Ben görme engelliyim
Her şey karanlık bir dünyanın perdeleri arkasında başlar.. Bir zindan gibi karanlığa gömülen bedenler, bir sessizliğin gölgesinde, derin ve ücra bir köşede kendi halinde beklerler kimden bahsediyorum? Kimi anlatıyorum? Diye soracak olursanız işte benim anlatmak istediğim Karanlık dünyaya aydınlık umutlarla bakan görme engelliler…
Görmemek nasıl bir duygudur?
Öncelikle bu soruyla başlamak istiyorum yazıma; güneşe hasret kalmak, aydınlığa susamak, bir ömür karanlığın derinliklerinde kaybolmak, görmediğin hayatı yaşayarak ona göz kırpmaktır. Anlamsız gibi görünen hayata kendince anlam katmak, engelinle en güzel umutlara tebessümle bakmaktır.
Engelsiz olduğu halde mutsuzlukla çalkalanan yürekleri mutlulukla coşturmak, bir deryada sessiz bir gemi olmaktır. Engelsiz yüreğimizle görmeyen gözlerimizden süzülen bir damla yaşa hüzünlenmektir.
Güneşin doğuşuna hasret bir özlemle yaşarken bir gün batımında sanki görüyormuş gibi bakmak, içimizdeki umut ışığının aydınlattığı dünyamıza bir tebessüm ederek bakmaktır.
Ben görme engelliyim; sessiz sanmayın yüreğim elimde tutar, dilimde söyler dinleyin. Ben sizi görmezden gelsem de siz beni görmezden gelmeyin… Ben görmezden geliyorsam istemeyerek bu kabahatimi de hoş görün…
Umutlarla doluyum, bir engelin varlığında yaşıyorum. Hep merak ederim dünya nasıldır. Yeşil nasıl bir renktir. Gökyüzünün karanlığını çok iyi bilirim lakin maviliğini hiç görmedim. Üzülmüyorum sadece yüreğim buruktur benim... Ben sadece bir görme engelliyim.
Her şey karanlık bir dünyanın perdeleri arkasında başlar.. Bir zindan gibi karanlığa gömülen bedenler, bir sessizliğin gölgesinde, derin ve ücra bir köşede kendi halinde beklerler kimden bahsediyorum? Kimi anlatıyorum? Diye soracak olursanız işte benim anlatmak istediğim Karanlık dünyaya aydınlık umutlarla bakan görme engelliler…
Görmemek nasıl bir duygudur?
Öncelikle bu soruyla başlamak istiyorum yazıma; güneşe hasret kalmak, aydınlığa susamak, bir ömür karanlığın derinliklerinde kaybolmak, görmediğin hayatı yaşayarak ona göz kırpmaktır. Anlamsız gibi görünen hayata kendince anlam katmak, engelinle en güzel umutlara tebessümle bakmaktır.
Engelsiz olduğu halde mutsuzlukla çalkalanan yürekleri mutlulukla coşturmak, bir deryada sessiz bir gemi olmaktır. Engelsiz yüreğimizle görmeyen gözlerimizden süzülen bir damla yaşa hüzünlenmektir.
Güneşin doğuşuna hasret bir özlemle yaşarken bir gün batımında sanki görüyormuş gibi bakmak, içimizdeki umut ışığının aydınlattığı dünyamıza bir tebessüm ederek bakmaktır.
Ben görme engelliyim; sessiz sanmayın yüreğim elimde tutar, dilimde söyler dinleyin. Ben sizi görmezden gelsem de siz beni görmezden gelmeyin… Ben görmezden geliyorsam istemeyerek bu kabahatimi de hoş görün…
Umutlarla doluyum, bir engelin varlığında yaşıyorum. Hep merak ederim dünya nasıldır. Yeşil nasıl bir renktir. Gökyüzünün karanlığını çok iyi bilirim lakin maviliğini hiç görmedim. Üzülmüyorum sadece yüreğim buruktur benim... Ben sadece bir görme engelliyim.
