Merhaba arkadaşlar.
Benim uzun zaman önceden beri uğraşıp gerekli ehemmiyeti gösteremediğim bir konu bu vergi indirimi.
Şimdi üstün körü sıfırdan bir yola çıktım. 2006 yılında sağ göz protezi ve sol kulak işitme kaybından %42 oranında engelli raporu alıp maliyeye İstanbul vasıtasız gelirler müdürlüğü ile ankaraya raporu gönderdim.
Maliye bu raporu hiç bir açıklama yapmadan % 30 a indirip başvurumu reddetti. Tabi önemsemedim işime gücüme devam etmiştimki 18 yaşımda bir trafik kazasında gözümün ve kulağımın birini! Hayallerimin ve geleceğe dair umutlarımın tümünü yitirmiştim.
Ayrıca kısa bir süre sonra öfke ve duygu durumuna bağlı krizler nöbetler geçirmeye başlamıştım. Defalarca bıkıp usanıp intihara kalkıştığımda oldu.
Sonra ilk sigara ardından alkol o bu şu derken artık ayda 10dan fazla olan krizlerim bile usandığım hayatımla oturup kafayı çekerken canımı ortaya koyup zar atıyormuşum gibi bir komedi drama dönüşmüştü!
Sonra bir kızım oldu!
Hayat birden anlam kazandı. Her küsüp kahredip krize girişimde o geldi aklıma sigara hariç her şeyden vazgeçtim. Sonra bir kızım daha oldu! Gelecek yeniden umutla doldu.
Belki de mutluluk bile getirebilecek halde şekil buldu. Neyse uzun lafın kısası şimdi yine yeni taşındığım bursa şehrinde vergi indirimine başvurdum. Eski raporum süresiz olsa dahi 2006 yılına ait olduğu için yeniden hastaneye sevk edildim.
Göz protezi için %32. bir kulağımdaki sıfır işitme için %12 oranda iş gücü kaybı yazıldı ve daha önce hiç kimseye iş bulamam korkusu ile belirtmediğim sara rahatsızlığımı ilk kez burada belirttim.
Doktor nörolojiden bir kaç tetkik için beni gönderirken psikiyatriye de sevk etti. Psikiyatri doktoruna durumumu anlattım ama tam öğle yemeği saatinin az öncesinde yanına girmiştim ve bana rahatsızlıklarımı anlatmamı söylediğinde elinde telefonu kurcalıyor aynı esnada ise masasındaki telefonla yemek planı yapıyordu! Ben bu ciddiyetsiz ve öz veri bulundurmayan tavrı ile olacakları tahmin etmiştim ama direk %0 diye yazıp acelem var çıkmam lazım diyerek arkasına dönüp gitmesi uzun zamandır baş edebildiğimi düşündüğüm kriz ve nöbetlerimi tetikledi.
Şimdi bu cuma çekilen beyin tomografisi, eeg, emg vb. tetkiklerin sonuçlarını nörolojiye götüreceğim. Psikiyatriyle pek işim olmadı hiç bu bilim dalınıda ciddiye alamadım zaten ama hayatının en güzel yerinde 18 yaşında bir insanın trafik kazasında tedavisi mümkün olmayan kayıplara maruz kalması; bir göz ve bir kulağını kaybedip kalan hayatınıda böyle yaşayacağını bilmesi nasıl olurda psikiyatri biliminde hiçe sayılıp her hangi bir iş gücü kaybı yoktur diye yazılır!? Bu durum beni düşündükçe deli ediyor arkadaşlar lütfen bana nasıl bir yol izlemem gerektiğini söyleyin. Gerçekten çok ihtiyacım var sizlerin tecrübe ve fikirlerine.
Benim uzun zaman önceden beri uğraşıp gerekli ehemmiyeti gösteremediğim bir konu bu vergi indirimi.
Şimdi üstün körü sıfırdan bir yola çıktım. 2006 yılında sağ göz protezi ve sol kulak işitme kaybından %42 oranında engelli raporu alıp maliyeye İstanbul vasıtasız gelirler müdürlüğü ile ankaraya raporu gönderdim.
Maliye bu raporu hiç bir açıklama yapmadan % 30 a indirip başvurumu reddetti. Tabi önemsemedim işime gücüme devam etmiştimki 18 yaşımda bir trafik kazasında gözümün ve kulağımın birini! Hayallerimin ve geleceğe dair umutlarımın tümünü yitirmiştim.
Ayrıca kısa bir süre sonra öfke ve duygu durumuna bağlı krizler nöbetler geçirmeye başlamıştım. Defalarca bıkıp usanıp intihara kalkıştığımda oldu.
Sonra ilk sigara ardından alkol o bu şu derken artık ayda 10dan fazla olan krizlerim bile usandığım hayatımla oturup kafayı çekerken canımı ortaya koyup zar atıyormuşum gibi bir komedi drama dönüşmüştü!
Sonra bir kızım oldu!
Hayat birden anlam kazandı. Her küsüp kahredip krize girişimde o geldi aklıma sigara hariç her şeyden vazgeçtim. Sonra bir kızım daha oldu! Gelecek yeniden umutla doldu.
Belki de mutluluk bile getirebilecek halde şekil buldu. Neyse uzun lafın kısası şimdi yine yeni taşındığım bursa şehrinde vergi indirimine başvurdum. Eski raporum süresiz olsa dahi 2006 yılına ait olduğu için yeniden hastaneye sevk edildim.
Göz protezi için %32. bir kulağımdaki sıfır işitme için %12 oranda iş gücü kaybı yazıldı ve daha önce hiç kimseye iş bulamam korkusu ile belirtmediğim sara rahatsızlığımı ilk kez burada belirttim.
Doktor nörolojiden bir kaç tetkik için beni gönderirken psikiyatriye de sevk etti. Psikiyatri doktoruna durumumu anlattım ama tam öğle yemeği saatinin az öncesinde yanına girmiştim ve bana rahatsızlıklarımı anlatmamı söylediğinde elinde telefonu kurcalıyor aynı esnada ise masasındaki telefonla yemek planı yapıyordu! Ben bu ciddiyetsiz ve öz veri bulundurmayan tavrı ile olacakları tahmin etmiştim ama direk %0 diye yazıp acelem var çıkmam lazım diyerek arkasına dönüp gitmesi uzun zamandır baş edebildiğimi düşündüğüm kriz ve nöbetlerimi tetikledi.
Şimdi bu cuma çekilen beyin tomografisi, eeg, emg vb. tetkiklerin sonuçlarını nörolojiye götüreceğim. Psikiyatriyle pek işim olmadı hiç bu bilim dalınıda ciddiye alamadım zaten ama hayatının en güzel yerinde 18 yaşında bir insanın trafik kazasında tedavisi mümkün olmayan kayıplara maruz kalması; bir göz ve bir kulağını kaybedip kalan hayatınıda böyle yaşayacağını bilmesi nasıl olurda psikiyatri biliminde hiçe sayılıp her hangi bir iş gücü kaybı yoktur diye yazılır!? Bu durum beni düşündükçe deli ediyor arkadaşlar lütfen bana nasıl bir yol izlemem gerektiğini söyleyin. Gerçekten çok ihtiyacım var sizlerin tecrübe ve fikirlerine.
