülüyor peki çok az daha koyabilirim derken biraz eğlence üç bardak suyu sıralı çocuklar içerken biri daha bardağı ağzına götürmek üzereyken döktü... kız dedim ağzını mı bulamadın pehhh gülüştük... Damacanadan suyu doldurmak için eğilip geri döndüğümde yan yana omuz omuza hazır ol vaziyeti beni izliyorlar... Dedim; bacağımı merak ediyorsunuz demi? evveett X3 koro tamam bakın anlatayım.. ""onların anlayacağı kısa kesitler ama gerçek olan her şeyi özet yapıp sadece cümleleri yumuşatılmış ve olağan bir durum olarak anlattım..."" Sonrası soru yağmuru of of off bacağın ya çöpe giderse naparsın, şöyle kaldırabilir misin, hep mi duruyor oo, üzerinde tek durabilir misin, ya kırılırsa, tuvaletini nasıl yapıyorsun neler neler... 6 yaş çocuğu şunu sordu : peki hiç üzülmüyor musun herkesin iki bacağı var senin de vardı... tebessümü saklayarak cevaplanan zor sorulardan biri olup "bu bir yaşam şekli, bacaklarım varken başka şekilde şimdi bununla farklı şekilde yaşıyorum" demek mantıklı geldi.. birkaç örnekle de pekiştirmeye çalıştım..

Çocuklarla genel diyaloğu, bebek dili yerine birey gözüyle bakan biri olarak onları da öyle düşündüm tabii yaşlarını göz ardı etmek olmazdı.. Hepsi bu..

Bir anne değilim, evlat sahibi birinin nasıl cevaplayacağı ile ilgili ne desem sığ kalıyor... Sanırım olduğu gibi kabullenişin olduğu gibi aktarılmasını başarabilmek bu işin sırrı... yine de dediğim gibi kendi evladına nasıl açıklama yapılabilir...... Rabbim sabrınızı versin.. Umarım örneğim yardımcı olabilir.. Saygılarımla...

Küçük çocukların soyut düşünce becerileri yoktur. Neden sonuç ilişkilerini kolay kolay kuramazlar. Gerçek neyse onları bu tatmin eder. Ayrıca çocuklar başkalarının yaşadığı acılara karşı da çok hassas değildir. Yani bir bacağınızın olmamasını bir çocuk kendi bacağı olmadığında ne acılar yaşayacakmış gibi hissetmez. Zaten o yüzden bir çocuk karıncanın bacaklarını veya sineklerin kanatlarını yanlış bir şey yaptığını hiç düşünmeden koparabilir.

Dolayısıyla, çocuğunuza yapacağınız basit, sade açıklamalar yeterli olacaktır. Senin neden bacağın yok? Çünkü ben öyle doğdum, bazı kişiler öyle doğar.... Çünkü benim bacağım hastalandı, onu benden almak zorunda kaldılar... Çünkü benim bacağım bir kaza geçirdi, kullanılmaz hale geldi... Çok acıdı mı? Başka biraz acımıştı ama iyileşince geçti... gibi yanıtlar genellikle çocuklar için yeterlidir.

Bir çocuk için verilen yanıtların duygusal sonuçları yoktur. Zihin kuramı gereği, bu duygusal sonuçlara ulaşabilmeleri için kendilerinin de bunu algılayabilecekleri deneyimleri yaşamaları gerekir. Örneğin siz elini sobaya değen bir insan gördüğünüzde irkilir ve yüzünüzü ekşitirsiniz. Bir çocuk ise, sıcakla deneyimi olmadan bunu hissedemez... hatta gidip elini sobaya yapıştırabilir.

Uzun lafın kısası, bunu şimdilik o kadar kafaya takmayın... Basit yanıtlar verin olsun bitsin. Zaten büyüdükçe durumu kendisi daha iyi çözümleyip daha anlamlı sorular soracaktır.

Gecmis olsun oncelikle her ne kadar gecmesede yalniz affiniza siginarak guldum yavrunuza ah cocuklar bence gecistirin vakgiyle kendi anlayacaktir

Aslında ben bu gibi durumlarda bir uzman pedogoga danışmanın çocuk için daha sağlıklı olabileceğini düşünmekteyim.. Aşağıdaki linkden pedogog Nilüfer hanıma sorunuzu sorabilirsiniz..

Uzman Pedagog Nilüfer EVGİN, Diğer Uzmanı, Narlıdere, İzmir

bana da neden hala sandalyede oturuyorsun diyor kızım (4 yaşında), oğlum (10 yaşında) ise baba hiç yürüyemeyecek misin? diyor.... kimi kaza geçiriyor, kimi doğuştan, kimi hasta oluyor o kadar çok ki sebep ve tedavisi bir çoğunun henüz bulunamamış... bizimle beraber etrafımızdaki herkesin özellikle de ailemizin hastalığı oluyor.... alışılıyor zamanla büyüdükçe onlar yardım ediyor o küçük elleriyle...

Hayatın değiştirilemez gerçekleri

Syn özçiçek bu ve bu gibi sorular doğuşumdan başlayıp anlaşılan teneşire kadar sorulacak tabi söz konusu kendi evladınız olunca bıraz daha hassa moda giriyorsunuz bu da gayet doğal. Beni dikkate alırsanız bu sorular anlıktır geçiştirilebilir sürekli ve hemen unutulur görsel hafıza dediğimiz olay bu noktada çok önemli kızınız bu durumu artık büyüdükçe sıradan olarak algılayacak bu sorular artık olmayacaktır buna emin olun. olayı özetlersek bu sorulardan rahatsız olduğunuz söz konusu değil anladığım kadarıyla bence abartı edilecek bir olayda yok dünyanın neresinde olursanız hangi dili konuşursanız konuşun bu sorular her daim sorulacaktır. Miniği öpüyorum saygılar.

Bence geçiştirecek cevaplar vermeyin çünkü aklında hep öyle kalacak. İleride doğrusu neyse onu öğrendiğinde bu kez de kendisini kandırmışsınız gibi hissedecek. O yaşa kadar kafasında başka şeylerle yaşayacak çünkü. Eğer kazaysa kaza, neyse ne onu deyin ki büyüdükçe üzerine ekleyebilirsiniz. Örneğin arabaysa gerçekten, korkacak diye söylemiyorsanız, önce söyleyinki korkmaya başlarsa farklı bir yol izlersiniz kabullenmesi için. Yanlışla doğruyu, iyiyle kötüyü ayırt edebilecek yaşa geldiğinde uzak durması gerektiği şeyleri kendiliğinden kavrar zaten. Sonuçta çok küçük daha kızınız, duyar duymaz korkabilir ama bir süre sonra unutabilir. Psikolojisinin neye yöneldiğinin takibini iyi yaparsanız bir kaç yıl sonra uzman bir kişinin desteğine ihtiyacı olup olmadığının kararını siz verirsiniz. Şimdilik bunlar normal şeyler. Hepimiz yakınımızdaki çocuklardan duyuyoruz bu gibi soruları, serzenişleri... Bizden çok onlar yaşıyorlar aslında eksikliklerimizi, çünkü biz alışıyoruz ama onlara bu fırsatı vermiyoruz belki de acele ediyoruz. Bana da yeğenlerim soruyorlar hep.
'Teyze senin bacağın neden kırıldı?' Teyze bacağın ne zaman iyileşecek?' 'Teyze keşke senin bacağın kırık olmasaydı, neden teyzecim?, çünkü daha çok oyun oynayabilirdik!?'
(Mesela ben kırık demedim, kim demiş onu bir yakarsam var yaaa.... şuan kırık olarak bildiği için ne zaman iyileşecek diye soruyor hep. Yukarıda anlatmaya çalıştığım bu aslında... )

hepinize Allah acil şifalar versin arkadaşlar...

Bence geçiştirerek cevap vermeyin. çocuğunuz herseyi öğrenme meraklısı olduğu ve çok soru soracağı bir dönemde çocuğunuz somut işlemler döneminde olduğunu için soruya cevap verirken soyut kavramları kullanmamaya ve çok neden sonuc ilişkisi kurmamaya dikkat edin.. Bunlara dikkat ederek anlattığınızda inanın sizi anlayacaktır. siz onun cok sevdiği annnesisiniz ona verilecek en iyi cevabı siz bulabilirsiniz

Güzel önerilerde bulunanlar olmuş. Özellikle bayanlar çocukları daha iyi tanıdıklarından mıdır nedir daha doğru tespitleri var. Bende içimde yaşadıklarımı, eşime bile anlatmadıklarımı paylaşmak isterim.
33 yaşındayım ve 17 yıldır engelliyim. Oğlum 5 yaşında. Önceleri sadece yürüşüyümü taklit edip oynamaya çalışıyordu. Ama artık sorular gelmeye başladı. Neden? Nasıl?
Sorularını geçiştirmeden bir baba edası ile ve onu bir birey olarak görerek cevaplamaya çalışıyorum.
Sanırım ikna oluyor ya da öyle görünüyor.
Ancak bu durum belli aralıklar ile ve yanımda başka çocuklar gelip onlarda sorduğunda tekrarlıyor.
Diğer çocukları geçiştiriyorum kafama takmıyorum ancak söz konusu efem olunca......
Yine anlatmaya çalışıyorum ancak içimde fırtınalar, kasırgalar kopuyor yanardağlar patlıyor, burnumun direği sızlıyor.
Her ne kadar çevremdekilere bu durumu belli etmesem de çok yıpranıyorum.
Oğlum ve engelli olmam birlikte her aklıma geldiğinde gözlerim doluyor.
Bazen yalnızlığı seçip uzun uzun kendimle baş başa kalıp beynimi resetlemeye çalışıyorum.
Ama kısır döngü herşey hala aynı.
Yine bakışlar, yine sorular, yine yeni acılar.....

hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum fikirleriniz için; bende geçiştirecek cvplar vermek istemiyorum. benim kabullenişle ilgili bi problemim de yok sadece küçücük yüreği korkutmadan onu incitmeden nasıl anlatabilirim bunu cvbını arıyorum ..tavsiyeleriniz üzerine bişeyler toparlayacağım artık )