Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Bipolar bozukluk (iki uçlu duygudurum bozukluğu) ile yaşamak..?
- Konbuyu başlatan nezahat17
- Başlangıç tarihi
Öncelikle tüm Manik Depresif (Bipolar Bozukluk)hastalarına geçmiş olsun,Allah şifa versin.
Mani ile Depresif birde karma dönem geçişlerinde inanılmaz zorlanmışımdır.
Başlangıçta herşey karmaşık gelse de atak ve hastane yatışlarında farklılıklar gözlemledim.
Okul,iş,aile,arkadaş çevresinde kopmalar,içe dönüklük,devam ettiğim şeyleri yarım bırakmalar oldu.
Önceleri tanı konulduğunda ben iyiyim diyerekten ilaçları ve doktor muaynelerini bırakma gibi şeyler yaşadım.
Bazen mantıklı bazende mantıksız düşüncelerim vardı.Düşüncelerim sürekli birbiri üzerine geçiş halinde olup bazende sessiz yalnız kalma isteği belirgin oluyordu.
Çoğukez evde kalma isteği dışarı çıkmama;iş,okul yarım kalıyor çevrem hep beni suçluyordu kaç yaşına geldin yaptığın doğru mu diye,oysaki bende çalışmak yada hayata devam etmek istiyor olmama karşın mani ve depresyon arka arkaya geliyor ben yine başarısız tek başına yaşamaya ,kendimi hayattan soyutlamaya devam ediyordum.Kimse iyi misin neden böyle yada hasta mısın demiyordu?
Ama her hastaneye yatışımda çok ders çıkardım insanın kendisi ve ailesi her zaman yanında oluyormuş.Halbuki o kadar Bipolar Bozukluk olup çok başarılı artisler,sanatçılar varki.Hiç bir şey için geç değil;önemli olan rutin tedavi,düzenli ilaç,sabır,irade devreye giriyor.
Başarısız kaldığım durumlar şöyle :Üniversite yarım kalması,mesleğimin olmaması,bana uygun kurslara gitmemem,aceleci ve sabırsız olmam,başlangıçta bu hastalığı iyi araştırmadan doktora sormadan ilaçları bırakmam oldu.
Tekrar tekrar başa dönüp mani ve depresyon geçirmem beni çok sarstı,işlerimde hep yarım eksik kaldım.İşsiz ve hasta olmak çok zor,hastalıkla ailem benim mücadelerim kimi zaman olumlu kimi zaman olumsuz oldu,şöyleki ilaçlarımı düzenli kullansamda ataklar geldi .hastaneye yatmak zorunda kaldım.
Benim gibi Bipolar hastası mutlaka vardır ama özellikle seçimlerinde çok seçici olsunlar.Bu iş,eğitim,özel,eş her ne olursa olsun yakın çevresinden destek almalarını öneririm.Doktor kontrollerini aksatmasınlar,mutlaka meşkaleleri olursa çok iyi olur.Bipolar Bozuklukta hastalık kişiden kişiye ve cinsiyetten cinsiyete ,yaştan yaşa ,eğitimden eğitime farklılık göstermektedir.Herkesin tanısı ,ilacı aynı olmayabilir.Kesinle doktor ilaçları bırakmadan bırakmayın kendiniz.
Şuan ne yapıyorsunuz derseniz,hala mesleğim yok ve 1 ay olmasına karşın Engelli raporu aldım %40,süreli 1 sene sonra kontrol.İşkurda kaydım var ordan ve 2-3 cvimle iş aramlarına devam ediyorum.İnşallah bana uygun bir iş bulabilirim.Lise mezunu ve tecrübesiz ne kadar iş bulunabilirse artık,aramaya ve ümit etmeye devam
Mani ile Depresif birde karma dönem geçişlerinde inanılmaz zorlanmışımdır.
Başlangıçta herşey karmaşık gelse de atak ve hastane yatışlarında farklılıklar gözlemledim.
Okul,iş,aile,arkadaş çevresinde kopmalar,içe dönüklük,devam ettiğim şeyleri yarım bırakmalar oldu.
Önceleri tanı konulduğunda ben iyiyim diyerekten ilaçları ve doktor muaynelerini bırakma gibi şeyler yaşadım.
Bazen mantıklı bazende mantıksız düşüncelerim vardı.Düşüncelerim sürekli birbiri üzerine geçiş halinde olup bazende sessiz yalnız kalma isteği belirgin oluyordu.
Çoğukez evde kalma isteği dışarı çıkmama;iş,okul yarım kalıyor çevrem hep beni suçluyordu kaç yaşına geldin yaptığın doğru mu diye,oysaki bende çalışmak yada hayata devam etmek istiyor olmama karşın mani ve depresyon arka arkaya geliyor ben yine başarısız tek başına yaşamaya ,kendimi hayattan soyutlamaya devam ediyordum.Kimse iyi misin neden böyle yada hasta mısın demiyordu?
Ama her hastaneye yatışımda çok ders çıkardım insanın kendisi ve ailesi her zaman yanında oluyormuş.Halbuki o kadar Bipolar Bozukluk olup çok başarılı artisler,sanatçılar varki.Hiç bir şey için geç değil;önemli olan rutin tedavi,düzenli ilaç,sabır,irade devreye giriyor.
Başarısız kaldığım durumlar şöyle :Üniversite yarım kalması,mesleğimin olmaması,bana uygun kurslara gitmemem,aceleci ve sabırsız olmam,başlangıçta bu hastalığı iyi araştırmadan doktora sormadan ilaçları bırakmam oldu.
Tekrar tekrar başa dönüp mani ve depresyon geçirmem beni çok sarstı,işlerimde hep yarım eksik kaldım.İşsiz ve hasta olmak çok zor,hastalıkla ailem benim mücadelerim kimi zaman olumlu kimi zaman olumsuz oldu,şöyleki ilaçlarımı düzenli kullansamda ataklar geldi .hastaneye yatmak zorunda kaldım.
Benim gibi Bipolar hastası mutlaka vardır ama özellikle seçimlerinde çok seçici olsunlar.Bu iş,eğitim,özel,eş her ne olursa olsun yakın çevresinden destek almalarını öneririm.Doktor kontrollerini aksatmasınlar,mutlaka meşkaleleri olursa çok iyi olur.Bipolar Bozuklukta hastalık kişiden kişiye ve cinsiyetten cinsiyete ,yaştan yaşa ,eğitimden eğitime farklılık göstermektedir.Herkesin tanısı ,ilacı aynı olmayabilir.Kesinle doktor ilaçları bırakmadan bırakmayın kendiniz.
Şuan ne yapıyorsunuz derseniz,hala mesleğim yok ve 1 ay olmasına karşın Engelli raporu aldım %40,süreli 1 sene sonra kontrol.İşkurda kaydım var ordan ve 2-3 cvimle iş aramlarına devam ediyorum.İnşallah bana uygun bir iş bulabilirim.Lise mezunu ve tecrübesiz ne kadar iş bulunabilirse artık,aramaya ve ümit etmeye devam
